Zo eens in de zoveel tijd rijden Frans en ik een rondje. Veelal om onze hoofden leeg te maken, boodschappen te doen en voor mij om foto’s te maken. We komen bijna altijd wel iets tegen. Is het niet een wild grappigheidje dan wel een krot van een huis zo mooi dat ik er wel even foto’s van wilde maken.
Ik stak een droogstaand slootje over, zag dat ik niet de enige was die dat ooit gedaan had en liep naar de voorkant van wat ooit een huis was. De deur stond uitnodigend open, maar er is een grens aan wat ik wens te passeren. Daarbij, zo veilig zag het er niet uit. Fotogeniek vond ik het wel. Voorzichtig lopend zocht ik naar enig teken van ooit eens bewoning. Maar nog geen stukje graffity of verdwaald bierblikje kon ik vinden. De muren waren nog gevuld met stroken krantenpapier en eigenlijk was het dat wel. Door openstaande schuurdeuren zag ik niets dan begroeiing, menselijk leven was hier al tijden niet meer geweest.
Het pannendak was naar beneden gekomen, was hier ooit brand en waren de sporen door jaren van al dan niet zure regen, gewist? Was dit iemands ouderlijk huis en is het nu onderdeel van een vechterfenis? De grond zal allicht van waarde zijn maar gezien de erbarmelijke staat van de gehele omgeving en het totale gebrek aan hekken, laat toch duidelijk zien dat niemand om dit stukje grond met ooit eens woning geeft. Ik liep om het huis heen, zag duidelijk het bord aan de zijmuur hangen dat ik geen toegang heb en liep verder niet achter het bord uiteraard. Het gespannen touw met nog zo’n dergelijk bord deed me niet verder de achtertuin in lopen. Hoewel achtertuin, een verdwaalde rozenstruik en wat wel erg uitgedijde bomen, het is lang geleden dat hier iemand van de zon heeft zitten genieten.
Ik had het er vlot gezien, liep weer naar de voorkant en terwijl ik de laatste foto’s schoot hoorde ik opeens; U bent in overtreding. Nee hoor, ik was op zoek naar de voordeurbel maar die hebben ze niet dus ben ik maar op zijn Brabants achterom gegaan. Zei ik niet, ik zei dat ik dat niet was. Ik was namelijk aangesproken door de buurvrouw en die heeft niets met de grond te maken. Ze had me aan kunnen houden, want dat mag iedereen, maar dan had ik spontaan doof geworden en had ze dichterbij moeten komen en had ze zelf ook in overtreding geweest.
Ietwat verbolgen jammerde ze nog iets over mijn veiligheid. ‘Ik ben zo klaar’, riep ik vrolijk terug. Wat in fotografentaal zoiets als ‘ik ga weg als ik klaar ben’, betekent. Lette wel degelijk goed op trouwens, de nogal overwoekerde voortuin lag vol bouwpuin, en voegde me daarna intens tevreden bij Frans in de auto. Het is een krot van een huis zo mooi, maar ik hoef er niet te wonen. De buurvrouw is me iets te nieuwsgierig.
liesonderweg says
‘k Zou ook remmen, en met de nodige voorzichtigheid rondkijken/klikken… !
Lie(f)s.
Nicky says
Het heeft altijd iets treurigs, vind ik. Dat gordijn ook. Ooit heeft iemand dat zorgvuldig gewassen en opgehangen. Mooie foto’s. Ondanks de buurvrouw.
Flavie says
Mooi in beeld gebracht.
Rianne says
Ooit stond er tussen Kessel en Panningen ook zo’n huisje. In ver gevorderde staat van aftakeling. De eigenaren van het huis wilde het afbreken en iets niets bouwen, maar dat mocht niet van de welstandscommissie. De voorgevel was beschermd dorpsgezicht. Elk jaar werd het minder beschermd en nu staat er een nieuw huis.
Carolien says
Dit huisje staat echt op instorten :) Ik zou ook binnen willen kijken hoor!
rietepietz says
Lijkt me heel verstandig dat je niet binnen ging, levensgevaarlijk. Maar inderdaad heel mooi in beeld gebracht verval. Gebouwtje is reddeloos verloren, dat valt niet meer te renoveren.
Suskeblogt says
Mooi om naar te kijken en te fotograferen zo’n bouwval, maar verder moet ik er niets mee. Vooral niet om in te wonen.
Spontanity says
Schitterend!
Echt iets voor jou :)
Plato says
Een prachtig krot om te zien. Maar ik zou er ook niet willen wonen.
Zo ligt er hier in de Zaan een wrak. Al jaren.
Telkens als ik er langs loop denk ik: van wie zou het zijn? Zou de eigenaar misschien wel dood in het vooronder liggen? Wie laat nu zijn schuit zo verworden?
Niemand weet het.
Louise says
Hele interessante plek, maar ik zou niet graag de buurvrouw willen zijn van zo’n verlaten huis.
joke_dev says
Helemaal mooi in zijn verval.
Wendy says
Boeiende fotoserie! :) Ik vind dit soort plekken onwijs interessant. Wat is daar gebeurd? Wie waren de laatste bewoners? Hoezo kijkt er niemand meer naar om? …Enzovoorts.
Evi says
Ik ben alleen al door het lezen van je tekst en het zien van je foto’s nieuwsgierig geworden naar het verhaal erachter :-)
logbankje says
Dit soort panden werken op je fantasie, het verleden in verval. Hans
VillaSappho says
Ik ga zulke panden niet in zonder dat ik sleutel te leen heb gekregen. Rond een huis lopen is anders dan binnen dringen. Veiligheid voorop is heel verstandig.
fotografiemijnlangleven says
Als het huis in een dergelijk belabberde toestand is, is het levensgevaarlijk om er naar binnen te gaan…
Oude gebouwen bezoek ik steeds met iemand die erbuiten op me wacht én een boodschap aan het thuisfront, met als ik niet terug ben om zus of zo uur, kom me dan zoeken op locatie…
Naomi says
Ik ben dan zo benieuwd naar het verhaal. Wie heeft hier gewoond en hoe heeft het huis in deze staat kunnen komen? Zoveel om dan over te mijmeren…
Matroos Beek says
Verval is heel fotogeniek. Prachtige plaatjes!
Bertie says
Hier en daar kon je ze tegen, niet veel, best mooi soms.. Erin gaan zou ik ook niet doen, je weet niet welk ongedierte er huist.
In Zuid-Frankrijk zagen we ze ook, er zitten prachtexemplaren bij.
Sjoerd says
Ik laat me niet zo snel tegenhouden… ga ook met de nodige voorzichtigheid wel naar binnen.
Henk Jonkvorst says
Altijd fotogeniek zo’n half vergane bouwval. Verstandig om er niet in te gaan
Happy Hulk says
Geweldig hé, die bouwvallen.
Veel gezien in Portugal.
Die historie die je erbij kan bedenken?
Prachtig!
Karel says
mooi verval is niet lelijk
ik heb ook altijd de drang om te gaan kijken , maar kom helaas wel hekken tegen
VillaSappho says
Dan had ik een rolmaat mee moeten nemen om het verhaal aan te zetten.
Rob Alberts says
Je had jezelf ook kunnen voorstellen als de nieuwe buurvrouw.
Dat had dan nog een mooi gesprek voor een volgende blogpost op kunnen leveren.
Vrolijke groet,
VillaSappho says
Ja en er is niks over te vinden.
natuurfreak2 says
Verval kan ook zijn charme hebben
petergreyphotography says
Ik heb veel vervallen huizen gezien, maar zó ingestort hoogst zelden! Je wilt dan toch wel weten welk verhaal hier achter schuilt.