Elk jaar lijkt het erger te worden, mijn verlangen naar de herfst in de zomer. Het felle licht, de hitte en wederom de droogte die alles zo lelijk maakt. Waar ik normaal de eerste tekenen van de herfst al ruik halverwege augustus, rook ik die pas vorige week. De subtiele verandering in de lucht zal niet iedereen merken, maar ik, ik merk het wel. En nee het zijn niet alleen de temperaturen die normaal gaan doen, het zijn niet alleen de bomen die verkleuren nee het is alles, alles. Van het vocht in de lucht, van vallende kastanjes, van najaarsbloemen die bijna bloeien, van de eerste keer dat ik weer…
-
-
Fotoserie: Pareidolie
Van de week maakte ik zoals wel vaker een cookiebannerfoto en terwijl ik aan het schuiven was zag ik opeens een glimlach op mijn onderwerp verschijnen. Mijn kleine kopje kwam echt niet opeens tot leven want het herkennen van gezichten in levenloze objecten is een psychisch verschijnsel genaamd pareidolie. Het is een samenvoeging van twee Griekse woorden die naast (para) en beeld (eidolon) betekenen. Het herkennen van dingen in wolken heeft met dezelfde activiteit in onze hersenen te maken en is gebaseerd op het herkennen van gevaar zoals het silhouet van een roofdier. Pareidolie is een fout-positieve vorm ervan en als ik de kans heb fotografeer ik ze. Met de…
-
Fotoserie: Schapen als echte modellen
Al zolang ik me kan herinneren ben ik dol op dieren. Veel doller dan op mensen ook om precies te zijn. En hoewel ik mensen heb gefotografeerd en die meestal wel beter luisteren vind ik dieren leuker en schapen staan in mijn top 5. Zijn ook uitdagender want er valt niet zoveel aan te retoucheren, staat wel weer tegenover dat de bekleding altijd goed zit, altijd van de goede stof is en mocht er één toch niet zo bevallen dan komt er zo nog wel één over de dam of twee. Waren modellen nooit zo blij mee als ik opeens afgeleid raakte door een knapper onderwerp maar wiens fout is…
-
Fotoserie: Het poesje dat maar even is gebleven
Al tijden hadden Frans en ik het erover dat we er een poesje bij wilde, een meisje en een speelkameraadje voor Mickey. We keken op Marktplaats kregen er twee aangeboden die we niet namen en toen kwam er een telefoontje. Meteen stapten we in de auto want we wisten, dit zou het wel eens kunnen zijn. Het rood cyperse meisje met witte sokjes was het ook, maar ze had uiteraard een geschiedenis. Maar dat ze weg moest van haar huidige plek dat was duidelijk. Geen speelgoed op de grond en een tijdelijke eigenaar die wel iets anders aan zijn hoofd had. Eenmaal thuis bleek ze een ware schat, maar niet…
-
Fotoserie: Ciapuś
Wandel je in een park met ronduit vreemde beelden ben ik uiteraard totaal afgeleid door een puppy. Zegt niets over die beelden trouwens, Ciapuś is gewoon een stuk knapper, schattiger en ook een veel uitdagender qua onderwerp. Een nog geen vier maanden oude pup die nog niet eens slecht luisterde overigens. Ook niet naar mij hoewel ik de naam ongetwijfeld slecht uitsprak en uiteindelijk maar overging op de Engelse vertaling, Dotty, waar hij ook gewoon naar luisterde. En ondertussen zijn schattige ondeugende zelf was maar ja dat zien jullie zo ook wel. Fotoserie: Ciapuś.
-
Fotoserie: De bloesem van de tandarts
Zat gelukzalig buiten in de auto te wachten was net klaar bij de tandarts en die had behalve wat inmiddels weggeharkt tandsteen niets te melden. Gelukzalig dus, want de vorige keer raakte ik een kies kwijt. Was warm en dus ook in de auto en door de open deur hoorde ik wat gezoem. Iets hommeligs maar het sloeg niet af naar de boom waar mijn oog op viel nu er een flets zonnetje doorbrak. Schoonheid in de tuin van de tandarts, het was me niet eerder opgevallen. Maar als ik dan toch op mijn vent moet wachten dan maar foto’s maken. Fotoserie: De bloesem van de tandarts.
-
Fotoserie: De kat van de minibieb
Stiekem volgde ik deze mooie dame al een beetje op de pagina van de minibieb, maar ik had haar nog nooit ontmoet. Tot ik laatst wat van mijn boekencollectie probeerde kwijt te raken en haar minibieb aandeed. Ze lag uit het zicht in de tuin van de buren maar zodra ik haar zag groette ik haar en nu weet ik niet of ik wel boeken in die minibieb gezet heb want ik was een beetje afgeleid. Niet zo gek want deze knappe dame zette al haar charmes in de strijd zo erg dat foto’s maken lastig werd. Ze heet overigens Tijger is ongeveer 4 en een echte kroelpoes. Maar wel…
