Het is een zondagmorgen, de inwoners van kerkdorpen Overasselt en Nederasselt zitten in de kerk en luisteren naar de hoogmis. Een doorgaans rustige dienst wordt ruw verstoord door het geluid van laag overvliegende jagers. Het zijn geallieerde bommen die vallen, ze maken de weg vrij voor de parachutisten die de landingsterreinen moeten markeren. De kerkdienst wordt onderbroken en mensen verlaten de kerk. Ze zijn getuige van hun bevrijding. Op naar 75 jaar bevrijding: Twee kerkdorpen en een brug.
Parachutisten bij Overasselt
Terwijl de bewoners van de twee kerkdorpen vol verbazing, misschien zelfs huilend toe staan te kijken zien ze hun Amerikaanse bevrijders uit vliegtuigen springen. Uit Skytrains (vliegtuig met zweefvliegtuig erachter) die landen zien ze manschappen, Willys jeeps en materieel komen. Een eerste groep trekt meteen op naar Grave naar de brug. De kleine dorpen liggen voor langere tijd in frontgebied. De doorkomst van de Britten van het 30e corps geeft ze hoop voor de bevrijding. Niet wetend dat de hongerwinter nog ongenadig toe gaat slaan, niet ver van hun vandaan.
Molenhookbridge
Terwijl aan de andere kant binnen niet afzienbare tijd de brug van Grave in geallieerde handen is gekomen, vechten de Amerikanen nog om Molenhoekbridge. Brug 7 is eigenlijk de hefbrug en sluis bij Heumen maar heeft de naam Molenhoek gekregen naar het iets verderop gelegen dorp. De brug was met 50 tot 60 man stevig in Duitse handen en dan was er ook nog de kans dat de brug werd opgeblazen. In de schuilkelder bij de brug bibbert de sluiswachtersfamilie behalve de beschietingen komen ook steeds meer Duitsers de kelder in. Om 19:00 uur ’s avonds is de brug in geallieerde handen.
Pas later blijkt hoe belangrijk deze brug was, ze was de enige die het zware materieel als trucks en tanks kon dragen en nog bestond. Nabij gelegen bruggen waren niet sterk genoeg of opgeblazen. Dankzij de woorden van Jac Maris, verzetsleider en kunstenaar in Heumen, naderde de Amerikanen met bescherming van heggen en overwonnen. Tegenwoordig is het huis van de verzetsheld een atelier genaamd het Marishuis en is te bezoeken.
Nicky says
Prachtig beschreven weer.
VillaSappho says
Das om het makkelijker te maken. Zelfde naam ander vliegtuig.
meninggever says
Even voor de zuiverheid van het verhaal, de Douglas C47 heette bij de Amerikanen Skytrain. Had niet van doen met de eventuele sleep van een zweevliegtuig. De grotere C54 heette Skymaster. Bij ons werden die machines meer bekend onder de Britse bijnaam Dakota. Die kennen veel mensen ook nu nog wel, die Skytrain is vrijwel vergeten.
VillaSappho says
Ik denk dat vele Amerikaanse soldaten zich omdraaien in hun graf als ze zouden weten wat hun president doet en zegt.
Blewbird says
Wie had toen gedacht dat de Amerikanen anno 2019 nog in NL zouden zijn en hoe zij zich opstellen in de wereld.
natuurfreak2 says
Knap neergeschreven verhaal waar vzeel mensen niets meer van weten.Toffe en interessante post
rietepietz says
Zo knap dat je al deze feiten bij elkaar weet te vinden, het meest is niet echt heel bekend dus daar zit toch wel veel zoekwerk achter denk ik.
willyfotoblog says
een interessant stukje geschiedenis Liesbeth
groeten
VillaSappho says
Ze hadden die andere bruggen wel nodig om in Arnhem te komen. Ik merk ook dat mensen amper wat weten van de andere plaatsen terwijl ze er soms praktisch naast wonen.
Sheila @ beineffable.com says
Interessant om te lezen. Ik kende deze bruggen niet. Maar dat komt wellicht omdat ik Arnhemse ben en met een andere brug ben opgegroeid :)
Naomi says
Opnieuw een prachtig verhaal. Het moet zó bijzonder zijn geweest voor die mensen om hun bevrijders binnen te zien komen. Bijna onvoorstelbaar.
VillaSappho says
Thanks het is een serie over Operatie Market Garden. Maar ik schrijf vader over WO2.
Mevrouw Marloes says
Wauw, wat een mooie blogpost. Ik ben gek op geschiedenisverhalen en natuurlijk met name Nederlandse geschiedenis. Heel goed geschreven!
Sjoerd says
Mooi stukje geschiedenis weer. super…
Mrs. T. says
Dit is voor mij een onbekend stuk. Mooi om er hier kort even wat over te lezen.
Karel says
ha die Liesbeth
weer een goed blog , op weg naar 75 jaar bevrijding
ligt net tussen 2 plaatsen in welke ik bewandelde , Ravenstein en Cuijk o.a
ja de honger winter kwam nog voor velen , die kant op was militair gezien minder belangrijk :(
fijn weekend groet