Een jaar geleden adopteerde ik een oorlogsgraf in Sint-Oedenrode, een plaats hier niet ver vandaan. Bij de adoptie hoort een bepaalde verantwoordelijkheid en in mijn geval is dat iets meer dan het regelmatig bezoeken van zijn graf. Uiteraard heb ik het laatste jaar niet stilgezeten, voor mij stond vast dat ik zoveel mogelijk te weten wilde komen over hem en over wat hem overkomen is. Dit is zijn verhaal.
De jeugd van George Dry before WW2
Sergeant George Dry werd als George F(errand?) Dry in juli 1914 in Hessle nabij Hull Yorkshire Engeland geboren. Zijn geboortehuis aan Florence Avenue 25, Hessle Verenigd Koninkrijk, staat er nog. Het is een doodlopend straatje waar nu veel auto’s geparkeerd staan het was altijd al een smal straatje maar de familie had wel een tuintje.
Ik zie George, de benjamin van de familie, spelen in de tuin met zijn broers en zus en zie hem ook opkijken naar zijn oudste broer Sydney die veertien jaar ouder is dan hij. Ik zie ze donderstralen en voelballen tussen de huizen, kikkervisjes vangen in het slootje achter hun straat, dingen die jongens doen, maar eigenlijk is er weinig bekend over zijn jeugd, hij voetbalde. Op een slechte kopie van zijn schoolfoto staat een ondeugende lange knul, alleen de gozer naast hem is groter. Wat ik wel weet is dat hij in het leger een gewaardeerd commandant was, geliefd ook bij collega’s en sportief, zoiets zit in een mens.
De foto’s vertellen me dat hij een knappe man was, zorgzaam en vriendelijk. Dat blijkt ook wel als hij in 1938, 23 of 24 jaar oud, trouwt met Agnes (Abbie) Etherington het is voor haar haar tweede huwelijk haar eerste man stierf jong aan tuberculose die liet een dochtertje achter, Valerie genaamd, die 9 jaar oud was toen haar moeder hertrouwde. Vaststaat is dat George veel van zijn stiefdochter hield, hij schreef haar kaarten en brieven, maar ook de mannen met wie hij werkte herinnerde dat hij het over haar had.Into war:
Na school ging hij zijn net als zijn vader bij de Britse spoorwegen werken, hij sleutelde aan machines kennis die hem later van pas zou komen als tankcommandant. Maar zover zijn we nog niet hij was 19 toen zijn moeder Charlotte overleed en werd bij de reservisten ingedeeld tot hij opgeroepen zou worden. Begin 1940 kreeg hij daadwerkelijk die oproep. Tot maart dat jaar volgde hij trainingen in Tidworth (de legerbasis bestaat nog) waarna zijn regiment werd toegevoegd aan diverse brigades die werden uitgezonden naar Frankrijk. Want zowel Frankrijk als het Verenigd Koninkrijk hadden Duitsland de oorlog verklaard op 3 september 1939, naar aanleiding van het binnenvallen van Polen twee dagen ervoor.
Tijdens Operatie Fall Gelb, de Duitse inval in Nederland, België en Frankrijk vocht de ERY, (East Riding Yeomanry) onder andere in Ath bij Brussel maar ook in Terdeghem en rond Cassel, zoals bekend is werden ze door de vijand omsingeld en wisten te ontkomen via Duinkerke. Hun lijf en lede werd hiermee gered, maar alle machinerie en wapens vielen in vijandelijke handen. Hun wonden likkend kwam East Riding Yeomanry terug in Tidworth. In 1941 overleed de vader Joseph Dry, George bleef in het leger waar zijn regiment trainde voor D-Day.
Op D-Day 6 juni 1944 kwam hun hernieuwde training en hun nieuw verkregen Shermantanks samen op Sword Beach Frankrijk grofweg ter hoogte van Caen en Falaise, de laatste vooral bekend van de Falaise Pocket. Of George aankwam op de eerste of tweede dag is niet bekend, maar met zekerheid durf ik te beweren dat zijn tank uit de boot en door het water is gereden om op het strand in Normandië te komen.
East Riding Yeomanry in Le Havre
George overleefde de maandenlange niet gemakkelijke strijd in Frankrijk en kwam via de Slag bij Le Havre terecht in Nederland. Pas op 17 oktober komen de mannen van ERY de Nederlandse grens over. Deze informatie komt uit een War Diary, hoewel ik geen bewijs heb durf ik wel te zeggen dat dit klopt. In het dagboek staat beschreven dat ze via Turnhout Nederland binnen zijn gekomen en dat ze 10 kilometer van Eindhoven zijn. Het is met zekerheid te zeggen dat deze mannen de opmars route van Market Garden volgden en in SInt-Oedenrode/Schijndel op een kampement terecht kwamen.
Wat deed George Dry in Nederland?
Terwijl in Nederland een corridor wordt gelegd om ineens door te stoten naar Duitsland (via Arnhem) vecht George nog in Frankrijk. In Nederland wordt zijn tankeenheid toegevoegd aan de 53e Welsh Division zij hebben als taak om ‘s-Hertogenbosch te bevrijden in een operatie genaamd Colin. Zij ondersteunen de manschappen van de Welsh Division en gebruiken de tank dus vooral om manschappen achter te kunnen herbergen. Helaas zal George Dry het mooie Den Bosch nooit bereiken.
Joseph Benjamin Priestley schreef in zijn war diary het volgende:
Oct 24 Tuesday Quiet up to now, plenty of prisoners waiting for bridge to cross to canal, Sgt George Dry was killed by spandau fire at 10o/c this morning, died at 12o/c, he is one of our old E.R.Y men, he is being buried here at OdenRode? this afternoon. Stand by, ready to move N of Hertogenbuosh? helping Welsh Division
Op 22 oktober 1830 uur staan de mannen klaar tussen Schijndel en Veghel. Daar werd voor Market Garden een vliegveld gemaakt en vreselijk gevochten en loopt nu de Britse linie. Daar waar nu een mooi aangeklede vuilnisberg is, stond misschien wel de tank van George Dry en zijn mannen. En was het niet daar dan wel dicht in de buurt want aan de andere kant van het spoor (Duitse Lijntje op de kaart van rechtsboven naar links) liggen de Duitsers ingegraven. Zij zijn al enige tijd beschoten en anders maken die Shermantanks genoeg geluid als ze aan komen rijden. Die Duitsers weten dat er wat gaat komen.
De mannen stonden klaar maar namen nog wat te eten, deden een dutje en maakten zich waarschijnlijk zorgen. De 19e had het nog vreselijk geregend de grond was nat en het was herfst weinig dekking bomen waren reeds aan het kleuren, maar hopen dat de tanks genoeg grip hadden op de natte ondergrond.
De Slag bij Schijndel en Boxtel
In korte tijd wordt het gebied rond de Dommel en Schijndel van Duitsers ontdaan. De ‘jerrys’ werden verrast door de Britten, een War Diary vertelt over een loopgraaf en ‘plenty of dead jerrys’. De manschappen naderen op 24 oktober Boxtel. Bij de brug naar Boxtel (zijstraatje genaamd Hoog Huis) doen ze een eerste aanval maar die wordt door de Duitsers afgeslagen, bij een tweede aanval hebben ze meer succes.
Tot George Dry het luik van zijn tank opent en er nog een scherpschutter achter bleek gebleven. Hij wordt in zijn hoofd geraakt en in allerijl naar Sint-Oedenrode gebracht. Daar net achter het plein was een klooster met in een zijvleugel een first aid post waar nu niets meer van terug te vinden is. Daar aangekomen roept een dokter verbaasd uit dat George allang dood had moeten zijn, maar de zo bijzondere George Dry overleeft zelf een schot in het hoofd. Of hij nog bij is geweest is niet bekend, wat wel vaststaat is dat hij om 12 uur, twee uur na het schot, is overleden en nog diezelfde dag zijn rustplaats vond op de begraafplaats van hetzelfde dorp. Waar veel soldaten een tijdelijk graf kregen, kreeg hij meteen zijn laatste rustplaats. Hij is begraven in gewijde grond en daar ligt hij nog steeds.
Beelden van de bevrijding van Boxtel, let vooral op de baretten dat zijn de Britten. George Dry mocht die niet meer meemaken maar het filmpje geeft een beeld van de voertuigen.
De vriend die niet bleef leven
Gelukkig werd hij, net als de andere mannen die hun laatste rustplaats vonden in Sint-Oedenrode, niet vergeten. De geschiedenis leert dat hij een bijzondere man was, zo staat er in en boek over zijn regiment de volgende vertaalde omschrijving: “Sergeant Dry was een van de originele East Riding mannen, een van de fijnste en meest bekwame officieren die men maar kon hebben. In George Dry verloor het regiment een van de meest populaire en gerespecteerde personen”. Zijn dood is beschreven in war diary en ook zijn nabestaanden zijn hem niet vergeten. Ik heb meerdere foto’s van zijn graf, ook nog in tijdelijk vorm met houten kruis, gezien. En heb meerdere omschrijving en brieven gevonden waarin hij genoemd wordt.
George Dry tank commander
Less Timms driver
John (Joe) Woolley co-driver
Steve Mooney (Liverpool)
Frank (Taffy) Reid loader/operator gewond geraakt op 28 juni La Bijude
John Pollock nam Taffy Reid’s plaats in
Het verbaasde mij dan ook niet dat ik nog een telefoontje beantwoordde over George dit jaar. Het doet mij dan ook goed dat zijn nagedachtenis levend is, ook zijn weduwe is zijn graf wezen bezoeken net als zijn stiefdochter. Brieven uit de jaren 90 spreken nog over hem en daardoor ben ik te weten gekomen wie de bemanning van George waren. Bemanning is allicht geen goede omschrijving, uit de brieven die ik uit respect voor die mensen niet deel, ze waren immers niet aan mij gericht, komt duidelijk naar voren dat die mannen vrienden waren. Ik deel hun namen hier in de hoop nogmaals mensen te kunnen helpen die op zoek zijn naar informatie. Want laten we hun namen noemen, sinds dit jaar weten we, voelen we weer dat vrijheid kostbaar en fragiel is en wonden nooit helemaal genezen.
MT says
Ik ben er helemaal stil van Liesbeth. Wat goed gedaan en wat een prachtig eerbetoon. Dank je wel!!!!
minoesjka says
Wat mooi dat jij bereid ben om George zo niet vergeten te laten worden.
Ik kan me voorstellen dat als je het zo aan het uitzoeken bent, hij haast als echte vriend gaat voelen.
Mooi en bijzonder.
Aukje says
Lieve Liesbeth.
Wat weet jij dit mooi te vertellen.
Wat een betrokkenheid spreekt hier uit.
Mooi om te lezen.
Marylou says
Ik werd er door ontroerd Liesbeth je hebt de man een gezicht gegeven en heel zijn leven weer samengesteld.
Hier zit veel opzoekwerk in. Je hebt een oorlogsgraf geadopteerd maar hem ook geëerd .We mogen niet vergeten dat zij voor onze vrijheid betaald hebben met hun leven.
Respect voor al dat Liesbeth.
Hans says
Heel goed speurwerk, een eerbetoon aan die is gevallen.
Goed om een graf te adopteren, hier ook gedaan door de schooljeugd. Hans
rietepietz says
Je hebt een levend “levend” mens van hem gemaakt, En eigenlijk niet alleen hém maar ook van zijn vrouw en stiefdochter die beiden voor de tweede keer in korte tijd hun man en vader verloren, wat een drama!
Ferrara says
Knap speurwerk, mooi verteld.
Deborah says
Wauw… Zo bijzonder hoe je de geschiedenis tot leven laat komen. Het graf niet alleen een naam maar een complete historie geeft. Indrukwekkend!!
Nicky says
Zo indrukwekkend. Ik krijg er kippenvel van. Mooi om zo over hem te schrijven.
Dat filmpje van de bevrijding va Boxtel ga ik aan mijn moeder laten zien. Ze woonde in Berkel Enschot destijds maar ze komt uit Boxtel dus dat vindt ze vast mooi. (En iedereen zag er natuurlijk ongeveer hetzelfde uit toen maar dat meisje in het begin van het filmpje lijkt best veel op mijn moeder en haar tweelingzus)
Matroos Beek says
Ik vind het zo bijzonder mooi dat je dit doet.
Ook heel mooi verteld en in beeld gebracht. Het doet me wat want wij ontdekten en houden het graf in eer van een vergeten grootoom van mijn echtgenoot. Hij sneuvelde op het eind van wereldoorlog 1 in België en ligt daar op het militair kerkhof in De Panne. Ook hij had een job bij de Spoorwegen…
Edward McDunn says
Geweldig dat je dit gedaan hebt Liesbeth, een indrukwekkend blog hoor.
picpholio says
Ik kan hier alleen maar op zeggen dat het een fantastisch mooi gebaar is wat je deed en nog steeds doet.
Judy says
Mooi dat hij zo in herinnering blijft.
Dimario says
Mooi dat je dit zo gedaan hebt. Het geeft het hele verhaal een mooi gezicht en dat verdienen deze bevrijders.
Love As Always
Dimario
Naomi says
Wat een verhaal! En ook zo mooi dat jij het verhaal op deze manier levend houdt.
Sjoerd says
Deze mensen hebben ervoor gezorgd dat wij nu in vrijheid leven, daar moeten respect voor hebben, dat mogen we nooit vergeten. Je hebt er een mooi en indrukwekkend verhaal bij gemaakt.
Karel says
ja dit is zeker een mooi en waardig eerbetoon aan 1 van onze bevrijders
petergreyphotography says
Mooi stuk Liesbeth! Een waardig eerbetoon.