Trippie: Kessel, kleren en kotsen

Eens in de zoveel tijd rijden Vriendjelief en ik een trippie, meestal hebben we wel een vaag doel en combineren we het aangename met het nodige. In dit geval had ik wat kleding nodig, lijkt allemaal makkelijk in de huidige tijd maar ik word moe van het bestellen en terugsturen. En dus toerden we op ons gemak door het Brabantse naar het Limburgse wetende dat het de zomer van 2024 is en we van elke droge vrije dag moeten genieten.

En mijn hemel wat was ik dat Brabantse beu, omleiding na omleiding zo erg dat ik uit pure ellende vond dat we de snelweg moesten nemen. En ik heb niks met snelwegen, ze zijn makkelijk om ergens te komen of vandaan in dit geval, maar fototechnisch heb ik er geen ruk aan. We konden nog net Liessel bereiken waar ik dit bakhuisje bij de molen zag. Stond er niet van oorsprong maar is in 1989 hier herbouwd. Bakhuisjes waren er vroeger meer. Werden gemaakt omdat het bakken brandgevaar opleverde. In die tijd was zelf brood bakken gebruikelijk.

Na nog twee rondjes langs deze plek en van ellende de snelweg kwamen in het inmiddels Limburgse Koningslust. Met zo’n mooie naam moet het ook een mooi dorp zijn hoopte ik. Het eerste wat we zagen was een gesticht en helaas werd het ook niet beter, het is een typisch ontginningsdorp waar je niets aan mist. Ze hebben veel moeite gedaan alle grond om te zetten in landbouw en dat ruik je, maar het ligt alsnog aan een natuurgebied.

We dwaalden om de zoveelste wegwerkzaamheden en haalde een versnapering in Panningen. De koele supermarkt was een verademing maar ook van korte duur, rijwind maakte de dag aangenaam maar ja ik wil ook foto’s maken. In het naastgelegen Helden stopten we even bij een woonhuis wat opgebouwd is tot Kasteel Wetfeet maar ik was onderweg naar een ander bijzonder kasteel. En dus was één van mijn stops het mooie Kessel om Vriendjelief het kasteel en bijbehorende uitzicht te tonen waar . Naar mijn idee had ik hem wel genoeg verteld maar eenmaal boven zei hij ‘wat doen we hier eigenlijk?’ Wachten tot het gaat sneeuwen. Uiteindelijk vond de barbaar het uitzicht wel mooi trouwens.
We daalden het hoogtevrees trappetje af en gingen terug naar de auto omdat ik nou eenmaal niet heel geweldig tegen hitte kan en namen de pont de Maas over om rechts aan te houden richting Duitsland. Via Beesel en Swalmen reden we naar het Duitse Brüggen. Midden in de kleine stad bevindt zich een burcht die deels origineel is en tegenwoordig een museum. Ik vond het te warm om te wandelen maar toen we verder reden zag ik een kleine dierentuin, dus wie weet.

In één van de plaatsen verderop halen we nog wat flessen water, ongemerkt had ik me aardig door de voorraad gewerkt. Meteen haal ik wat kleding waaronder t-shirts die ik onder mijn werkkleding draag en rijden verder. Overal zag ik velden waar het graan vanaf was maar bij Lind (Aldenkerk) trof ik dit uitzicht.
Het is helaas best goed opletten in dat Moffrika want hun flitskasten zijn laag en zie je te laat als je achter een vrachtwagen rijdt. Wat een braaf land ik krijg er zelfs de neiging van wat op de lens te smeren. Gelukkig reden we niet hard maar opeens verlangde Vriendjelief weer naar Nederland en doken dan ook bij Arcen de grens over om bij Bergen de pont te nemen en voor het voorspelde onweer thuis te zijn. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen eindigde mijn dag met een hitteslag en bijbehorende ellende, begint het toch nog op zomer lijken dit jaar.