Het is sinds een week eindelijk een dag fatsoenlijk weer. Eigenlijk staat mijn kop op woes weg met d’n auto, maar dat gaat niet want er is een pomp of de slang of iets ervan kapoet en die moet vervangen. Heb ik niks mee van doen want niet mijn auto en je wil mij er gewoon niet bij hebben. Geef me de baco eens aan, is dat die? Nee. Die dan? Nee die daar. Kan je hem zelf net zo goed pakken hè. Niks heb je aan me. En daarbij het is koud, zekerweten dat ik binnen blijf maar ik kijk wel even naar buiten af en toe. Als er iets met een rodgof weggeslingerd wordt of als ik me bedenk dat Brabants lang zo lekker niet vloekt als Rotterdams. Alsof je zo’n prachtig zwanger mensch ‘kut dat jong mot eruit’ hoort antwoorden als iemand vraagt hoe het gaat. De mensch willen lieve zoete woordjes de waarheid vind ik persoonlijk lekkerder. Maar het vloekt dus niet dat Brabants, zelfs niet met de paar nogal Rotterdamse woorden die ik ‘em geleerd heb.
Hobbels en bobbels
Ik vloek zelf trouwens boven een dezemoetjegelezenhebben pretentieus pisboek -goed boek hoor bijna uit- als er zo’n mokkel voorbij wandelt. Heeft zo’n jas aan die op een slaapzak lijkt, ernaast loopt er een. Zeker 10 jaar jonger dan de mijne, meer haar ook maar van de zomer liep hij net te vaak hier voor de deur. Vooral als het bloedheet was alsof ‘ie etalages aan het kijken was. Sindsdien draag ik weer een T-shirt die lekker hoog sluit. Zo’n soort trouwt een dekbed met bobbels op de verkeerde plek en gaat dan bekken trekken als ‘ie een jonger ding treft met ook bobbels en meer ook en dan hele grote bobbels ook nog. O en een oudere vriend, volgens mij denkt ‘ie dat ik een lage instap heb en dat hij een kans maakt. Beide niet waar en de laatste kansloos. Nog niet misschien.
Kogelhulshandjes
Hij probeerde nog een praatje aan te knopen maar de enige reden dat ik mij zo beperkt gekleed voor het huis vertoonde was het pakketje met boek in de brievenbus. Hij dacht aan een heel andere pakketje, ik ook, maar niet dat van hem. Maar nu loopt het voorlangs en blijft dan quasi geïnteresseerd staan kijken wat mijn vent doet maar onderwijl draaien zijn bolle ogen in de kassen op zoek naar mijn eh bollen of zijn hersens dat kan ook. En dus tussendoor met een beetje viezig gezicht naar de zwarte handen van mijn vent kijken. Hij wijst om slim over te komen iets aan en ik snap opeens waarom zijn wijf zo chaggo is. Vroeger hadden ze zulke handjes nodig om de binnenkant van kogelhulzen te schuren.
Voor de kinderen
Uit ervaring weet ik dat ze mij niet kunnen zien door de spiegeling in de lang niet gewassen ruit, maar dan toch die stomme kop de stiekeme hoop alsof er geen vrouwen van zijn eigen leeftijd met tieten zijn. Of geld om ze erop te laten zetten. Tijdens corona wandelde hij opeens alleen en dan glimlachen naar z’n telefoontje. Hoewel het me een rotzorg zal wezen wat ‘ie doet, appt of et cetera kan ik aan haar smoel zien dat ze het weet maar bij elkaar blijven voor de kinderen die zelf al kinderen hebben. Ze moet nog even een kutopmerking plaatsen ‘het wil niet erg lukken hè’, zei je dat vannacht niet tegen je eigen vent trut?
Met een licht deinende tred met zonder vest in een heel dun T-shirt loop ik de frisse buitenlucht in, even het goede vriendinneke zijn kan wel even de baco aangeven over de hele motorkap heen ofzo. Kijken hoe snel mevrouw en meneer Slaapzak verdwenen zijn.
Nicky says
Hahaha! Precies! Daar loop je met plezier een verkoudheid voor op!
nicole orriens says
Zo’n slaapzakjas is inderdaad niet mooi, maar ik moet bekennen dat ik er ook eentje heb. Als ik ons hondje uitlaat in de winter is hij wel heerlijk warm.
rietepietz says
Misschien óók een slaapzak jas aanschaffen tegen de zoekende kijkers? Of de baco zodra je die gevonden hebt uit je handen laten glippen in een zeker richting. ;-)
Aukje says
Inmiddels wel :)
Aukje says
Slaapzakjassen.
Ik heb er (nog) geen beeld bij.
Maar Mooi Stukje weer!!
Liesbethblogt says
Opvoedtechnisch bagger en traumatiserend.
Platoonline says
Die baco deed me denken aan een klein voorval uit mijn jeugd. Mijn vader repareerde, op de overloop van ons huis op de derde verdieping (jaren ’50 vorige eeuw) de solex. Naast hem stond een enorme kist met gereedschap. Ik moest helpen. Geen idee waarom want ik was 8 en wist niks van repareren of gereedschap. En ja, daar kwam het moment dat ik vreesde. Geef mij de combinatietang aan, zei mijn vader (die driftig en niet bepaald kindvriendelijk was).. Ik keek radeloos om me heen. Het moest iets met tangen zijn maar verder? Toen greep ik naar een tang die er best tangerig uitzag en reikte hem aan. Zijn reactie kan ik nog wel dromen:
‘Godverdomme, lul!! dit is een nijptang, Jij deugt echt nergens voor. DIE moet ik hebben. En hij graaide ergens uit de kist een tang vandaan. Nu weet ik dat dat dus een combinatietang was. Maar sindsdien zakte ik nog lager in de ogen van mijn vader.
Dimario says
Wat moet hij met een alcoholisch drankje tijdens het klussen. Dat kun je toch beter nuchter zien.
Love As Always
Dimario
Marthy Berends says
Ik noem het een dekbed jas. Dramatisch die jassen.
Hans says
De Baco ken ik wel een merknaam voor een verstelbare sleutel.
Jassen als slaapzakken en daar onder een kort topje en verder koud gekleed.
Dan is een goede jas wel nodig. Hans
Naomi says
Een slaapzakjas? Ik kan nu nooit meer normaal naar die jassen kijken:).
Matroos Beek says
De slaapzakjas! Dat is het gewoon. Ik heb mij er een gekocht in de solden. Weet niet waar ik met mijn gedachten heb gezeten. Wat een onding. Waarom draag je die jas nu niet? vraagt mijn echtgenoot… Omdat ik mijzelf er niet in terug kan vinden. Letterlijk en figuurlijk. De miskoop van het jaar. Nu weet ik hoe het komt. Het is inderdaad een slaapzak.
Liesbethblogt says
Ik zal niet zeggen dat ik een baco in de kroeg sneller herken maar je snapt de strekking.
petergreyphotography says
…En dat Frans dan heel verwonderd opkijkt: ‘Hé, dat is inderdaad de baco!’. :-) Mooi verhaal Liesbeth. En die slaapzakjassen – ik blijf me erover verbazen.
Sjoerd says
Haha, en nou maar hopen dat ze meelezen…