De roos die nooit bloeide is het oorlogsdagboek van Rose Jacobs. Zij zat ondergedoken in Beek een klein dorpje tegen de heuvels bij Groesbeek. Hoewel al tijdens de oorlog over de radio werd gesproken over het schrijven van zulke werken, spreekt Rose er niet van in haar dagboek. Haar dagboek begint wanneer in 1942 de deportaties vanuit Nederland op gang komen. Rose Jacobs, de helft van een tweeling en 1 van de 6 leden uit een uit Duitsland gevlucht Joods gezin dat een onderduikadres heeft gevonden.
In de jaren die volgen schrijft ze hoe ze haar familie, haar ouders mist. Ze zit samen met een oom en tante ondergedoken op een krappe zolder die elke dag onbewoond gemaakt moet worden en beschrijft daar de benauwde, verstikkende sfeer. Pas later wordt ze met haar ouders herenigd en duikt onder in het kleine plaatsje Beek bij Nijmegen vanwaar haar leven wat verbeterd. Rose beschrijft de hoogte- en dieptepunten en probeert zo goed zo kwaad te overleven. Tijdens Operatie Market Garden komt ze middenin het oorlogsgeweld terecht, er word letterlijk door haar onderduikhuis geschoten waar zij en haar familie nog zitten, terwijl de rest van de burgerbevolking Beek al geëvacueerd is. Uiteindelijk weten ze met de hulp van 2 Amerikanen het dorp te ontvluchten, de berg op naar veilig gebied.
Kort nadat ik het boek gelezen had besloot ik naar Beek te fietsen, ik reed de berg af die Rose op vluchtte, ik fietste door het dorp waar zij over sprak en ik zag haar naam op het monument. Ik keek naar het stadhuis waarvan ik de foto met een paar Amerikanen kende, misschien wel de Amerikanen die haar hielpen vluchten. Het bracht haar verhaal zeer dichtbij, zeker omdat het soort huisjes waarvan een foto in het boek staat nog te zien is in het dorp. Je weet dan opeens hoe klein zo’n zolder voor een meisje in de pubertijd is. De Roos die nooit bloeide is een niet al te dik boek die je lang bij zal blijven.
meninggever says
Juist de dagboeken van veel mensen die in de oorlog van alles en nog wat meemaakten zorgen voor een duidelijker beeld over hoe het leven in die vijf ellendige jaren moet zijn geweest. Ik kreeg alles mee van mijn ouders. De grote stad was gee pretje, de oorlogswinter al helemaal niet. Mijn moeder ging bijna kokhalzen als ze vertelde over bloembollen die ze toen moesten eten….
Mrs. T. says
Je weet van mijn interesse in de oorlog dus ik doe graag mee.
minoesjka2 says
O, ja, ik heb ook zeker interesse in dit boek :-) Dus mag ik ook in de hoed?
Trouwens, komt bij mij gelijk de vraag op, waar haar tweelingzus/broer was en/of die het ook heeft gered ……
VillaSappho says
Ja hoor!
Regenboogvlinder says
Een schitterend verhaal, ik houd ervan.. waargebeurde verhalen en na mijn bezoek aan Westerbork vorige week leeft het weer behoorlijk, die oorlogstijd.. Wil je mij in de hoed gooien? Thnxxx
Sjoerd says
Een mooi verhaal over een oorlog die nooit plaats had mogen vinden. Mijn opa zat bij het verzet en is in de laatste maand voor het einde van de oorlog nog gearresteerd en op transport gezet. Gelukkig heeft hij het overleefd. Iedereen die in die tijd geleefd heeft heeft zo zijn eigen verhaal… Wonderlijk om ze te lezen.
Edward McDunn says
Leuk dat je dit doet Liesbeth, je kunt er vast wel iemand blij mee maken. Ik ben geen lezer.
Renesmurf says
Nee hoor, ik hoef dat boek niet, ik lees dingen op internet. En dit is zeer interessant natuurlijk.
petergreyphotography says
Okay :-)
natuurfreak says
Momenteel volg ik de herdenking van de slag om Passendale rond Ieper.Geweldige uitvoering met heel veel gekende Britten Het .PrinsenpaarWilliam en Kate,ons koningspaar en prachtige liederen,taferelen en gedichten en ook heel wat teksten die soldaten neerschreven aan het front.Britten enz
VillaSappho says
Maak je niet druk de winaar wordt eerlijk gekozen. Gewoon briefjes met namen in de hoed.
fietszwerver says
zo kwam ik gister door Borculo
alwaar ik aan de synagoge een gedicht aantrof uit ’41 van het meiske Erika Löwenberg
aan haar vriendinnetje Hennie
nee het boek is voor mij niet van belang , er zijn zo veel plaatsen welke een boek verdienen
petergreyphotography says
Ik realiseer me overigens nu dat ik wel heel snel gereageerd heb. Ik wil beslist niet haantje de voorste zijn!
petergreyphotography says
Ik ben zeker geïnteresseerd in het boek, dat zo te zien is uitgegeven in de prachtreeks Privé Domein. Begin dit jaar was ik op de Mookerhei. Vanaf de heuvel zag ik beneden Mook liggen, waarbij ik geen gedachten had aan Rose Jacobs, van wie ik nu voor eerst verneem, maar wel aan de Slag bij Mook in 1574, die slecht afliep voor de Nassau’s. Ook een oorlog, zij het een heel andere dan die waarin het verhaal in dit boek zich afspeelt.