Wandelen rond kasteel Nemerlaer

Toeren is een beetje een dingetje van Vriendjelief en mij, we stappen in en we zien wel. Soms hebben we een vaag idee, doe maar het water, maar veel vaker rijden we weg en komen we vanzelf wat tegen. Het is over het algemeen goed voor mijn hoofd en goed voor mijn blog want al die koeien staan helaas niet op weitjes om de hoek. Soms ook wel maar ik vind een varkensstal meestal niet zo’n toffe achtergrond. Al heel wat keren zag ik op borden of in de gauwigheid Kasteel Nemerlaer staan en ergens had ik het dus op mijn lijstje gezet. Wat niets zegt want we reden Haaren (bij de Kampina) al vaker voorbij. Tot van de week.

 Waarom wilde ik dit zien?
Eigenlijk reden we de parkeerplaats toch weer voorbij maar ik dacht aan mijn lijstje en even later parkeerden we. De oprijlaan is lang en zoals je verwacht in sprookjes, de hoge bomen omlijsten het aangezicht van het kasteel met goed kijken was de herfst al te zien maar het is te warm geweest voor kleurend blad. Ik overdacht mijn keuze voor wandelen al, toen ik koeien zag en opeens herinnerde ik me dat dat de reden was dat ik deze locatie had opgeslagen. Zag ik ook wel terug want eigenlijk vond ik het kasteel zo boeiend niet, het is meer een landhuis in een donker hoekje maar ja ben ik die hele laan al voor jan klote uitgelopen omdat hier ook gewoon parkeerplekken zijn, ga ik echt niet meteen weer terug dan is het echt kansloos. Daarbij meestal heb ik toch wel meer een idee van iets als ik het op mijn lijstje zet. Laat ik dat eens gaan zoeken.

Wandelen rond kasteel Nemerlaer
En dus werd er gewandeld, ben ik niet zo van maar het fotografeert wel makkelijk en Vriendjelief is ook best goed in het vasthouden van mijn tas of camera dus dit gaat goed komen. Het bijgebouw van het kasteel Nemerlaer wordt bevolkt door de Brabantse natuurmonumenten en die hebben dan ook het mooiste stukje van het landgoed. Hou ik wel van, dat soort streken.
We sloegen af, in principe kan je het kasteel rondlopen maar dan wel met een heel grote boog. We passeerden de Nemer, een beekje wat hier loopt dan denk je joh daarom heet dat kasteel zo, helaas het stond eerst bekend als Amerlaer toen heette het beekje nog Amer, Brabantse logica is dat. Volgens mij brengt het ongeluk om de naam van je huis te veranderen maar goed. Laer betekent trouwens open plek in het bos.
Ooit had het kasteel nog een voorburcht maar het is over de tijd een aantal keer verbouwd, nog eens deels afgebrand en begin 2000 kwamen ze erachter dat de dakconstructie op instorten stond. Dat werd voorkomen maar inmiddels had de stichting wel schulden. Voel je niks van als je het overigens goed aangeschreven restaurant links laat liggen.

De belofte koeien te treffen werd ruimschoots behartigd, troffen zelfs nog een twijfelachtig (jij gaat voor schat) maar stevig gebleken bruggetje en genoten vooral van de wandeling en de natuur maar toen we het kasteel naderden en in de achtertuin keken bedacht ik me je kan best wandelen rond kasteel Nemerlaer, maar voor het kasteel hoef je het niet te doen.