Fietsen naar Sint-Oedenrode

Het is de zomer van 2024, fototechnisch goddelijke wolkenpartijen maar onweer voorspeld en geen zin om nat te regenen. Al maanden probeerde ik naar het Everse en Sint-Oedenrode te fietsen en besloot op goed geluk, voorbereid en wel het toch maar te gokken.

Het is een redelijk saaie route die snelle maar hoewel ik best in buienradar wil geloven, lees ik liever de wolken. De saaie route dus. Ik luister een boek maar gooi die af als ik het Everse nader. Het is tegenwoordig een nietszeggende smalle 60 km weg langs weilanden. Het loopt dood tegen de A50 maar ooit was dit een doorgaande weg het dorp in. Hoewel ik ook van nietszeggende weilanden prima foto’s kan maken heeft dit weiland en eigenlijk dit gebied extra betekenis. Ben hier natuurlijk niet voor niets. Ben vandaag bewust met de fiets gekomen, verderop loopt een fietspad waar ik over wil maar eerst hier maar eens wat foto’s maken.

Ik duik bepaald niet galant onder een hek door om over een weiland met graan te fotograferen. Word natuurlijk ook weer vreemd aangekeken door iedereen en zijn moeder. Weinig poppy’s maar het zicht op de knoptoren met zulke wolken is ook genieten. Ik mag hier trouwens komen, er lopen hier wandelpaden maar ik mis het wandel-gen en heb zeker geen zin in zompignatte bodem met doorweekte schoenen en waarschijnlijk een zeer oncharmante uitglijder al dan niet de daar stromende Dommel in.
Iets minder onhandig kruip ik weer onder het hek door, als het vrouwelijk galant en charmant gaat is er opeens geen hond meer om dat te aanschouwen natuurlijk. Ik stap op de fiets naar het nabijgelegen fietspad. Bijna precies bij een bankje stop ik, vogels vliegen op uit het natuurgebied, ze fluiten om het hardst en cirkelen boven het gebied. Het is een vredig natuurgebied ondanks de snelweg hier vlak achter. Een stukje verder houd ik pauze. Een mail maanden geleden had me al op de hoogte gebracht van een minibieb maar er is veel meer, een heuse pleisterplaats met zelfbediening van boerenijs tot koffie en koek die ik me laat smaken.

Het drukbezochte fietspad buigt hier af naar Nijnsel maar ik fiets straks rechts Sint-Oedenrode in. Het fietstunneltje onder de snelweg door loopt vlak langs de Dommel. De bocht erin is niet echt slim aangelegd de hoek is te stijl en met een tegenligger zelfs onveilig. Begin dit jaar stond het water hier meer dan anderhalve meter hoog in dit tunneltje. Bijna onvoorstelbaar als je nu naar die vredige beek kijkt.
Verderop volg ik de Dommel nog een stukje tot ik afbuig naar de toren die op mijn foto’s te zien is. Ooit stond hier de Sint-Maartenskerk, naar het schijnt een enorme ding die van ver te zien was, tja toen stond het nog niet zo volgebouwd en was er geen huizentekort. Inmiddels is er van dit Rijksmonument alleen de toren en de begraafplaats nog over. Overigens niet de begraafplaats waar de oorlogsgraven liggen, dat is verderop bij de katholieke kerk, Brabant hè.

Ik dwaal naar het centrum en fiets naar de begraafplaats om ‘mijn mannen’ te groeten. Er staan flessen met nepbloemen, tenminste dat was de bedoeling. Ondanks het water en zand zet ik het gros van de flessen recht maar vraag me wel af voor hoelang. Inmiddels voel ik subtiel het weer veranderen en hoef buienradar niet te zien om mijn vermoedens te bevestigen. Ik had nog meer plannen maar natregenen hoort daar niet bij. Een vlug rondje supermarkt en dan naar huis waar ik na een ruime 28 kilometer droog thuis kom.