Fietsen naar het defile van Eindhoven

We begonnen de dag rustig voorgaande dagen waren lang, de nachten kort en we hadden wat achterstallig werk. Halverwege de middag hingen we mijn oude fiets uit ~1933 aan de Willys jeep (dikke deja vu mensen) en reden naar Borkel en Schaft een gehucht voorbij Valkenswaard. Het was 18 september en ik was heel erg van plan te gaan fietsen naar het defile van Eindhoven.

Een versnapering voor de broodnodige energie, op de kop af 8 jaar samen met Vriendlief en ik krijg alsnog een broodje worst met gadverdamme augurk. Het fluitsignaal klonk al snel, dat betekent instappen. In de Willys Vriendlief met twee meiden die met school het bevrijdingsvuur uit Bayeux hebben opgehaald. Ik op de fiets ernaast wachtend op het tweede fluitje. Eén van de meiden vond het zielig dat ik nou op de fiets moest. Nee maak je niet druk, ik vind dit leuk maar vraag het niet nog eens over een kwartier.

En ik heb het geweten, de Dynast is echt een prima fiets maar zonder versnellingen en niet gemaakt voor snelheid. Tussen de wagens dat vind ik niet vervelend, alleen gaven ze dermate veel gas dat ik de 11/12 mijl die ze reden niet bij kon houden. Dat is 17/19 km per uur trouwens. Ik twijfelde al of ik het wel leuk vond en was nog niet in Valkenswaard. Ik moest regelmatig aanhangen maar zodra er rustiger werd gereden fietste ik zelf. Het voelt als valsspelen dat aanhangen maar keus had ik niet met zulke snelheden. Gelukkig werd er in de dorpen rustiger gereden en hield ik het zelf bij, het idee foto’s te maken had ik al snel laten varen ik had al mijn energie nodig voor het fietsen.

Voor de voertuigen de groep racefietsers die het vuur hebben opgehaald maar ja die hebben geen fiets uit de jaren 30 van de vorige eeuw, iets beter getraind lichaam en die hebben die afstand in estafette gereden. Sowieso is de helft ervan pas in deze eeuw geboren en hebben die een lekker zeemlerenlappie nou had ik wel een gelzadel op mijn fiets maar comfortabel wordt het nooit. Inmiddels naderen we Valkenswaard, volk genoeg langs de weg maar ik heb niet veel oog voor ze. Langzaam optrekken, onverwacht remmen een extra bocht maar ik fiets het zelf. Na het dorp door het bos waar ik zo vaak naar Eindhoven fietste, hang ik ook even aan. Daar zie ik de Willys 12 mijl aantikken niet te doen op de Dynast laat staan over een afstand van 23 kilometer!

In het volgende dorp zijn werkzaamheden en vanaf daar gaat de snelheid eruit. Ik kan niet aanhangen en wil het ook niet en dus trap ik stug door. Raak achterop kom weer bij en raak nog eens achterop. Als we Eindhoven naderen besluit ik maar eens wat bewijsfoto’s te maken. Heb het tot hier gehaald mensen. Ik lurk aan een liefdevol aangereikte fles water, leuke meiden bij Vriendlief in de jeep. De snelheid gaat eruit maar we zijn er nog niet, we rijden een stukje van de opmarsroute van het 30e corps en moeten het hele centrum nog door. De route is dit jaar drastisch verandert, rijden we daar de zuipstraat van Eindhoven door slingeren door het centrum vergassen de terrassen en voor ik het weet staan we stil. Ik fiets een patatzaak in en koop een blikje cola, de eigenaar lacht erom daar ga je toch niet op fietsen. Tja dus wel.

Meer dan een uur staan we wachten in Eindhoven steeds een stukje dichterbij het Stadhuisplein, het defilé is verandert meer gericht op alle mensen hoor ik. Nou dan ga ik verdomme ook langs de burgemeester, me de tring fietsen om op tijd te komen en dan zelf niet opschieten met je defilé. Maar ondertussen krijgen we wat meer van het spektakel te zien, een koor zingt diverse volksliederen, beelden uit Normandië, een Spitfire vliegt over. De sfeer is goed het weer mooi en als dan eindelijk dat uur voorbij is rommel ik mezelf tussen de wagens en fiets het Stadhuisplein over langs gevulde tribunes, bekende spreekstalmeester en de burgemeester. De lampen zijn fel en veel zie ik niet maar dat is prima, ik hobbel over kabelgoten en geniet van de verbaasde blik van de organisatie maar voor ze reageren ben ik al weg. En dat is maar goed ook, het defilé van 18 september is echt een feest van een evenement, maar op de fiets doe ik het nooit meer!