Best wel september vakantie, 80 jaar bevrijding en fietsen!

Best wel het eerste deel van de maand gewoon gewerkt en tussendoor heel veel voorbereid. Ik was als altijd ontzettend blij dat het eindelijk september was en keek de eerste weken nogal benauwd naar de voorspelde regen. Maar zodra mijn vakantie begon werd het weer alsmaar beter en ik heb dan ook volop kunnen genieten!

Best wel de Britse club Liberation Task Force gevolgd, zij waren net als vijf jaar geleden met honderden voertuigen uit de UK gekomen en Vriendlief en ik hebben hun zo veel mogelijk gevolgd. Op zoveel mogelijk terreinen en zoveel mogelijk plaatsen onderweg heb ik ze gefotografeert en vooral genoten van hun gastvrijheid. In Leopoldsburg hebben we nog wat regen maar ik laat me niet weerhouden. Ik zie bekenden, leer nieuwe mensen kennen en word herkend. Er staan een stuk of 7 kanonnen, verbaasd vraag ik ‘is this allowed?’
Ook vrijdag de 13e zijn we in Leopoldsburg ik fotografeer veel maar maken het niet laat. Gister kwam ik uit de nacht en morgen gaan ze met die kanonnen schieten, dat is voor mij zelfs bijzonder. Willys de jeep is trouwens nog even thuis gebleven, we kunnen haar niet alleen laten. De Vitara heeft kuren op de terugweg, de koppelingskabel bleek dubbel te zitten waardoor we in de eerste versnelling naar huis moeten, die kabel is daags erna vervangen.

Zaterdags wacht ik de Britten op in Lommel met Willys en in het groen deel ik de eerste boeken uit en heb de kans de vele voertuigen voorbij te zien komen. Maar ik wacht op de kanonnen bij Joe’s Bridge, het filmpje zit in de video hieronder maar geeft niet het geluid weer wat het was. Wat een lawaai en wat een kracht, ik blijf niet de hele tijd ik kan van mijn kant de spreekstalmeester niet goed verstaan dus elke klap is bijna een verrassing. Een leuke trouwens, echt wat een feest die gasten!

Zondag zoeken we de Britten op, op verschillende locaties. In groepen rijden ze via diverse dorpen naar Son waar ik ze ’s middags opzoek. Een deel van de groepen komt net aan en ik fotografeer en lach hardop als na een kwartiertje van drie kanten bijna tegelijk ‘Tea is ready’ klinkt. Een Brit lacht met me mee, ’tea is so sooding’. Ik geef hem groot gelijk.

Best wel op maandag wederom op tijd weg, we komen door Vriendlief op het terrein van een boer terecht waar een groep parachutisten gaan landen. Ik geniet van de bagpipespeler en realiseer me eens temeer dat ik een mooie hobby heb. Heel veel mensen genieten van het schouwspel, de boer voorop. Later rijden we terug naar het Britse kamp, ik wandel wederom rond. Help waar ik kan terwijl Vriendlief zich met zijn radio en nieuwsgierigen vermaakt. Een oudere Brit verteld over zijn vader en ik stel nog wat vragen maar weet al zeker dat dat daar in Son was. Hij is tot tranen geroerd als ik hem dat vertel en dat het Britse 30e corps hier 80 jaar geleden ook stond. Terwijl ik mij vermaak zie ik een bekende en word ik opeens intens liefdevol geknuffeld. Vijf jaar geleden repareerde Vriendlief zijn wagen en mij is hij blijkbaar ook niet vergeten!

Op dinsdag pakken we de draad weer op en rijden naar Grave, een kampement stelt er niks voor en dus rijden we via Overasselt door naar Nijmegen. Ik kijk over het Amerikaanse kampement met uitzicht op Nijmegen, bezoek een kleine tentoonstelling en we genieten vooral van de Willys en het heerlijke weer. Het kamp in Overasselt sla ik over, de Willys kan nergens veilig staan en ik baal van de horizontale rijen die ik liever verticaal had gezien voor het licht. Ik voel ook de vermoeidheid van de hele dag alert zijn op mensen en foto’s en weet dat ik naar huis moet. De Aldi in Reek deelt vlaai uit aan klanten waar we ’s avonds van genieten.

De dag erna begint rustig, het is 18 september defilé en bevrijding Eindhoven, met droog weer zou ik het fietsend doen, meer lees je hier. De dag daarna gaan we zonder Willys naar Groesbeek, we kennen het gebied en op het terrein komen bleek achteraf geen probleem te zijn maar ik wilde niet hetzelfde gezeur als een paar dagen geleden. Ik fotografeer en leer over een privé museum in Winkel Noord-Holland en de leuke club die erbij hoort. Lenen gewoon even een ontzettend duur onderdeel uit aan Brit, het is een eind weg maar ik ga dat museum zeker eens bezoeken. We nemen afscheid van onze bekenden en bezoeken uiteindelijk nog een klein maar zeer interessant museum in Mook.

Vrijdags hoop en slaag ik erin om een aantal van de Britse voertuigen vast te leggen op de Waalbrug. De Nijmeegse brug die ze 80 jaar geleden wèl veroverden. Ik heb alle mazzel en rij daarna door naar Bemmel, dit is het eindpunt van de Britse club en was het ook 80 jaar geleden, wederom historische grond. Ik wacht zo lang mogelijk om nog zoveel mogelijk mee te pikken maar we moeten terug naar Nuenen waar we een evenement bijwonen. Achteraf gezien hadden we ons beter niet in kunnen schrijven.

Best wel ondertussen de slechtse leesmaand sinds jaren, ik heb begin van de maand 1 heel boek uitgelezen en bij de publicatie van deze blogpost ben ik nog niet veel opgeschoten in mijn huidige.

Hoewel we eigenlijk hadden gezegd dat het klaar was, stappen we zaterdag de 21e toch weer in de Willys. Ik ga uiteraard kaarsen aansteken bij mijn oorlogsgraven maar daarna rijden naar Arnhem en Oosterbeek, ik geniet van het prachtige weer en kom zeker terug op deze dag. In de dagen hierna rijden we nog een rit met de Vitara, fiets ik nog een eindje waar ik ook nog op terug kom en doen nog een kringlooprondje. Het laatste weekend sta ik op een modderig veld in Geldrop. Hoewel ik eerst te koude voeten heb en baal van het weer trekt het na een wandeling bij, de avond wordt afgesloten met een smakelijke barbecue. Maar als ik zondag wakker word zie ik een flinke allergische reactie door waarschijnlijk het varkensvlees, het vlees van de slager smaakte me toch echt prima en het weerhoud me niet om nog een dag in Geldrop langs de Willys jeep door te brengen .

Best wel een beetje heimwee naar mijn vakantie. Ik mis de Britten alweer, het is heerlijk om omgeven te worden door mensen die dezelfde hobby hebben en dezelfde soort humor. Het ongedwongene van een tank mee op vakantie nemen en dan amper weten waar je precies bent. Zij gaan op een soort van georganiseerde reis en waren steeds weer verbaasd over hoe blij en vriendelijk de Nederlanders waren. Meer dan eens legde ik hun uit dat de meeste mensen niet op vakantie gaan om een ander te plezieren, dat we zelden zulk mooi spul zien laat staan rijdend en gratis te bezoeken.

De laatste dag van de maand en tevens mijn laatste vakantiedag verregent volledig en gebruik ik dan ook om door mijn foto’s te gaan. Met een paar weken hoop ik alles bewerkt te hebben, stuur via contact een bericht voor het wachtwoord. Het verleden heeft me helaas geleerd dat ik mijn foto’s moet beschermen. In onderstaand filmpje zitten al heel wat foto’s en korte filmpjes en binnenkort plaatst ik een hele leuke blogpost met -ik beloof het plechtig- heel weinig tekst over de Tweede Wereldoorlog en vooral foto’s. Geniet voor nu van mijn fantastische vakantie/maand in foto’s en filmpjes.