Aan het strand
waar elk zorgvuldig gemaakt bouwwerk
met een paar golfslagen verdwenen is
maar dagelijks weer wordt opgebouwd.
Daar waar ouders als vroeger liggen te bakken
maar als tegenwoordig niet opletten.
Daar waar waarschuwingsvlaggen geen betekenis hebben
en niet alleen Duitsers gaten graven.
Daar waar een zeedijk wordt bewandeld als een promenade
en de zee beter sproeit dan menige camping douche.
Daar waar plastic zandvormpjes achter blijven
tussen hun echte broeders.
Waar overvolle afvalbakken een lekkernij vormen
en plasticsoep op het strand lijkt gespoeld.
Maar morgen alles weer is opgeruimd.
Aan het strand waar de tijd stil lijkt te staan
maar juist sneller gaat dan ooit.
Aan het strand.
Mooi!
Onlangs bij Katwijk weer eens over het strand gelopen. Bij winderig weer en geen badgasten te zien. Wel mensen met honden, van die brandingsurfers en nog wat lieden die liepen te jutten. Verder alleen maar zon, zee en zand, plus veel wind. Heerlijk. Verder waag ik me daar niet. Heb niks met verbranden in de zon…te wit van huid…
Wat een mooi gedicht zeg …….. zo waar!!!
een prachtig geheel Liesbeth, zowel in woord als in beeld
fijne zondag
Het strandgedicht van februari spreekt me meer, net als de foto waar dat gedicht op stond,het gedicht van vandaag is “te waar” en de strandfoto past daarbij, hoe krijg je het voor elkaar, een strandfoto die geen gedachten aan natuur oproept, knap.
Zicht op water is altijd zalig! Mooi gedicht ook!
Ook daar neemt de zee onze rommel mee de diepte in…, heel triest eigenlijk.
Mooi gedaan. Chapeau.
Heel mooi!
Word ik blij van!
Ik hou wel van de zee maar het is een hele trip voor mij en in het hoogseizoen zien ze me er niet.Hoop in het na -seizoen nog eens enkele dagen naar ginder te gaan
Mooi..
Petje!
dat heb je prachtig verwoord
Heel mooi Liesbeth!