Mevrouw Matroosbeek daagde mij (en alle anderen) uit een stapelgedicht te maken. Een gedicht van boektitels die elkaar mooi opvolgen en daardoor een gedicht vormen. Een uitdaging die ik aangrijp
Categorie: Gedichten
De wegen zijn leeg verlaten daarboven schittert de zon gelaten De stilte het lijkt wel zondagmorgen wat wil je niets dan zorgen Maar de natuur ze groeit Lijkt nog mooier
Zacht strelen kleine vlokken Langs een steen van krap 81 cm hoog Stuiven of vallen op hun plaats Hoe mooi die wereld van wit Die langzaam ontstaat Sneeuw maakt alles
Aan het strand waar elk zorgvuldig gemaakt bouwwerk met een paar golfslagen verdwenen is maar dagelijks weer wordt opgebouwd. Daar waar ouders als vroeger liggen te bakken maar als tegenwoordig
Daar waar je niets hoort Nog geen fietser die voorbij komt Waar slechts een koude bries waait over ijs wat sterk maar niet sterk genoeg is Daar waar een enkel