Openluchtmuseum de Locht

In het Noord-Limburgse Melderslo is een klein Openluchtmuseum genaamd de Locht gevestigd. In dit openluchtmuseum staat het leven tussen 1850-1979 centraal. In het park nemen ruim 20 huisjes je mee in het leven van toen, van oude ambachten tot de kleurrijke jaren 70 en van een heuse kapel tot aan asperges en champions.

Openluchtmuseum de Locht dankt zijn naam aan de boerderij die al 500 jaar op deze locatie staat en De Locht heet, het betekent rustplaats, het park draait volledig op vrijwilligers en gunsten.
Zoals altijd besloten we eigenlijk pas op de dag zelf dat we naar de Locht zouden gaan, het weer knapte onderweg danig op dat ik heel tevreden met mijn keuze was en hoopte dat toen ik (jaren geleden) het museum op mijn lijstje zette, ik gelijk had dat ik het eens moest bezoeken. De parkeerplaats was een oase van rust, dat kon nog alle kanten op. Met een entree van 11 euro de neus hoopte ik echt dat we niet met een uurtje weer buiten zouden staan, die zorg verdween toen ik de eerste boerderij inliep.

Ik hou van oude dingen
Ik hou van oude dingen, meestal duim ik dan even naar Vriendjelief, maar ik vind oude boerderijen en alles wat retro genoemd wordt heerlijk. Al in de eerste boerderij keek ik genieten naar het oude keukentje met heerlijk herkenbare bekers en pannen. Onvoorstelbaar dat de mensen om warm te blijven bij de dieren op de deel zaten, wat zullen ze gestonken hebben. Elk deel van de boerderij is gevuld met gereedschap en voertuigen en een poepdoos uit de tijd dat privacy blijkbaar niet bestond, hadden ze daarom zoveel kinderen? Op de bovenverdieping waan je je in de jaren 70, de heerlijke kleuren, Brabantia, platenspeler, cassettebandjes, typemachines zelfs servies wat ik geweldig vind, ik ben te laat geboren!

We lopen het terrein op, de schuren zijn allemaal elders afgebroken en hier opgebouwd. Ik loop van de smid, naar de school en door de schaapskooi. De nieuwgebouwde kapel is tevens een trouwlocatie maar niet mijn smaak. Vrij vlot bewonder ik tuinbouw van deze streek, zowel de asperges als de champions krijgen ruimschoots aandacht maar ik verlang terug naar het oude. Ik wandel bij toeval een huisje in waar een aantal kinderen spelen met oude houten spelletjes, een aantal (her)ken ik maar bij een aantal moet ik lezen hoe het moet. Ik geniet van de spelende kinderen en vraag de ouders hoe ze het park vinden. Ze zijn positief, wijzen op de speurtocht die best lang is maar het zijn vooral de vermoeide kindergezichten die me vertellen dat het goed is.

Na bijna 2.5 uur, ik voel mijn voeten, dwaal ik nog een laatste rondje, koop oude wijvenkoek (past me prima inmiddels) in het winkeltje en stap tevreden in in de auto. Hoewel op de smid na niemand bij de ambachten bezig was, heb ik me prima vermaakt in het museum. De gemoedelijke sfeer en vriendelijke vrijwilligers zijn me dermate bijgebleven dat ik zeker weet dat ik Openluchtmuseum de Locht vaker ga bezoeken.