Goedemorgen Willys habahaba wakker worden hup uit de bladveren wij moeten praten! HUMPF klonk er van onder de motorkap en met haar bumper op half zeven keek ze me bewust niet aan. Oww gaan we zo doen? Niks humpf wat was dat voor schijnvertoning gister? Aandacht tekort?
Bloedlink kijkt ze me aan, haar bumper in een hele lelijke vouw en komt daar stoom onder de motorkap vandaan? Ze kan een kort lontje hebben maar ze heeft mij ook nog nooit zo nijdig gezien. Het schijnt dat hoe ouder hoe wijzer, begin je vergeetachtig te worden? Sinds wanneer toeter je me mijn nest niet uit als er iets is? Een diep laag gebrom komt van onder de motorkap, je moet je niet zo druk maken Frans heeft je motorolie al af laten lopen. Voor even kijkt ze met haar koplampen aan en trekt haar bumper in een verongelijkte zuinige blik en knikt dan naar mijn plek in de jeep. Ik ken die blik, schuif een extra lekbak bij en ga op mijn plek boos zitten wezen te zijn.
Willys versus Murphy
Ik kwam uit de nacht gister en het zou mooi weer worden, Willys weer en dus hield ik het op een kort tukje en zouden we een ritje rijden. Beetje toeren, beetje uitwaaien en wie weet foto’s maken en dan gewoon thuis eten. Nu ben ik op zich wel gewend dat er ergens even aan gesleuteld moet worden maar gister op de terugweg kwamen we steeds maar een paar honderd meter verder. Tot ook dat minder werd. De brandstofklep wilde niet open, het membraam van de brandstofpomp was kaduuk, een zekering knalde er steeds uit, een slang schoot ergens los of kapot en als toetje kregen we eindelijk een beetje vaart en sloeg de motorkap tegen het raam waardoor die opnieuw gelast moet worden. Ik zal ongetwijfeld nog wat gemist hebben maar het moge duidelijk zijn het was Willys versus Murphy en de laatste was aan het winnen.
Kapot moe
Kijk nou blijf ik daar allemaal heel rustig onder, zolang het niet begint te smeulen of fikken is het een kwestie van wachten en aangeven waar Vriendjelief om vraagt. Maar na meer dan uur langs dezelfde weg maar steeds langs de volgende stinkende varkensstal stilvallen begonnen we het allemaal beu te worden. Maar leer mij m’n vent kennen, vraag niet na een half uurtje zal ik een sleepdienst bellen want dan sta je stil langs een varkensstal ben je geen stap verder maar heb je wel een chaggo vent onder de motorkap. ‘ Hij fixt het wel’, is een mooie mantra maar na meer dan een anderhalf uur was ik het beu. En had ik al gezegd dat we op 5.2 km van huis stonden en het 21:00 uur was? Ik was kapot moe, had honger en te weinig geslapen en dat is een heel gevaarlijke combinatie.
Uiteindelijk belde ik, met toestemming, de sleepdienst in de vorm van de broer van Vriendjelief die blij was dat hij eens iets terug kon doen. Hij kwam met sleepkabel en al opdagen, ik stapte voorin om zo min mogelijk gewicht op het touw te zetten en merkte hoe kapot ik was. Het is allemaal leuk maar steeds aanduwen, gebrek aan slaap, gebrek aan eten ik zat er aardig doorheen.
Nestgeur
Na een al dan niet lange stilte waarbij we allebei chaggo hebben zitten te zijne weze hoor ik opeens weer een HUMPF maar er klinkt iets ondeugends indoor. Ik stommel van mijn plek af en kijk Willys diep in de koplampen haar bumper staat in een spottende glimlach en voor een seconde kijkt ze me scheel aan. Ah doe je het weer? Een beminnelijke glimlach gleed over haar radiator, ik vond dat slepen wel leuk Liesbethje. Ja de sleepdienst ook, dat was de broer van Frans, ja ik herkende hem, zelfde nestgeur hoewel hij wel zijn best doet dat te verbloemen. Hij dacht dat je een jongen was, Willys jeeps zijn onzijdig Liesbethje. Ik zei maar even niets, maar dat karakter daar is niks mannelijks aan.
Een paar koplampen voor me vernauwen zich tot spleetjes, zeg Liesbethje als jij nou eens lekker wat nuttigs gaat doen, buitenspelen, een lolly kopen, op je elektrische driewieler rijden verzin wat hoe verder weg hoe beter en als je in het voorbij gaan Frans naar binnen stuurt zou dat fijn zijn habahaba opgehoepeld. Willys versus Murphy? ZIJ geeft zich niet gewonnen.
Mirjam Kakelbont says
Heerlijk om te lezen maar minder om mee te maken. Stiekem vond jij het best stoer! Geef nou maar toe…
Aukje says
Oh, wat goed beschreven.
Maar kan me jou ook voorstellen.
Ik hou het toch maar op de wat modernere versies van auto’s na ons VW busjes avontuur.
willy says
soms zit het mee en soms ook niet Liesbeth
groeten
KoffieDigitalix says
Ik ben altijd weer blij wanneer het Frans lukt W weer aan de praat te krijgen..
MT says
Wie Willy’s van tegenwoordig. ;-)
Nicky says
Ik bewonder je geduld. Echt waar.
Dimario says
Ik hoop voor jou dat het een verzonnen verhaal is, maar ik ben bang van niet. Ik vond het wel leuk om te lezen. Ik hoop dat dat dan weer een troost voor je is.
Love As Always
Dimario
petergreyphotography says
Mooi verhaal Liesbeth! :-) Wel gaaf, die oudere auto’s, maar ze moeten het wél doen.
Jan K. alias Afanja says
Zo’n Willys is een fijn karretje, maar hij moet wel een beetje blijven meewerken zonder al teveel tegensputteren.
rietepietz says
Levensgevaarlijk natuurlijk om te zeggen dat de schrijfstijl van Willys me reuze amuseert.Sorry, ik snap wel dat jij even helemáál niet hoefde te lachen!
marylou says
Er zijn van die dagen dat alles tegen zit hoe hard we ook duvelen
rob alberts says
Prachtig beschreven!
Intussen kijken jullie volgens mij gedrieën uit naar een volgende toertocht.
Zomerse groet,
Sjoerd says
Ook dat gedrag hoort natuurlijk wel bij een Willys, een ondeugende karaktertrek. En af en toe de baas jennen…
Naomi says
Ik zou van minder al heel erg chagrijnig worden. Balen dat Willys het opgaf. Ik hoop dat al het leed (snel) te verhelpen is.