Fotoserie: Met de Jeep naar Groesbeek

Er zijn van die plaatsen waar je aan verknocht raakt maar toch niet zou willen wonen. Kennen jullie dat? Voor mij is één van die plaatsen Groesbeek. Hoewel ik dol op de, glooiing, natuur, ruimte en het dorp zelf ben is het niet mijn plek om te wonen. Toch kom ik er graag en of ik er nou fiets of naast Frans in de jeep, zit elke keer geniet ik weer van die omgeving.

Hoewel we de route steeds anders rijden, komen we vaak over de Middenpeelweg, das zo’n weg met boerderijen en weilanden erlangs die overigens vrij vlot voorbij komen omdat er 80 wordt gereden. Eenmaal van die weg af, rijden we door een aantal kleinere dorpjes om in Cuijk uit te komen. Behalve de prachtige kerk ligt daar langs de Maasboulevard ook een pontje Spes Mea genaamd. Spes Mea wat mijn hoop betekent, is een veelgebruikte pont. Zeker met mooi weer moet je er een beetje geduld hebben wat niet erg is, het uitzicht is prachtig.

Eenmaal aan de overkant rij je over smalle wegen, een paar gehuchten en een brug zo Mook in. Voor mij is het nog altijd een bijzonder gezicht hier tegen die heuvel op te kijken. Toen ik er fietste kostte het me zoveel moeite om boven te komen, maar zittend in die jeep ben je er zo overheen. Ik hou van die glooiing en bossen, met nog wat klimmen en dalen rijden we Groesbeek in. Zonder dat ik iets tegen Frans hoef te zeggen parkeert hij bij de Jumbo. Dat ik een opvallend verschijnsel ben met een muts op, hoe warm het ook is, zal er voor gezorgd hebben dat ze me herkennen in de winkel.

Met broodjes, fruit en drinken kom ik weer buiten waar Frans iets aan de jeep staat te fixen. We genieten onze lunch en rijden verder. Hoewel de laatste keer het centrum was afgesloten rijden we meestal ineens door naar het Zevenheuvelengebied. Hier klimt en daalt de jeep alsof het niks is. Volgas naar beneden om ergens aan de andere kant van die heuvel richting Berg en Dal een zijweggetje in te schieten en wat offroad te doen. We passeren niet altijd blije voetgangers, maar laatst waren er twee vrouwen die vonden dat Frans en ik er heel vredig uitzagen in die jeep. Het zal de omgeving wel zijn.

Hoewel we vroeg waren, zagen we toch al wat verkleurd blad en niet al te mooie paddenstoelen. Maar ook lijnzaad, pompoenen, verwaarloosde aardbeienplanten en heel veel paarden. Op dit soort dagen hebben Frans en ik geen haast. We kijken alleen op onze telefoon als we een foto willen maken en hebben werkelijk alle tijd om de omgeving te verkennen. Vaak rijden we nog naar het in de buurt gelegen Malden. Een zweefvliegveld midden tussen de bossen en er is altijd wat te zien. In de zomer knetter je er weg, maar nu merk ik toch dat het kouder wordt. Met de eerste rit met de Willys ligt nog vers in m’n geheugen weet je dat dit voorlopig de laatste keer wel eens kan zijn. Na een beetje mensen en zweefvliegtuigen kijken is het dan ook tijd om te gaan.

Maar een echt afscheid is het niet, daarvoor hou ik teveel van de omgeving. Hoewel ik er ook met de gewone auto, fiets en/of trein kom ga ik toch het liefste met de Jeep naar Groesbeek.