Frans en de fietsband

Het klinkt als een sprookje hè die titel? Nou is Frans ook ergens geloof ik best wel een beetje erg mijn prins, maar ja ik ben niet zo’n zweefteef en geloof niet in sprookjes en hou ook niet van ophemelen, maarre ik ben nog steeds zeer groot fan van Frans zijn handige handjes.

Het was zo’n vieze druilerige avond net rond etenstijd. Ik kwam vanuit het centrum met een mandje boodschappen, al bij de super dacht ik iets te voelen maar toen viel me niet direct iets op. Eenmaal een flink stuk dichter bij huis, bij het wegfietsen van het kruispunt toen voelde ik het en wist ik het zeker. Hè fuck lekke band. Met de ingrediënten van het eten in m’n tas wist ik dat ik Frans even moest laten weten dat het later zou worden. ‘Lekke voorband en de buitenband is niet eens versleten’, mopperde ik. ‘De fietsenmaker is dicht maar kan m’n fiets daar wel ergens vastzetten’. “Ik plak die band wel ben er zo”, was zijn laconieke antwoord. Ik zei nog iets over de afwezige fietspomp maar hij was al onderweg.

Ik verplaatste mijn fiets naar een handigere locatie, zocht de boosdoener van de lekke band en even later stond Frans mijn fiets al aan zijn jeep vast te maken. Waar ken ik dat toch van?! Hij had er een hoop plezier in, die prins met jeep want wat heb je aan een paard op zo’n moment? Met een stevig touw om mijn fiets en een rustig tempo stond ik even later in mijn straat waar het te donker was op fietsdoktertje te spelen. Dàt deed hij de volgende morgen toen ik hem heel geëmancipeerd aan het werk had gezet, had ik overigens geen toverspreuk voor nodig dat doet ‘ie gewoon uit zichzelf. Ik wandelde een beetje met Doezel in het rond tot Frans klaar was. En terwijl Frans nog even het rode kapje van m’n verlichting vastzette pakte ik mijn mandje. Moest nog even naar de winkel voor wat lekkers en een appel.