Fotoserie: Het jaar goed beginnen

Met de geur van oliebollen nog in mijn neus zat ik op de bank, veegde de poedersuiker van mijn boek die troep zit ook overal waar het niet moet en toen zag ik opeens een schaduw en dat betekent zon! Een soort van heldere hemel staarde me aan en dus liep ik naar Frans die al begreep wat er was voordat ik het kon zeggen. Ritje? Wandeling. Het duurde dan ook niet lang dat ik met ochtendponum gestreken uit de badkamer kwam en het picnickmandje begon te vullen. Niet per se met slechte dingen hoor, boeken, water, koeken waar ik spijt van heb gekregen en crackers. Er is niks open en juist dat zorgde dat ik besloot naar een normaal te druk vestingstadje te gaan. Grave speelde alweer een tijdje door mijn gedachte en dus was de keuze vlot gemaakt.

Met een hele vlotte tussenstop bij een minibieb reden we zo het vestingstadje in en parkeerde naast de kerk. En er was niemand en zo fanatiek waren we ook weer niet, het was al middag. Nieuwjaarsdag heeft een sfeertje, een gevoeletje en terwijl ik naar een afgeschoten kurk en restjes misschien legaal vuurwerk keek, kreeg ik echt zin in een wandeling. Dat was tot ik uit de auto stapte trouwens want het was gewoon tandjes koud, me dunkt dat geen hond zich buiten waagt. Intern kankerend dat ik weer te weinig kleding aan had, zette ik toch maar door en genoot. Van de zon die zich af en toe liet zien, van het mooie stadje en van de wandeling. 2021 goed beginnen is alvast gelukt.