Fietsen over het oude spoortracé

Toen ik heel lang geleden in Valkenswaard woonde wist ik al dat er een nieuw fietspad zou komen. Ik wist dat dat fietspad over het traject van de oude spoorlijn zou gaan liggen. Van de spoorlijn zelf was amper nog iets zichtbaar, alleen voor wie goed keek en van de route op de hoogte was, was iets te zien. Zo heb ik op nog geen 100 meter van de route gewoond, zo onherkenbaar dus. Hier en daar een straatnaambordje en als je heel goed zoekt vindt je langs de route nog een betonnen NS paaltje.
De route liep van Eindhoven naar Hasselt en werd daarom ook wel het Bels Lijntje genoemd. Vanuit Eindhoven deed de lijn de stations Gestel, Waalre, Valkenswaard, Borkel, Achel, Neerpelt, Hasselt en Luik-midi aan. Verwoede pogingen om van deze lijn, die in 1866 opende, een drukbezochte internationale lijn te maken mislukte en in 1959 hield deze dan ook op te bestaan.

Tegenwoordig is een deel van deze route omgebouwd tot fietspad. De route van Valkenswaard naar Eindhoven is altijd een onverhard pad geweest leuk voor wandelaars en ruiters maar niet ideaal om te fietsen. Uiteraard is er een hoop discussie geweest over de aanleg van dit geasfalteerd fietspad. De route loopt dwars door een bos en langs vele kasten van huizen. Dat deze mensen-met-auto niet denken aan fietsen is absoluut niet vreemd. Maar de tweebaansfile een paar honderd meter verderop heeft mij nog nooit uitgenodigd om over te klagen, als ik er met 19 km/u voorbij sjeesde.
Om de natuur te sparen is de verlichting van het nieuwe fietspad ’s nachts uit. Na de spits dimt het licht geleidelijk, wat ook duidelijk wordt aangegeven op grote borden. Daarnaast is er ter compensatie elders nieuw groen aangelegd.

Eenmaal rijdend op het fietspad heb ik als fietser niks dan ook niks te klagen. Het asfalt is smooth als een ijsbaan, het is breed met duidelijke middenlijn en de enige oversteek met auto’s is zo veilig mogelijk aangelegd.
Om de sfeer van het oude tracé te benadrukken zijn op verschillende plaatsen de voetpaden die kruisen, voorzien van houten overgangshekken en Andreaskruizen die uiteraard moeten voorkomen dat automobilisten de naastgelegen natuurgebieden zullen misbruiken. Ondanks dat het fietspad pas sinds begin december geopend is, is er al veel fietsverkeer waardoor ik wel in durf te schatten dat als moeder natuur de omgeploegde kantjes een beetje heeft bijgewerkt een hoop automobilisten de sprong alsnog zullen gaan wagen.

M’n rondje van vandaag was ruim 44 kilometer, ik weet het ik spoor niet en om de waarheid boven tafel te fietsen, ik was dan ook gesloopt.