Vorig jaar adopteerde ik na lang wikken en wegen een tweede oorlogsgraf en na heel wat minder twijfel kwamen er dit jaar drie bij. Ik was door mijn onderzoek te weten gekomen dat air despatchers in de Tweede Wereldoorlog een team vormde en dat ze langer met elkaar samenwerkte. In twee blogs deel ik mijn conclusie en vertel ik hun verhaal. Lees hier over de andere twee air despatchers uit hetzelfde vliegtuig.
Rowland John Claxton T/5770427 (driver) – 799 Air Despatch Company
Op 7 Jan 1913 werd Rowland John Claxton geboren in Beeston, Norfolk. Vader Bertie Claxton moeder Beatrice Ann Downs en had een oudere broer George Bertie (1912-1993). In juli, augustus of september 1936 trouwde hij met Norah Agnes Newby (1913-2002) en werd vader van Wendy Norah Claxton in april 1939.
Rowland diende allereerst in het Norfolk regiment hij had deelgenomen aan de invasie bij Duinkerke en is gewond geraakt. Duinkerke was het begin van de Tweede Wereldoorlog in de Lage Landen, Duitsland viel Nederland, Luxemburg en België tegelijk aan in wat zij Operatie Fall Gelb noemde, dit was de voorbereiding voor Fall Rot de aanval op Frankrijk. Het Norfolk regiment vocht toen ter hoogte van de Maginotlinie die op de grens van Belgie en Frankrijk liep.
Aan de vooravond van de oorlog had het Verenigd Koninkrijk tien divisies in Frankrijk. Zij arriveerde in september 1939 en trainden in bittere koude. In mei 1940 waren er zo’n 390.000 man aanwezig maar zoals bekend mocht dit niet baten, de Duitsers waren te sterk en de Britten raakten omsingeld bij Duinkerke. Ook Rowland, tot hij in 1 van de 1000 boten en schepen kon stappen of misschien wel in één van de 700 civiele vaartuigen. Rowland moest eenmaal terug in het Verenigd Koninkrijk nog een tijd in het ziekenhuis revalideren waarna hij zich vrijwillig aanmeldde voor de luchtlandingstroepen en aangenomen werd als air despatcher. Zijn vrouw en kind zijn in 1994, 50 jaar na dato, in Sint-Oedenrode geweest en zijn in 2002 en 2016 overleden.
Donald Frederick Tite (Driver) – 799 Air Despatch Company
Donald Tite werd op 29 juni 1925 in Kettering Northamptonshire Verenigd Koninkrijk geboren. Zijn vader Albert Manning Tite 1895-1959 was wagenreiniger en moeder Elizabeth Edith Shivers 1891-1964 was huisvrouw.
Donald was een deel van een tweeling, zijn zus heette Grace. Bekend is dat ze alles samen deden van zondagsschool tot van school afgaan op hun 14e om in dezelfde schoenenfabriek te gaan werken. Donald heeft hier gewerkt tot hij in 1943 opgeroepen werd voor de oorlog. Ook hun oudere broer Albert William Tite (1921-1997) was ook in dienst, hij werd naar Birma en India gezonden en was voor de oorlog het hulpje van een loodgieter. Hij overleefde de oorlog.
Donald was pas 18 toen hij het leger in ging en verwacht werd het zware en gevaarlijke werk in de vliegtuigen te doen. Hij werd door één van de andere air despatchers meegenomen naar de kerk omdat hij katholiek wilde worden. Dat was 18 september, vier dagen voor zijn dood, zijn wens is geëerd hij ligt begraven in gewijde grond op het ereveld achter de katholieke kerk van Sint-Oedenrode.
Donald stond bekend als een lieve jongen die voor iedereen klaar stond helaas werd zijn graf niet duidelijk gemarkeerd en heeft hij nog anderhalf jaar als vermist te boek gestaan. In die tijd hadden de moeders en vrouwen van de overleden air despatchers contact met elkaar. Zijn broer en tweelingzus zijn hem nooit vergeten, zijn broer bezocht zijn graf regelmatig rond Donald verjaardag in juni. Zijn zus Grace had aangegeven dat ze bij haar broer begraven wilde worden. Aan deze wens is voldaan, haar as is in 2010 door haar twee zoons bijgezet in het oorlogsgraf van Donald.
Volgende keer: De mannen achter de oorlogsgraven deel 2.
Jan K. alias Afanja says
Mooi dat je dit hebt uitgezocht. Knap werk!
Nicky says
Zo mooi dat je dit doet.
Aukje says
Goed dat we erbij stil staan.
rietepietz says
De foto’s erbij maken dat veel indringender duidelijk hoe jong deze “mannen” nog waren, té jong eigenlijk voor zulke ingrijpende gebeurtenissen.
Dimario says
Het hele verhaal van de gruwelijkheden van de tweede wereldoorlog is moeilijk te omvatten en daarom zijn deze op het oog kleine, maar persoonlijke verhalen zo belangrijk.
Love As Always
Dimario
Peter Grey says
Zo worden namen mensen, met verhalen, met een leven. Aangrijpend om te lezen Liesbeth!
Joke says
Dat is pas een mooi stuk geschiedenis. Moesten die mensen weten dat er voor hun het graf van hun familielid gezorgd wordt, ze zouden dankbaar en blij zijn.
Edward McDunn says
Aangrijpend Liesbeth, mooi dat je dit gedaan hebt hoor.
Sjoerd says
De jongens waren te vroeg volwassen aleer ze op pad gingen om in een vreemd land te gaan vechten. Ik heb diep respect voor allen die toen gestreden hebben voor onze vrijheid.
Matroos Beek says
Inderdaad, wat een ontberingen moesten deze jongens op jonge leeftijd al doorstaan. Helemaal niet te vergelijken met de jeugd van tegenwoordig. Eigenlijk zou iedereen jouw verhalen moeten lezen. Het is mooi dat je zijn leven opschrijft. Op die manier is hij niet langer een van de vele, het komt binnen.
Judy says
Mooi om de verhalen van deze mannen in ere te houden.
Naomi says
Zo bizar eigenlijk dat ze met 18 jaar opgeroepen werden. Als ik me indenk wat de huidige jeugd van 18 jaar doet…
Mooi om de verhalen van deze mannen te delen!