Roadtrippie: Waalwijk, Maas en buffels

Eens in de zoveel tijd moeten we naar Waalwijk en als we dat doen dan plakken we er meestal een ritje aan vast. Zo ook deze dag, het weer was eindelijk mooi de temperatuur een stuk aangenamer en voor de verandering was ik eens vrij.

De route die we rijden verschilt meestal wel, maar we rijden over Esch, Udenhout en slalommen dan wat door de dorpen naar Waalwijk. Een winkel daar is ons doel en naast die winkel zit sinds enige tijd een snoepwinkel. Een goeie en ook nog betaalbaar maar al toen we de straat in reden zag ik het. Wat is er triester dan een snoepwinkel die gesloten is? Nu weet ik vrij zeker dat ik via de naast gelegen winkel, zelfde eigenaar, heus mijn zak snoep wel krijg, maar zie het als hint van laat maar. Wist toch al niet waar ik zin in had.

Persoonlijk heb ik niet zoveel met Waalwijk, het is een door snelweg omgeven industriestad maar ze hebben een goede kringloop waar ik een leuk stapeltje boeken scoorde waarna we doorreden. Waalwijk ligt gelukkig aan de Bergsche Maas waar ik wel van kan genieten en dus reden we richting Drongelen waarvoor we een pont moeten nemen. Voor jaren was deze gratis maar inmiddels moeten alle auto’s betalen. Heb ik geen problemen mee, maar meestal stop ik Vriendjelief geld toe en maak zelf ondertussen foto’s. Nu moet ik sowieso verplicht zelf digitaal betalen en ook nog een kenteken invullen. Tot zover mijn privacy en genieten van het varen.

Gelukkig blijft de omgeving de moeite waard. Elk jaargetijde heeft hier iets, de polders vol dieren maar ook de lieve dorpjes met hun boerderijen. Dorpen als Eethen en Babyloniënbroek, maar ook Meeuwen waar ik al eens over schreef. In Eethen, na Drongelen aan de overkant van de Maas, zag ik op een boerderij een Duitse tekst staan. Ik denk dat ik deze boerderij al een stuk of 50 keer voorbij gereden ben, lekker opgelet weer, maar Glauben, Kampfen, Siegen is grotendeels nog steeds te lezen.

We dwalen wat over de kleine weggetjes en zien dan een kudde buffels. Waren niet echt van plan op te staan of fanatiek te worden, maar wat een majestueuze beesten. Uiteindelijk passeren we de Kromme Nol een kering ter hoogte van Heusden (wat aan de overkant ligt), hebben ze gebouwd naar aanleiding van het hoge water van ’95 toen de dijken te laag bleken. Een stukje verder rijden we de dijk af, hier ligt Nederhemert-Zuid een gehucht opgedeeld door de Afgedamde Maas. Het door (appel)bomen en groen aan het zicht onttrokken dorp bezit behalve een grote speeltuin ook een kasteel van begin 14e eeuw en een optrekje waar mijn boeken best in zouden passen. Het kasteel brandde aan het einde van de oorlog uit en werd na 50 jaar pas gerenoveerd. Het is particulier bezit en alleen open met monumentendag. Na nog wat dwalen rijden we via een brug terug Brabant in op weg naar huis.