Je verhaal vervult me met respect, Liesbeth. Respect voor hen die hun leven voor onze vrijheid gaven. Een ceremonie vol gemis en verdriet, maar ook met liefde en warmte. Laten we de herinneringen levend houden. Mooi geschreven.
Thanks, klik op de link en doe zelf eens mee met de challenge!
O das een prachtig gebaar. Veel graven liggen er maar vreselijk bij. Er zijn helaas vreselijke dingen gebeurd in die tijd veel mensen weten niets van hun familie.
Helemaal mee eens. Toch heb ik mijn eigen “ceremonie”, die niet aan een vaste datum gekoppeld is. Een oom van me die ik niet bewust ontmoet heb, liet ons een brief na uit begin 1945, dat de landwacht hem mishandeld had, en dat een andere oom was afgevoerd naar het beruchte Scholtenshuis in Groningen. Hij is overleden in augustus 1945, naar verluidt aan TBC die hij heeft opgelopen met zijn laatste verplaatsing van onderduikers. Ik heb onlangs de letters op zijn grafsteen opnieuw ingeverfd.
Wij gaan een paar keer per jaar naar kamp Westerbork, een bijzondere plek en dan sta ik er altijd extra bij stil.
zeker weten
Bijna, Margraten, dit is Memorial Day.
Geen idee om wie het gaat. Ik gok op de Canadese begraafplaats. Gesneuveld in WO II . Altijd zijn er nog wel familieleden en die zullen dit eerbetoon zeker op prijsstellen.
Wat mooi zeg! Zo’n verhaal in 6 woorden!
Mooie invulling.
en zo te zien een mooie ceremonie
Ik word altijd een beetje stil van dit soort beelden Liesbeth.
Zeer zeker, niet vergeten, blijven herinneren!
We mogen dit inderdaad nooit vergeten.want het was altijd iemands vader ,niemands kind of broer
Je verhaal vervult me met respect, Liesbeth. Respect voor hen die hun leven voor onze vrijheid gaven. Een ceremonie vol gemis en verdriet, maar ook met liefde en warmte. Laten we de herinneringen levend houden. Mooi geschreven.
Thanks, klik op de link en doe zelf eens mee met de challenge!
O das een prachtig gebaar. Veel graven liggen er maar vreselijk bij. Er zijn helaas vreselijke dingen gebeurd in die tijd veel mensen weten niets van hun familie.
Helemaal mee eens. Toch heb ik mijn eigen “ceremonie”, die niet aan een vaste datum gekoppeld is. Een oom van me die ik niet bewust ontmoet heb, liet ons een brief na uit begin 1945, dat de landwacht hem mishandeld had, en dat een andere oom was afgevoerd naar het beruchte Scholtenshuis in Groningen. Hij is overleden in augustus 1945, naar verluidt aan TBC die hij heeft opgelopen met zijn laatste verplaatsing van onderduikers. Ik heb onlangs de letters op zijn grafsteen opnieuw ingeverfd.
Wij gaan een paar keer per jaar naar kamp Westerbork, een bijzondere plek en dan sta ik er altijd extra bij stil.
zeker weten
Bijna, Margraten, dit is Memorial Day.
Geen idee om wie het gaat. Ik gok op de Canadese begraafplaats. Gesneuveld in WO II . Altijd zijn er nog wel familieleden en die zullen dit eerbetoon zeker op prijsstellen.
Wat mooi zeg! Zo’n verhaal in 6 woorden!
Mooie invulling.
en zo te zien een mooie ceremonie
Ik word altijd een beetje stil van dit soort beelden Liesbeth.
Zeer zeker, niet vergeten, blijven herinneren!
We mogen dit inderdaad nooit vergeten.want het was altijd iemands vader ,niemands kind of broer