Alhoewel het voor mij gelukkig nog heel lang duurt zijn ruim 3 miljoen mensen inmiddels al aangekomen in de kukident steunkousen bingo incontinentieslip en aanleunwoning periode. In reclames aanschouw je meestal glimlach bejaarden die de 50 plus beurs bewonderen en al dan niet in hun blote reet een meer inspringen. Vandaag trof ik op een perron een heel andere situatie, een schrijnende.
In alle drukte van twee aankomende treinen zag ik een vrouwtje staan. Op zich was dat niet vreemd, maar wat doet een schamel geklede oudere dame op een tochtig perron terwijl ze geen aanstalten maakt om in te stappen en ook niemand op lijkt te halen. Ik wist dat ik mijn trein ging missen en keek vanaf een afstandje wat ze ging doen. Haar kleding zei me dat ze ooit een goed bedeelde dame was, nu zagen haar schoenen en jas er afgetrapt uit. Dat te samen met haar wezenloze blik op het leeggelopen perron deed me beslissen naar haar toe te gaan.
Ze keek verdwaasd op toen ik haar vriendelijk begroette maar vertelde al meteen dat ze op haar dochter stond te wachten. Na wat doorvragen bleek de oudere dame geen idee te hebben op welk perron haar dochter aan kwam en ook niet hoe laat. Haar dochter woonde in Weert dat ik net uit die trein stapte zorgde ervoor dat ik vroeg of ze een telefoonnummer wist. Het nummer klopte maar de vrouw aan de andere kant van de lijn vertelde dat dit het oude nummer van de dame zelf was en dat ze inmiddels in een gesloten inrichting zat. Ze wist geen naam of plaats ervan en ondertussen stond de oude dame nog steeds te dun gekleed naast me.
Ik wilde de dame van het perron hebben en nam haar met een smoesje mee. Eenmaal in de hal sprak ik een machinist aan die iemand voor me belde. Dat de spoorwegpolitie kwam deed de dame verschieten, ik verschoot ook en wel van een opmerking van één van hen; hallo mevrouw Smeets bent u weer ontsnapt, zullen we u maar weer terugbrengen dan?
Wat goed dat je je over deze dame ontfermd hebt!
Ik wist niet waar je heen wilde. het was een knap staaltje in het ootje nemen. ???
Met demente mensen kun je de meest vreemde dingen meemaken.
Ja das dan weer iets waar ik plezier in heb, beetje de draak steken met dingen. Het contrast is groot helaas.
Deze vrouw is dan wel een kampioen in ontsnappen.
Wat een bijzonder verhaal weer! Mevrouw schrok wel even, maar je was toch een reddende engel!
Wat een verdrietige verhaal over deze dame en wat een geluk dat jij er was………… hoevaak zou ze al op het perron hebben staan wachten hé? Hoop toch dat dit soort dingen mij bespaard gaat blijven.
Wat goed van jou!
ja die vogels toch :)
vandaag reed ik een klein rondje met de fiets , dus eens niet wandelen
zag 2 x een Buizerd , zo mooi , maar op beeld krijgen ho maar
12 KM is ongeveer de helft van mijn gemiddelde wandelingen :)
Zo gaat het inderdaad in grote lijnen als alles goed gaat, maar je kunt het nooit helemaal uitsluiten omdat demente mensen soms nog heel goede momenten en geloofwaardig kunnen zijn voor een bezoeker die niet zo bekend is met de ziekte en er niet regelmatig komt.Je zegt het zelf al, de bezoekers zijn de onzekere factor. Maar het zou zéker een uitzondering moeten zijn dat zoiets voor komt.Het blijft een verdrietige ziekte, vertel mij wat.
niets iets waar ik vrolijk van word Liesbeth..
gelukkig ontfermde je over haar..
groeten
Lieve rietepietz
Zo werkt het niet.Niemand kon zomaar buiten lopen en inderdaad zie je het in altijd of iemand dement is maar zulke mensen dienen in een gesloten afdeling te worden geplaatst wat heel erg is maar veiligheid zoveel beter dan dat men ze buiten doodgevroren vind.Ik weet heel goed waarover ik spreek want heb 8 jaar vrijwilligers werk in zo’n beveiligde afdeling gedaan.Op de deur prijkte een groot bord dat niemand iemand mocht buiten laten .Men moest om zelf buiten te geraken een code vragen die men moest intikken om buiten te geraken en die code veranderde regelmatig.Als bezoekers zich houden aan deze maatregel kan het niet.Ik heb toen dit werd ingevoerd niemand geweten die nog op de loop gegaan is..Wat wel soms gebeurde id dat bezoekers de verpleging moesten roepen omdat een demente persoon trachte mee buiten te glippen en dan kwam de verpleging om die persoon af te leiden zodat bezoek naar buiten kon.
Wat lief dat jij je over haar ontfermde, gelukkig was ze dus bekend daar dat maakte veel zoeken overbodig..
demente bejaarden zien ondanks dat toch vaak hun kans schoon door met bezoekers mee te lopen, als die haar niet als patient kennen zal men de deur voor haar open houden als ze dat vraagt. Je kunt ook niet altijd zomaar zien of iemand wel of niet dement is
Erg toch zulke gevallen Heb Jij prachtig opgelost !! Proficiat Grts
Deze gevallen zullen zich meer en meer voordoen met de toenemende vergrijzing. Ikzelf ben ook niet meer een van de jongste en hoop voor die tijd te gaan maar dat heb je niet in de hand. Als je rustig je tijd afwacht, bedoel ik.
Wat goed van jou. Ze is gelukkig niet aan jou aandacht ” ontsnapt “. Lief.
Goed gehandeld Liesbeth,
Ik denk dat die politieman dat keurig oplost. Geen paniek, geen overbodig gedoe en gevraag, ze kennen haar, weten waar ze woont, brengen haar netjes terug. Maar lief Liesbeth, dat je je om haar hebt bekommerd.
Als in dat home alles in orde zou zijn met een deur waar men niet uit kan als je de code niet kent..zou het niet mogelijk zijn..Mijn moeder was zwaar dement en is vaak op wandel gegaan,zelfs eens een keertje in de winter in slaapjapon .Ik heb toen met de directie gaan praten want het is hen verantwoordelijkheid.Toen werd een speciaal slot geplaatst zodat dementen niet meer konden verdwijnen zonder dat iemand er wat van wist.Tof dat jij zo, oplettend bent.
En de politici zeggen dat we allemaal ouder worden, alsof dat altijd een pretje is…
Je intro. Super je opmerkzaamheid en zorgzaamheid. Maar je intro voorafgaand. Subliem, je bracht mij totaal pp het verkeerde spoor.
Wat zielig voor die mevrouw, wat lief van jou, wat lomp van die agent.
ik pik er 1 woord uit
” schrijnend “
Aiiii, wat een lullige opmerking.
En zelf niet eens beseffen wat hij/zij zegt waarschijnlijk.
ja, kijk maar uit met vreemde dames, voor je het weet doen ze nog wat!