Laten we ook deze namen noemen
Zes woorden verhaal – Vergeten
Zes woorden verhaal – Vergeten
25 thoughts on “Zes woorden verhaal – Vergeten”
Comments are closed.
Comments are closed.
Vind ik ook!
indrukwekkend triest, mooi zes woorden verhaal
Zo is het. Ik word er altijd stil en triest van.
Goed vastgelegd in zes woorden.
Zo is het Liesbeth.
Groet.
Nooit vergeten nee!
Zeker niet vergeten en doorgeven aan de jeugd van nu.
Wat zijn er eindeloos veel…..
Zoveel verdriet en ellende onder die kruisen.
Ik had er van gemaakt “laten we ook deze niet vergeten”
Ben zo druk dat ik al dagen niet mijn rondje heb gedaan, helemaal gemist. En die van mezelf wel opgeschreven maar niet online gezet.
Helemaal mee eens! Zoveel pijn en verdriet, bij zoveel mensen. Opdat wij niet vergeten…
Nu meer dan ooit belangrijk, lest we forget. Ik maakte een gelijkaardig zeswoordverhaal.
Namen noemen vind ik op zich niet echt nodig, maar wie daar behoefte aan heeft, ga je gang.
Nooit vergeten!
Ik herkende het dadelijk .Ben er verleden jaar nog geweest. Dat beeld vergeet ik nooit.
Aan alle kanten zijn slachtoffers gevallen die er niet hadden hoeven te zijn.
Love As always
Di mario
Ik snap ‘m.. en je hebt gelijk.
Het zijn er té veel hé! Dus ook té veel mensen die verdrietig achter bleven! Mogen we óók niet verten.
ja ook zij mogen niet vergeten worden :(
Een indrukwekkende foto Liesbeth…
van een militaire begraafplaats die ik niet kende
de begraafplaats van WO I bevindt zich in Vladslo (Diksmuide)
groeten
Daar is het wel tijd voor denk ik.
Ja, niet vergeten.
Dit is gemaakt op de Duitse oorlogsbegraafplaats van Lommel.
Er zijn er zoveel. Te veel. En er is te veel kans dat we sommigen zouden vergeten. Wat ook helpt is over zo een kerkhof gaan en de namen lezen. Vooral de leeftijden zijn schrijnend.
Ja absoluut……
ik ken deze plek niet, weet dus ook niet wie er liggen maar wat ik wel weet, me ook meer en meer realiseer, is dat er veel meer slachtoffers onder (en nog steeds ook boven) de grond zijn wiens namen in de vergetelheid zijn geraakt… om nog maar te zwijgen van de aantallen die nog niet ‘thuis’ zijn gebracht en dat wellicht ook nooit zullen worden.