Middenin het prachtige duingebied bij Scheveningen niet ver van het voormalig Oranjehotel ligt een vlakte. Hoewel prima toegankelijk en dito bereikbaar is het er stil. Alleen het ruisen van de bomen en in de verte het schieten van de kleiduivenvereniging. En juist dat schieten brengt mij steeds dichterbij wat hier gebeurd is. Ik sta voor de 4 kruizen niet ver van de bourdonklok op de Waalsdorpervlakte en ik ben stil. Stil van de geschiedenis die zo nauw met mijn geboortestad verbonden is.
In het Oranjehotel, de bijnaam voor de gevangenis in Scheveningen, zaten vooral verraders van het Duitse rijk vast. Onder hen waren de Geuzen uit Vlaardingen. Tot in hun ziel geraakt door het bombardement op Rotterdam vormden zij de eerste verzetsgroep van Nederland. Zij werden verraden, opgepakt en hier op deze grond waar ik nu sta gefusilleerd. Een paar dagen voor hen keek een Joodse ijsverkoper hier in de lopen, hoewel hij de eerste was die hier gefusilleerd werd ging zijn arrestatie niet in stilte voorbij. Het zette Amsterdam en omgeving aan tot de Februaristaking een deel van de stakers vonden hier samen de Geuzen de dood.
Met hen zijn hier nog zeker 200 mensen ter dood gebracht. Na de oorlog zijn de opgegraven lichamen herbegraven op ereveld Loenen, een aantal van hen zijn nog niet geïdentificeerde. Hier op deze locatie werd ook de oprichter van de NSB, Anton Mussert, gedood zijn lichaam heeft een staatsgeheim graf gekregen.
De huidige kruizen zijn voorgegaan door 4 houten kruizen, de bronzen die er nu staan stammen uit 1980. De Bourdonklok die niet ver van het monument staat stamt uit 1959 en is cadeau gedaan door de Haagse burger. De klok is een belangrijk onderdeel van de herdenking op 4 mei, de rest van het jaar is de klok stil. Zo stil dat ik wederom opschrik van een salvo ze verstoren de stilte maar maken deze plek ook bijzonder, nu kan je het schieten horen, maar hoef je niet langer bang te zijn.
De Waalsdorpervlakte ken ik van twee dingen; mijn militaire diensttijd en van de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei. In mijn militaire diensttijd (1964-1966), ik zat op de koksschool in Leiden, was de Waalsdorpervlakte het oefenterrein om ons te bekwamen in verkennen en waarnemen. De link met het koken is me tot op heden onduidelijk gebleven.
Wel leidde de instructeur ons altijd even langs de houten kruizen, waar we ook altijd even stilhielden.
Wat de dodenherdenking op 4 mei betreft; ik prefereer die, welke op de Waalksdorpervlakte gehouden wordt. Voor mij is die intiemer en aansprekender dan de nationale herdenking op de Dam.
Plekjes om stil van te worden…
Ja, en nu zijn er ideeën om de Muur van Mussert een tot monument te maken…
Ligt er zowat naast, kun je ook heerlijk wandelen.
Niet van naam iig.
Het is mooi daar.
Meijendel ken je ook?
Vroeger meerdere keren langs gefietst. Totdat ze van de onfijne drempels in het fietspad plaatsten. Daarna deed ik rondjes Wassenaar.
Ik kwam er wel eens op een wandeling, ooit op 3 mei toen men de voorbereidingen voor de vierde mei al af had. Indrukwekkend.
Lang niet geweest want het is wel een stevige wandeling vanaf waar altijd Meijendal ingaan.
Daar klinkt de oorverdovende stilte die de oorlog daar heeft achter gelaten.
Grond met een geschiedenis.
Denken en blijven denken moeten we doen maar zeker niet vergeten ! Grts
Indrukwekkend, om nooit te vergeten!
ja daar heb ik ook bij stil gestaan , kwam er langs tijdens mijn wandeling over het Hollands Kustpad
en toen ik er was , was het er echt stil
Met gepaste eerbied denk je dan terug aan deze tijd. Voor hen die hun leven hebben gewaagd voor onze vrijheid.
Het zijn plekken die je klein maken, maar ook respect voor de gevallenen geven. Hans
Oorlogen brengen nooit een goede boodschab en vragen zoveel levens.
Mooi stuk Liesbeth. Dat van de Vlaardinger Geuzen wist ik niet. Ik kom wel eens in Den Haag en ik loop/fiets wel eens langs de Waalsdorpervlakte, maar ik ben er nooit geweest. De volgende keer dat ik de buurt ben ga ik kijken.