De laatste blogpost over mijn air despatchers kan vandaag niet achterblijven, wie een beetje oplet weet dat het vandaag exact 80 jaar geleden is dat deze 4 mannen, jongens, vaders, broers hun leven lieten boven een weiland nabij Sint-Oedenrode. Ze hadden hun zware taak volbracht maar hun vliegtuig werd op de terugweg uit de lucht geschoten, ontplofte zelfs al in de lucht. Niemand overleefde en ze kregen allen een tijdelijk veldgraf. Mijn air despatchers rusten op het kerkhof in Sint-Oedenrode waar ze niet vergeten worden.
George Henry Rhodes T/10694070 (corporal) – 799 Air Despatch Company
Toen ik het oorlogsgraf van George Henry Rhodes adopteerde stond er nog geen foto van hem. Een zoektocht van een kwartier en één mailtje zorgde dat ik een foto van hem had en kon plaatsen op de website van de oorlogsgravenstichting. George Henry werd op 31 augustus 1911 geboren in Islington wat nu een voorstad van Londen is. Hij was zoon van George Albert Rhodes en Caroline M Spooner. Hij werd op 4 oktober gedoopt in de St Jude & St Paul’s Church, deze kerk staat er nog wat heel goed anders had kunnen zijn omdat Islington net als Londen zelf veel bombardementen meemaakte. Alleen in Islington werden al ruim 3200 woningen verwoest.
George had 7 broers en zussen, na hem kwam nog één broertje. George trouwde op 1 juli 1937 in Brentford met Vera Gwendoline Gschwindt echter gebruikte zij die achternaam niet meer, per 1914 veranderde haar familie hun naam in ‘Smart’ in verband met de toen al heersende anti-Duitse gevoelens. In 1939 wonen ze in Tonbridge aan de 56 Judd Road, het huis was toen redelijk nieuw en staat er nog. George was een vertegenwoordigers assistent en kreeg een zoon Neville E.M. die in januari februari of maart 1939 werd geboren.
Zijn vrouw is nog verschillende keren teruggekeerd naar Sint-Oedenrode had contact met de moeder van Frederick Tite en weduwe van Reginald Adams. Ze is later opnieuw getrouwd, helaas was dit geen gelukkig huwelijk.
Reginald Arthur Adams T/3911832 (lance corporal) – 799 Air Despatch Company
Werd geboren op 15 maart 1915 in Caerphilly (uitgesproken kaaierfilly) Wales Verenigd Koninkrijk, hij was de zoon van Thomas (Tom) Adams 1879-1933 en moeder Sarah Harriett Hardacre (1879–1938) beide schoenmaker. Het huis waar hij geboren werd bestaat nog en staat aan 8 Carleton St, Keighley BD20 6AJ, Verenigd Koninkrijk. Een rijtjeshuis aan een doodlopende straat. Hij had verschillende broers en zussen Florence Elizabeth, Violet Eva Maud, Thomas Robert, William, Margaret en Thelma. Twee onder hem en de rest was ouder, zijn zus Violet is maar 1 jaar geworden. Hij ging naar een jongensschool in Bedwas. Bedwas en Caerphilly liggen naast elkaar in een heuvelachtig gebied. Na zijn school werd hij broodverkoper en reed hij met een bestelwagen door de heuvels in deze omgeving.
Na drie jaar verloving trouwde ze op 10 april 1939 en woonde ze aan aan 11 Mill Rd, Kettering NN16 0RZ, Verenigd Koninkrijk. Hij meldde zich vrijwillig voor het leger en hield dat achter voor zijn vrouw maar vertelde het wel aan zijn schoonvader. Hij wilde niet doelloos toekijken terwijl meerdere van zijn familieleden al in het leger waren en ging iets meer dan een jaar na zijn trouwen in mei 1940 in dienst. Reginald was groot van postuur en hield van boksen als lance corporal had hij de leiding. In januari 1941 werd zijn dochter Marilyn geboren, zij heeft haar vader nooit gekend.
Nicky says
Zo mooi dit! Ik krijg er kippenvel van.
Triltaal says
Mooi dat je dit doet! Deze mannen verdienen het.
Aukje says
Zo krijgen deze mannen een gezicht!!
Mooi geschreven Liesbeth.
Joke says
Zo’n aangrijpende verhalen, realiteit en nog steeds wordt er gevochten. Dat moet toch trauma’s nagelaten hebben voor veel mensen. Mooi dat je zo betrokken bent en de plaatsen in de UK wil bekijken. Er is daar ook zoveel te zien natuurlijk.
Dimario says
Om stil van te worden. Zoveel respect dat ze vochten voor onze vrijheid.
Love As always
Dimario
Rianne says
Jouw verhalen maken het echter dan echt. Je geeft deze mannen een gezicht en een leven.
Liesbethblogt says
Er worden helaas weinig lessen geleerd. Gisteravond weer een herdenking zonder kinderen, een hoop poeha maar ook nabestaanden willen dat kinderen iets leren. Tegenwoordig kunnen ze tussendoor nog een berichtje sturen toen was het er niet. Gecensureerd post ook van geallieerden, kwam vaak last aan. Eén van mijn mannen heeft zijn kind nooit gekend. Een ander zijn vrouw is hertrouwd wat een ongelukkig huwelijk was. Tite was nog maar een jongen, qua sterrenbeeld een kreeft laatbloeier waarschijnlijk nooit echt geleefd. Hun graven worden vanavond opgelicht door mijn kaarsen.
Peter Grey says
Je vraagt je af wat voor leven deze mannen (en hun gezinnen) zouden hebben gehad als ze de oorlog hadden overleefd. Welke verhalen ze zouden hebben verteld, welke lessen ze hadden getrokken, of ze oud zouden zijn geworden en gelukkig zijn geweest. Als ze langer de tijd zouden hebben gehad. Ik las laatst wat iemand zei over de Oekrainers en Russen die nu het leven laten in de oorlog daar in het oosten. Jonge mannen, met plannen, met een lief, met een toekomst. ‘Zo zonde, zo verschrikkelijk zonde’. Jij voorziet de doden van geschiedenissen en daarmee van een bestaan. Het leed wordt er niet minder van, maar het besef misschien wel groter.
Matroos Beek says
Het doet me toch wat telkens als ik de verhalen van deze jongens lees. Het wordt dan zo realistisch en tragisch. Ze krijgen een leven en een gezicht.
Pakkende serie, Liesbeth.
Edward McDunn says
Mooi dat je dit doet hoor Liesbeth.
De verhalen zijn aangrijpend.
Sjoerd says
Ik heb respect wat je voor deze mensen en hun nabestaanden doet.
Liesbethblogt says
Dit waren de laatste twee die in het vliegtuig zaten. Vandaag is het 80 jaar geleden. Ik ga zo naar de begraafplaats. Natuurlijk wil ik die plaatsen af in de UK maar ik heb zoveel dat ik daar wil zien. Deze week heb ik een groep Britten gevolgd, die wil ik zeker nog eens terugzien. De lijst is lang.
Naomi says
Mooi om weer twee mannen te ‘leren kennen’ die hun leven voor onze vrijheid gelaten hebben. Ben wel benieuwd: je weet veel van waar ze woonden, enz. Heb je soms niet dat je denkt: ik ga daar eens heen?