Geweldig! Doet me denken aan mijn typlessen van vroeger. Met een typemachine in een koffertje. Er was toen al correctielint. Ik zei laatst nog tegen mijn collega: ‘Lang leve de computer! Anders hadden we hier gezeten met onze typemachines en carbonpapier’ ?
Leuk geheel, Liesbeth. En wat een nostalgisch commentaar. Ook ik heb een diploma machineschrijven.
10 vingers, blind, zoveel aanslagen enz. enz. Die 10 vingers gebruik ik niet meer en kijk lekker op het toetsenbord wat ik aansla.
Leuk om weer eens te horen! En de eerste keer met beeld er bij!
Ik denk dat het belangrijker was om letters te kiezen waarvan de stangetjes niet al te gauw in elkaar haakten (wat bij die snelheid nogal gemakkelijk gebeurde!) dan dat er zinvolle tekst op het papier kwam… ;)
Met het honorarium voor mijn eerste artikel in een vakblad heb ik zelf een portable typemachine gekocht, die mijn dochter later mocht inruilen voor “een echte” – ik had inmiddels een computer met printer.
Ik zou het echt niet meer kunnen. Type blind razendsnel en voel meteen een foutje, maar ja, op een typemachine corrigeer je dat niet zo 123.
Ge-wel-dig!! Zelf heb ik dat ik heel jong was ook nog een typemachine gehad. Schreef ik altijd verhaaltjes op.
O ja, en dan nog al die volgelopen lettertekens, of een lint waar nog nauwelijks inkt in zat. Ik heb er nooit écht veel mee gedaan maar wél een heel prijzen/tabellenboek mee gemaakt. Prima te lezen hoor en ja, die foutjes zijn natuurlijk in word ff makkelijker te herstellen. Blijft leuk dat filmpje van die muziek.
Heerlijk, die typmachinetijd! Ik heb nog de typmachine van mijn grootvader, die er dagelijjks twee hoofdartikelen voor de krant op typte. Maar wat een zware aanslag had dat ding, Als ik er nu even op typ heb ik zere vingers.
En ja, dan die fouten die je nog moest corrigeren met typ-ex, dat was een heel gedoe. Maar je kon wel high worden van de geur. En dan de doorslagen met carbon, vanaf het vijfde exemplaar nauwelijks meer leesbaar. Moest je alles nóg een keer typen als je tien geadresseerden had. Later kreeg ik mijn eigen stencilmachine, dat is ook een verhaal waard (…).
Nee dit is met een echte typemachine gemaakt. Frans heeft meer van die dingen in huis.
Deze muziek is gewoon tijdloos en zo wordt ook nog eens de typemachine onder de aandacht gebracht. Toen ik in de 2e klas MULO zat in 1963 kreeg ik typeles op zo’n machine. Met 10 vingers geleerd en examen gedaan. In mijn allereerste baantje op de Prinsengracht in Amsterdam, in 1966, werkte ik op een elektrische factureermachine. Die aanslagen moesten heel licht, werkte dus niet, ik maakte zoveel fouten. Dus mezelf aangewend het wel foutloos te kunnen met minder vingers. Daarna nooit meer met 10 vingers getiept. Maar de snelheid heeft er niet onder geleden.
Wat een leuk logje en wat heb je hier een hoop werk van gemaakt. Of heb je een programmaatje gebruikt waarmee je de tekst kunt laten lijken op typemachinetekst… ;-)
Tja, dan komt de oude man voorbij die zijn tikkende vingers nog steeds beweegt over het QWERTY toetsenbord alsof hij op eenn oude typemachine aan het rammen is. Op school behaalde ik zelfs mijn typediploma. Ik kon met tien vingers typen. Was niet iedere gast gegeven indertijd. Op de bank waar ik in eerste instnatie werkte tikte ik heel wat af. Soms moest dat met stencilpapier, of met carbonpapier tussen de kopietjes. EN foutloos! Later werden de machines elektrisch, dat scheelde veel. Ook nog de elektronische meegemaakt van IBM. Wie veel schrijft kent al die dingen onderweg. Nu kijk ik er niet naar om. Maar die aanslag bleef….veel te hard…
Och msn dat mis ik zeg. Zoveel handiger dan WhatsApp.
Ik heb het bestand nogal groot gelaten 2x erop klikken. Mail je straks ff.
Zo’n typemachine doet me aan het begin van mijn loopbaan bij stad denken. Daar kan ik nostalgisch oveer worden. Wel onthouden dat teksten verbeteren en aanpassen niet zo handig was gelijk nu op de PC.
We hebben er nog ergens een op zolder staan. Jammer dat ik niet kan lezen wat je hier getypt hebt.
ot: je kunt me ook mailen als je een vraag hebt naar info@
Ik vind typemachines echt geweldig gewoon. Ik ben er niet mee opgegroeid (kom uit ’98) maar vind het soms echt wel jammer dat ik met computers opgegroeid ben. Alhoewel de tijd van MSN en hyves ook wel iets had. En ik ben dol op de mogelijkheden wat betreft bloggen en animeren tegenwoordig, maar toch, het heeft wel iets zo’n typmachine.
In mijn jeugdjaren waren en alleen nog maar typemachines. De computer zoals wij die kennen moest nog worden uitgevonden. Ik ben twee jaar ouder dan Bill Gates…
Het geluid van deze machine vind ik heerlijk nostalgisch. Als hij vroeger thuis onder het stof vandaan kwam, vond ik het echt feest. Maar phoe, de zenuwen inderdaad, want er mochten geen foutjes gemaakt worden. Nee, we hebben het echt zo slecht nog niet. Leuke blog, dit! Lekker zwijmelen inderdaad.
Hi Hi ? ?
Neen, dat weet ik ook niet meer.
Het is inderdaad niet verwonderlijk dat mijn handschrift op niks meer lijkt. Ik denk altijd dat ik zo snel kan schrijven als kan tikken, maar dat lukt dus niet.
Bij die oude machines braken je vingers bijna af. Zeker je nagels. Op school hadden we al elektrische typmachines, bakbeesten van dingen waren het maar een stuk makkelijker met aanslaan en bediening.
Ik heb nooit een typecursus gevolgd. Ik red het ermee, merkte wel met rammelen op die machine dat het een stuk zwaarder gaat!
Niet zo gek dat je handschrift niet meer te lezen is toch?
Jammer van de tekstjes, vaak is het niet goed genoeg als je het later terug leest.
Hoeveel aanslagen per minuut moest je toen Ook al weer halen? Ik weet het niet meer, veel iig. We deden wedstrijden wie de meeste aanslagen had. Ik won nooit maar stond meestal op de 3e of 4e plaats, aardig snel dus.
Op mijn twaalfde kreeg ik een splinternieuwe typemachine. Een witte van Olympia. Wat heb ik daar veel plezier aan beleefd. Typen kan ik nog steeds supersnel. Toen geleerd. Jammer dat ik niks meer heb van mijn tekstjes van vroeger.
ja er komt weer aan dat zelfs mij te warm is , en ik kan er toch goed tegen , gelukkig
wandelen zal er du komende week voor mij niet in zitten
maar net als jullie een rondje fietsen in de ochtend , zou zo maar kunnen
geniet de kikkers
Grappig en het roept herinneringen op. Nog steeds heb ik een paar vellen liggen met een typemachinetekst.
Toen was het een grote vooruitgang.
het filmpje ken ik, het blijft grappig.?
mooi stuk muziek Liesbeth
ik typte ergens begin jaren ’90 m’n 1ste fiets vakantie dagboeken uit van een kladblog pppfffttt
was blij met m’n 1ste pc :)
Hij blijft leuk.
Nou zeker een herinnering, maar wist niet dat er muziek in zat. Hans
Geweldig! Doet me denken aan mijn typlessen van vroeger. Met een typemachine in een koffertje. Er was toen al correctielint. Ik zei laatst nog tegen mijn collega: ‘Lang leve de computer! Anders hadden we hier gezeten met onze typemachines en carbonpapier’ ?
Leuk geheel, Liesbeth. En wat een nostalgisch commentaar. Ook ik heb een diploma machineschrijven.
10 vingers, blind, zoveel aanslagen enz. enz. Die 10 vingers gebruik ik niet meer en kijk lekker op het toetsenbord wat ik aansla.
Leuk om weer eens te horen! En de eerste keer met beeld er bij!
Ik denk dat het belangrijker was om letters te kiezen waarvan de stangetjes niet al te gauw in elkaar haakten (wat bij die snelheid nogal gemakkelijk gebeurde!) dan dat er zinvolle tekst op het papier kwam… ;)
Met het honorarium voor mijn eerste artikel in een vakblad heb ik zelf een portable typemachine gekocht, die mijn dochter later mocht inruilen voor “een echte” – ik had inmiddels een computer met printer.
Ik zou het echt niet meer kunnen. Type blind razendsnel en voel meteen een foutje, maar ja, op een typemachine corrigeer je dat niet zo 123.
Ge-wel-dig!! Zelf heb ik dat ik heel jong was ook nog een typemachine gehad. Schreef ik altijd verhaaltjes op.
O ja, en dan nog al die volgelopen lettertekens, of een lint waar nog nauwelijks inkt in zat. Ik heb er nooit écht veel mee gedaan maar wél een heel prijzen/tabellenboek mee gemaakt. Prima te lezen hoor en ja, die foutjes zijn natuurlijk in word ff makkelijker te herstellen. Blijft leuk dat filmpje van die muziek.
Heerlijk, die typmachinetijd! Ik heb nog de typmachine van mijn grootvader, die er dagelijjks twee hoofdartikelen voor de krant op typte. Maar wat een zware aanslag had dat ding, Als ik er nu even op typ heb ik zere vingers.
En ja, dan die fouten die je nog moest corrigeren met typ-ex, dat was een heel gedoe. Maar je kon wel high worden van de geur. En dan de doorslagen met carbon, vanaf het vijfde exemplaar nauwelijks meer leesbaar. Moest je alles nóg een keer typen als je tien geadresseerden had. Later kreeg ik mijn eigen stencilmachine, dat is ook een verhaal waard (…).
Nee dit is met een echte typemachine gemaakt. Frans heeft meer van die dingen in huis.
Deze muziek is gewoon tijdloos en zo wordt ook nog eens de typemachine onder de aandacht gebracht. Toen ik in de 2e klas MULO zat in 1963 kreeg ik typeles op zo’n machine. Met 10 vingers geleerd en examen gedaan. In mijn allereerste baantje op de Prinsengracht in Amsterdam, in 1966, werkte ik op een elektrische factureermachine. Die aanslagen moesten heel licht, werkte dus niet, ik maakte zoveel fouten. Dus mezelf aangewend het wel foutloos te kunnen met minder vingers. Daarna nooit meer met 10 vingers getiept. Maar de snelheid heeft er niet onder geleden.
Wat een leuk logje en wat heb je hier een hoop werk van gemaakt. Of heb je een programmaatje gebruikt waarmee je de tekst kunt laten lijken op typemachinetekst… ;-)
Tja, dan komt de oude man voorbij die zijn tikkende vingers nog steeds beweegt over het QWERTY toetsenbord alsof hij op eenn oude typemachine aan het rammen is. Op school behaalde ik zelfs mijn typediploma. Ik kon met tien vingers typen. Was niet iedere gast gegeven indertijd. Op de bank waar ik in eerste instnatie werkte tikte ik heel wat af. Soms moest dat met stencilpapier, of met carbonpapier tussen de kopietjes. EN foutloos! Later werden de machines elektrisch, dat scheelde veel. Ook nog de elektronische meegemaakt van IBM. Wie veel schrijft kent al die dingen onderweg. Nu kijk ik er niet naar om. Maar die aanslag bleef….veel te hard…
Och msn dat mis ik zeg. Zoveel handiger dan WhatsApp.
Ik heb het bestand nogal groot gelaten 2x erop klikken. Mail je straks ff.
Zo’n typemachine doet me aan het begin van mijn loopbaan bij stad denken. Daar kan ik nostalgisch oveer worden. Wel onthouden dat teksten verbeteren en aanpassen niet zo handig was gelijk nu op de PC.
We hebben er nog ergens een op zolder staan. Jammer dat ik niet kan lezen wat je hier getypt hebt.
ot: je kunt me ook mailen als je een vraag hebt naar info@
Ik vind typemachines echt geweldig gewoon. Ik ben er niet mee opgegroeid (kom uit ’98) maar vind het soms echt wel jammer dat ik met computers opgegroeid ben. Alhoewel de tijd van MSN en hyves ook wel iets had. En ik ben dol op de mogelijkheden wat betreft bloggen en animeren tegenwoordig, maar toch, het heeft wel iets zo’n typmachine.
In mijn jeugdjaren waren en alleen nog maar typemachines. De computer zoals wij die kennen moest nog worden uitgevonden. Ik ben twee jaar ouder dan Bill Gates…
Het geluid van deze machine vind ik heerlijk nostalgisch. Als hij vroeger thuis onder het stof vandaan kwam, vond ik het echt feest. Maar phoe, de zenuwen inderdaad, want er mochten geen foutjes gemaakt worden. Nee, we hebben het echt zo slecht nog niet. Leuke blog, dit! Lekker zwijmelen inderdaad.
Hi Hi ? ?
Neen, dat weet ik ook niet meer.
Het is inderdaad niet verwonderlijk dat mijn handschrift op niks meer lijkt. Ik denk altijd dat ik zo snel kan schrijven als kan tikken, maar dat lukt dus niet.
Bij die oude machines braken je vingers bijna af. Zeker je nagels. Op school hadden we al elektrische typmachines, bakbeesten van dingen waren het maar een stuk makkelijker met aanslaan en bediening.
Ik heb nooit een typecursus gevolgd. Ik red het ermee, merkte wel met rammelen op die machine dat het een stuk zwaarder gaat!
Niet zo gek dat je handschrift niet meer te lezen is toch?
Jammer van de tekstjes, vaak is het niet goed genoeg als je het later terug leest.
Hoeveel aanslagen per minuut moest je toen Ook al weer halen? Ik weet het niet meer, veel iig. We deden wedstrijden wie de meeste aanslagen had. Ik won nooit maar stond meestal op de 3e of 4e plaats, aardig snel dus.
Op mijn twaalfde kreeg ik een splinternieuwe typemachine. Een witte van Olympia. Wat heb ik daar veel plezier aan beleefd. Typen kan ik nog steeds supersnel. Toen geleerd. Jammer dat ik niks meer heb van mijn tekstjes van vroeger.
ja er komt weer aan dat zelfs mij te warm is , en ik kan er toch goed tegen , gelukkig
wandelen zal er du komende week voor mij niet in zitten
maar net als jullie een rondje fietsen in de ochtend , zou zo maar kunnen
geniet de kikkers
Grappig en het roept herinneringen op. Nog steeds heb ik een paar vellen liggen met een typemachinetekst.
Toen was het een grote vooruitgang.
het filmpje ken ik, het blijft grappig.?
mooi stuk muziek Liesbeth
ik typte ergens begin jaren ’90 m’n 1ste fiets vakantie dagboeken uit van een kladblog pppfffttt
was blij met m’n 1ste pc :)
Hij blijft leuk.
Nou zeker een herinnering, maar wist niet dat er muziek in zat. Hans
gelukkig was er Tipp-Ex Liesbeth
en een grappig “concert”
fijn weekend