Op één van mijn werklocaties hebben ze een minibieb, gebeurd niet veel mee al maanden niet maar laatst wel en in volle weemoed keek ik naar het boek wat erbij was gekomen. Pippi. Als kind keek ik er wel eens naar maar eigenlijk greep ik meteen mijn telefoon en zag niets veranderd in mijn rss feed app. Toch keek ik nog even op de website, ook niks. Geen subtiele hint, al twee jaar en een beetje niet.
Met een zucht liet ik het boek voor wat het was, te pijnlijk, teveel herinneringen ook. Stiekem kon ik Bowie al niet zo horen maar nu knal ik hem al jaren af. Sorry Bowie komt door haar.
Iets te fanatiek door mijn boek gesjeesd deze nacht en dus is mijn boek op en wil ik een nieuwe. Best lastig in deze kast want het is allemaal liefde en voor de rest familieroman. Hou niet van heldhaftige woest aantrekkelijke gespierde mannen met compensatiepikkies. Zal ik toch Pippi pakken?
In grijp het boek met een zucht, sla het open en het eerste wat ik zie is Kakelbont. Gemeen! En zet het met een iets te harde klap terug, ik mopper in stilte en luister of ik iemand wakker heb gemaakt. Hoop het niet, verdien mijn geld graag met zo min mogelijk doen.
Van de week zag ik een roodharige vrouw met een bruine labrador lopen, te ver van waar mijn bloed gemaakt is, maar toch. Labrador keek me vrolijk en daarna meewarig aan, alsof hij begreep dat ik in dubio was. Willen altijd aandacht die honden maar mijn stoplicht was groen dus gaf ik de hond een kushandje. Vrouwbaas zag het ook keek me raar aan, die gaf ik een knipoog kan allemaal in dit land. Als zij het was geweest had ze het leuk gevonden en het op haar blog gezet. Toen ook al niets in mijn feed noch op haar website, leek toch echt een hint.
Heb een ander boek gevonden, over een psycholoog, als het zo door gaat kan ik die wel gebruiken. En waarom bent u hier mevrouw Blogt, ik kijk al meer dan twee jaar bij elke door mij subtiele hint of een blogster alweer begint te bloggen en ik heb vijf katten en een vriend. Volgt u maar meteen mevrouw Blogt, glaasje water?
Inmiddels hoor ik in de verte de eerste vogels fluiten, het zwart van de nachtelijke nacht is overgegaan in donkerblauw en als ik het raam open en de hor dichtduw schrik ik op van een langsrazende trein. De dag begint weer en wederom loop ik naar de minibieb. Boek was niet geweldig, pageburner hadden ze achterop moeten zetten. Wel uitgelezen, wel zeker weten dat het slecht is voor ik het terug in de minibieb douw.
Wederom sta ik oog in oog met het Pippi-boek. In al die jaren boekenmarkt en kringloop heb ik niet één keer een pippi-boek gezien. Dus misschien is dit toch een hint en moet ik het mee naar huis nemen en gaat ze dan gewoon weer bloggen. Of misschien moet ik gewoon normaal doen en accepteren dat ze wat beters te doen heeft, Roos of Rosa knuffelen, fietsen op smalle bandjes of mopperen op Terrorkonijn.
De volgende trein dendert net niet door het pand, giftrein weet ik, woonde ooit aan hetzelfde spoor maar niet hier. Ik luister trein rijdt door, regen klettert tegen ramen en dan hoor ik werk aankomen. Snel grijp ik het boek, schuif het in mijn tas misschien als ik straks wakker wordt dat ze weer blogt.
We hadden hetzelfde gedaan. Haar uit de feed gemikt en een blog over haar geschreven. ;-)
Het is je gelukt: ik ben sprakeloos. Toen ik over Bowie las, dacht ik: dat is wel erg veel toeval. Maar het kan. Het werd pas toevalliger toen ik over een bruine labrador en een vrouw met rood haar las. Na Roos en Rosa wist ik het zeker. Allemachtig prachtig.
Leef als Pippi. Knip je spaghetti af en doe wat je leuk vindt. Sommige mensen waarderen het (-:
Lieve groet
Ik heb je blog letterlijk twee jaar in mijn rssfeed laten staan, die ik trouwens vorig jaar door een gigantische blogdip zo goed als leeg gooide. En dan als ik je blog er dan toch maar uit heb gegooid kom ik een pippi boek tegen en begin jij weer met bloggen. Mooi toeval, ben blij dat je terug bent♡
Ja, ze is weer terug.
Ze heeft zo’n fijne schrijfstijl :)
En dan heb ik ooit die bruine Labrador een aai over de bol kunnen geven terwijl hij zich aan mijn voeten wilde neervlijen, mocht niet van “pippi”. , moest zich gedragen.
Het móet gewoon een hint geweest zijn dat jij het boek tegenkwam want villa kakelbont is inderdaad weer in beeld tot m’n grote vreugde.
Volgens mij gaat dit over een blogger die ik niet volg(de), maar ik vind het wél heel mooi geschreven.
Mooi geschreven. Pippi heeft duidelijk een speciale plek in je hart.
Ook in dat van mij. Pippi was mijn grote voorbeeld, mijn held. Zo wilde ik ook leven en zijn.
Ja…. en ze is er weer… owh en het mooiste is dat ik merk dat niet alleen ik er blij mee ben.
Love As Always
Dimario
Prachtig geschreven Liesbeth. Het verhaal werd me gaandeweg duidelijk. Zo werkt verlangen, rouw, weemoed. En Pippi is het onwaarschijnlijkste symbool ervan, en daarom juist extra krachtig.
Volgens mij is Vila Kakelbont weer open…
als je het boek wilt lezen , moet je het gewoon meenemen , is mijn mening hoor , daar hebben andere bloggers en de huisdieren toch niet mee van doen ?
Mooie blog, vanwege Pippi. Maar toch begrijp ik een aantal verwijzingen niet. Misschien heb ik in het verleden niet alles gelezen of niet goed onthouden. Maar ik snap de link van Pippi met jouw situatie niet goed.
Dus laat ik maar voorzichtig zijn en niet roepen: mens neem dat boek toch gewoon mee. Want wie weet wat er voor dingen achter zitten. Maar als lezer kan ik niet gaan zitten raden.
Ah een uitleg is nodig, het is fictief maar ik heb haar al jaren moeten missen terwijl dingen me aan haar doen denken (bruine labrador, ze heeft rood haar en duh Pippi Langkous Kakelbont) het boek brengt pijnlijke herinneringen boven. Zie het als een ode aan;)