Slot Loevestein met Naomi

Het stond al een hele tijd op mijn lijstje maar het kwam er niet van, nu wandel ik met Naomi van Hoofdtaal naast me naar Slot Loevestein waar ik al 11-jarig kind al eens geweest ben. Ik herinner me overigens alleen de honger die ik had en het in de regen wachten op een pont. Het weer is niet veel beter maar mijn gezelschap des temeer.

Wiens idee was dit?
Prachtig gelegen dat slot, met een plattegrond loop je er zelf rond maar het komt vooral neer op de meest smalle trappen die je je voor kan stellen. Hoogtevrees, bang om te struikelen en hier en daar claustrofobie. Wiens idee was dit? O ja de mijne, had ik even niet over nagedacht maar mijn god wat is het er mooi. Tussen kunst en kitsch is er niet, de meeste kamers (cellen!) zijn groter dan waar ik gewoond heb en worden bevolkt door een tijdelijke tentoonstelling die vooral laat zien hoeveel we al dan niet van elkaar verschillen. Inclusief wat van die pronounce onzin (maar cis gender biseksueel voor de in hokjes geïnteresseerden). Ik keek vooral naar het gebouw, ouwehoerde alsof we al jaren kende met Naomi tot we de boekenkist troffen.

Boekenkistje
Wel een beetje klein die boekenkist, daar passen mijn boeken niet in. Ik ook niet trouwens, hoeven jullie dat grapje niet meer te maken. Het is ook niet de echte boekenkist, ze waren niet zo’n fan van Hugo de Groot toen dus ze hadden ook niet echt het lumineuze idee zijn eigendommen te bewaren. Ik bedoel met een beetje fatsoenlijk echtheidscertificaat moet dat toch wel wat leuks doen op om het even welke veilingsite. Over certificaten en dergelijke gesproken tijdens de Tweede Wereldoorlog lagen in de kelder historische documenten van wat nu het Nationaal Archief is en ook stukken van het Openluchtmuseum en het Boymans. Het Slot werd als veilig beschouwd omdat er geen militaire doelen waren.

Beneden treffen we een aangeklede kamer en buigen we ons over het toilet wat uitkomt in de slotgracht, blijkbaar is dat alleen algemene kennis als je uit mijn familie komt. Om de hoek haalden ze er water uit voor de was en de keuken. Smakelijk! Ik twijfel overigens wel wat over die was want het hemelbed wat we treffen is te smerig voor woorden. Sowieso klinkt hemelbed heel idyllisch maar toen hadden ze dat om al het vuil wat naar beneden viel niet op het bed te laten landen. Sowieso zaten ze toen te slapen, bedden en bedstedes waren zo kort omdat mensen dachten ze stierven als ze gingen liggen maffen.

Hoog water rond Slot Loevestein
Naomi herinnerde zich de keuken waar vogelkooitjes hingen, als ze stopten met zingen was er niet genoeg zuurstof. Andere tijden, ik keek vooral naar het korte filmpje over hoog water rond het slot. Begin dit jaar nog was het alleen bereikbaar per boot. De toegangspoort heeft coupures en de beheerder en verantwoordelijke woont op het terrein. Ik ken slechtere plekken om opgesloten te zitten maar natuurlijk blijft de vraag of Hugo de Groot dat ook vond.

Eenmaal alle enge trappen op en andere weer af eten we onze lunch droog onder een grote boom. We zitten ons er een houten kont maar de tijd vliegt. Uiteindelijk lopen we droog de vestingwal rond, zien de wilde paarden voorbij rennen en trekken de conclusie dat zelfs de schapen er een prachtig leven hebben. Slot Loevestein staat terecht op de werelderfgoedlijst en is een bezoek meer dan waard, zeker met Naomi als gezelschap!