O laat Doezel het maar niet horen, maar tis toch echt zo. Ik heb een reserve kat. Een liefje. En ik ga dus eigenlijk een beetje vreemd. Want als ik bij Frans ben dan plakt Marion aan me. Op zich best vreemd want Marion (2009) is een beetje een dametje. Ze heeft ook een loopje. Als je Marion nodig hebt hoef je maar in de keuken te beginnen rommelen en ze springt op de vriezer, waarvandaan ze vervolgens dwingend begint te mauwen dat het zo lekker ruikt. Als enige van het stelletje krijgt zij ook een bordje. En ze vreet zo ongeveer alles. Spaghetti? No preblemos. Cake? Gaat er ook in. Van de tafel snaaien doet ze niet meer sinds ik het haar afleerde.
Marion heeft mij een beetje ingepakt. Toen ik Frans nog maar kort kende zat ik eens op de bank. Zij plofte naast me neer en toen ik haar over d’r koppie wilde aaien ging ze op haar zij liggen en wees ze haar buik aan. Nou kan ik bij Doezel ook over zijn buik aaien, één keer. Marion bijt ook, maar heel zacht en uit liefde. Ze is er dik groos mee dat ik haar zo graag knuffel. Omdat Marionnetje zo veel om me heen loopt en ook flink tegen me spint en praat gebeurd het wel eens dat als Doezel me aanspreekt, dat ik ‘wat is er meisje’, tegen hem zeg. Moet ik mee oppassen is ‘ie niet zo blij mee. Overigens snuffelt hij me van voor toch achter af en gaat vervolgens op mijn weekendtas liggen pitten. Precies zoals Marion doet.
Zowel Marion als haar zusje Maria zijn door Frans met de fles grootgebracht toen ze door de vorige eigenaar aan hun lot overgelaten werden. Het grote verschil tussen de 2 dames is dat Marion een luiwammes is, ligt ze niet binnen op haar dekentje dan ligt ze buiten wel in een doos. Groot was dan ook mijn verbazing dat ze laatst een muis ving en die voor mijn neus soldaat zat te maken. Alhoewel het bed de plek van haar zusje is, komt ze steeds vaker ’s nachts even knuffelen. En daarmee is ze niet alleen mijn reserve kat maar ook mijn reserveliefje.
Daarom wil ik vrienden met katten, maar helaas heb ik vooral veel vrienden met kattenallergie.
Wat een schatje :-) Maar wel een die jou duidelijk bij haar staf heeft toegevoegd :-)
Zo’n lieveke!
Herkenbaar. En ook de verschillen tussen die katten zijn soms groots. Wij haalden drie jaar geleden twee leden uit een nestje naar onze streken. De rode kater ging naar schoonmama, de zwarte kwam bij ons. Ze lijken qua bouw (stevig) op elkaar, maar de rode blijft op afstand, laat zich liever niet aaien. De zwarte, gelukkig de onze, is een ware vrijdoos. Op schoot, naast je, als het kan op de voeten in bed. Is zacht van huid en karakter. Maar is een macho t.o.v. de overige twee poesgenoten die na hem in huis kwamen. Opmerkelijke dieren…
Heerlijke beestjes die poezen! ♥
Doezel is mijn eigen kater de foto is Marion mijn reserve poes.
Doezel, leuke naam en wat een gave foto zeg.
Mooi!!!
Lief.
Doezel zou el een wraak kunnen nemen door door Frans te verleiden! Maar dit is z te zien ook wél een liefje.
Katten zijn zó fijn<3 Kan ook zeker niet zonder mijn 2 grote poezen vriendinnen hier.
Beestjes zijn eerlijk en daarmee kom Jij heel goed weg Grts
Gelukkig hoef je als je bij Frans bent dus ook de kattenliefde niet te missen… ;-)
Ieder kat is weer anders, dat is het leuke. En op die manier vreemdgaan is geoorloofd hoor ?
jullie zijn toch aan elkaar voorgesteld , nou dan is het ook geen vreemdgaan :)
je bent een echt kattenvrouwtje.
Heerlijk gezelschap.
Lekker hé zo’n knuffelkat. Vertel mij wat… die van mij troetel ik zowat plat. Hij gooit zich altijd aan mijn voeten op zijn rug.
wat een doddekop, met die rose veeg op haar neus!
sorry moest natuurlijk goed zijn
Katten voelen heel god aan welk soort mens voor hen staat.Je bent een echte k
Leuk dat jullie elkaar zo goed begrijpen…
Ohhhh wat leuk, Liesbeth!
Lieve geniet groetjes van Anna ?
Weg met dat Calvinistische monogame denken. Een reserve vriendin kan nooit kwaad :) Vindt de foto prachtig
Wat een heerlijk verhaal en het is nog echt ook ;)
Hahahaha leuk Liesbeth!
Dit klinkt toch verdacht veel als geregeld vreemd gaan …
Diervriendelijke groet,