Het was begin december 2016, een kleine drie maanden ervoor had ik Frans leren kennen en inmiddels werd het tijd dat ik ook zijn ouders zou ontmoeten. Door de situatie waar Frans in zat was het er niet eerder van gekomen en toen ik er nog geen kwartier was, realiseerde we ons ook waarom. De vader van Frans was bepaald niet verwelkomend maar eigenwijs als ik ben laat ik me niet wegjagen. Ik was daar tenslotte als gast van Frans in Frans zijn huis. Al vlot had ik in de gaten dat ik het op Frans na niet van de mensen in dat huis moest hebben en dus besloot ik de katten te fotograferen.
Ik hield een respectabele afstand, wat prima gaat met een zoomlens, en fotografeerde de meiden stuk voor stuk terwijl ze zich vermaakte in de tuin of in een doos. Hoewel Frans het fijn vond dat ik er was, merkte ik toch de sfeer in het huis. Uiteindelijk werd het donker en fris buiten en plofte ik op de bank. Frans en ik kende elkaar toen drie maanden en ik wist wel wat ik aan hem had, dat zijn familie mij niet zag zitten maakte het niet makkelijk. En terwijl ik dat zo zat te overdenken sprong opeens Marionnetje naast me op de bank. Ze keek me aan en terwijl ik haar over d’r koppie wilde aaien gaf ze duidelijk aan dat haar mollige buikje haar favoriete plek was. Ik aaide haar buikje heel voorzichtig en ze begon enorm te spinnen.
Ze kroop per direct in mijn hart en het was alsof ze precies begreep waar ik mee zat en voor het eerst voelde ik me welkom. Al spinnend lijfde Marion me die dag in als haar personeel. En hoewel het nog ruim een jaar zou duren eer ik hier kwam wonen, werd Marionnetje al snel mijn liefje naast Doezel. En dat zal ze altijd blijven.
Dag Marionnetje, ik zal je nooit vergeten.
Wat lief! Katten kunnen echt goede metgezellen zijn is mijn ervaring.
Ze zit in je hart en dat is de mooiste plek voor haar nu.
Ik snap wat je voelt.
Lieve groet,
Hilly
Een mooi maar ook verdrietig verhaal, zowel het niet welkom zijn als dat Marionnetje er niet meer is.
Wat een vertrouwen gelijk zeg, dat je haar buikje mocht aaien …….. een hele speciale band dus tussen jullie….. des te harder komt het aan als ze er dan opeens niet meer is ……… heel mooi eerbetoon aan een bijzondere dame, die nu een oorverdovende stilte bij jou zal achter laten. Sterkte.
Wat een mooi logje. Maar wat verdrietig dat Marionnetje er niet meer is. Veel sterkte x
Is er een fijner gevoel dan in een kamer met mensen te zitten en een poes die jou uitkiest om op schoot te kruipen? Ja, dat Frans z’n familie aardig tegen je had gedaan…maar Marion zal altijd speciaal blijven. Wat een dot van een foto ♥
Marionet!
Met die insteek begon ik je stukje te lezen, het sloeg nergens op :)
Maar het is wat anders.
xxx
Een mooi en vooral triest verhaal. Een eerbetoon voor je geliefde dier(en) is toch altijd bijzonder om te lezen en kijken. Leuke foto’s die je altijd bij je zal dragen. En er zijn van die dagen dat je daaraan zal gaan denken en dit valt soms echt niet mee. Vooral de mooiste momenten die je mist en dan is dit toch wel een gevoelig momentje voor je. We wensen je veel sterkte hiermee.
Elke emotionele vezel in het lijf wordt weer geraakt door dit fraaie eerbetoon aan een geliefd huisdier. Waar je van kunt houden omdat zij vaak onbaatzuchtig van jou houden. Koesteren…..en nu verwerken! Sterkte daarbij….
heel mooi en ook een beetje triest verhaal,
mooie foto’s vooral de middelste van die drie vind ik schitterend
Wat een mooi verhaal! En wat jammer dat ze er niet meer is. Sterkte!
Katten hebben allemaal een eigen karakter, maar als je een keer het vertrouwen van zo’n beest hebt wil ze ze nooit meer kwijt. We hebben er ook nog maar twee, maar weet van alle katten die we gehad hebben de namen nog en al hun streken. Ik wens jou en Frans veel sterkte.
Bij je komen zitten alsof ze je wil troosten. ?
Begrijpelijk dat je haar mist en natuurlijk zal je haar nooit vergeten.
Ik heb meer met honden, en dan het liefst ook maar eentje. Katten heb ik niks mee.
Wat een mooi welkom! Sterkte!
He gats wat verdrietig. Poezen zouden onsterfelijk moeten zijn.
Katten zoeken zelf mensen uit. Jammer dat je er zo kort hebt van kunnen genieten.
Love as Always
di Mario
Sterkte ?
Ach… ik kan het ook niet anders lezen dan een definitief afscheid van een lievelingspoes. Zelfs al lopen er nog meer poezen rond bij jullie rond, déze poes wordt gemist dat weet ik zeker.
Al heb je er 10, ze hebben allemaal hun eigen aardigheden. We hebben haar gister in moeten laten slapen.
Ontroerend verhaal Liesbeth. Dit doet Marionnetje recht. Sterkte.
Wat een mooie en warme ode aan Marionnetje. Veel sterkte.
Ach wat jammer Marion niet meer. De schat. Veel sterkte met het verlies.
Ach nee, niet Maronnetje…
Sterkte…
Oh bah, sterkte! Wél een heel mooi, lief stukje.
jammer dat het dan zo moet lopen , zijn ouders niet echt met open armen
maar de poes Marion des te meer , maar je nam van haar afscheid toen je daar vertrok
zo lees ik het , nergens staat iets over , overlijden
dat maak ik wel op uit de meeste reacties
Mooi geschreven, ik weet wat het is om een huisdier te moeten verliezen.
Sterkte deze komende tijd.
Groetjes Irma
Ach wat verdrietig, maar een mooi eerbetoon aan de poes die je begreep.
Afscheid nemen van een huisdier is nooit makkelijk. Het was liefde op het eerste gezicht met Marion.
Sterke.
Wat een liefje… Dat moet pijn doen… Ik leef met je mee.
afscheid nemen.. nooit gemakkelijk Liesbeth
Wat een liefje! Knuf!
Liefde voor dieren kan ook erg veel verdriet geven
Sterkte Marion!
Nogmaals heel veel sterkte, het blijft vervelend om afscheid te moeten nemen.
Oh wat een prachtig eerbetoon heb je geschreven voor Marion.. ze zit inderdaad voor altijd in je hart, dat is wel heel duidelijk. Sterkte.