Lente in de Betuwe

Met een paar vrije dagen in het verschiet vond ik het weer eens tijd voor een trippie. Een berichtje hier of daar maakte me al snel duidelijk dat het een roadtrip zou worden opzoek naar de lente in de Betuwe. Het was werkelijk prachtig weer en dus dwaalden we bij Waardenburg net boven Zaltbommel de snelweg af.

Nu hoef je geen groot geleerden te zijn om te begrijpen dat de naam Waardenburg afstamt van een kasteel. Het is een kwestie van opzoeken of het er nog staat en dat was zo. Sterker nog ik had het op mijn lijstje staan. En dus sloegen we af en parkeerden op de netjes aangelegde parkeerplaats. Een zootje oude voertuigen en een mooi kasteel, maar de blikken van de medewerkers stonden wat vreemd. Of kwam dat door de oude stinkende bus die ze voor niets lieten draaien? Het kasteel bleek niet voor bezoek bedoeld, maar ja toen had ik mijn foto’s al gemaakt. Moet je je verboden toegangsbord maar niet net voor een parkeerplaats hangen. Vroeger heette het dorp trouwens Hiern, bij het kasteel ook een molen en dijkmagazijn het is mooi daarn.

Om enigszins een doel te hebben had ik wat locaties opgeschreven en dus reden we een soort van gericht naar landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt. Het leek me allereerst een prachtige omgeving voor een wandeling maar bij aankomst zag ik hoe commercieel het allemaal was en maakten we dat we wegkwamen. Gelukkig zag ik nog kans wat foto’s op het uitgestrekte terrein te maken. Lang geleden waren de dijken zo hoog niet en liep het hier dermate vaak onder dat de boerderijen verhoogd lagen. Terpen zou je denken, heten hier woerden. Bijzonder zijn die boerderijen zeker helaas gleed ik bij het kijken ernaar uit en klapte zowel mijn camera als ik tegen de vlakte. Mijn camera deed het nog gewoon en mijn vitale delen ook trouwens. Mijn linkerenkel heb ik nog een paar dagen gevoeld maar achja mijn achilles deed al zeer.

Langs de Linge, ik ben nou eenmaal dol op water en dijkweggetjes, dwaalden we verder. De Lingedijk is een mooie omgeving, zeker in het voorjaar maar ondanks de doordeweekse dag zag ik al sporen van drukte. Toch genoot ik van het uitzicht en de in deze streek zo bekende T-boerderijen. Die danken hun naam aan de haakboerderij waarbij op de kop zijn kant een deel wordt bijgebouwd wat uitsteekt waardoor een bovenaanzicht een ‘T’ vormt. Ze hadden het niet slecht in deze streek en nog niet.

Via Rhenoy en Gellicum kwamen we in Acquoy wat aan een zijtak van de Linge ligt. Van een afstand zie je de scheve toren van dit dorp al. Tijdens de bouw ervan overstroomde de Linge die steeds grond wegspoelde waardoor de toren scheef zakte. Halverwege is er een correctie uitgevoerd maar de toren is ook ingekort. Ik strompel wat rond om foto’s te maken maar vlot gaat dat niet meer. Ik heb geen haast de bewoners zijn vriendelijk en ik geniet van de mooie omgeving. Dat klopt ook wel het dorp heeft een beschermd dorpsgezicht en dat wordt nu prachtig omlijst door bloesem. Als ik verderop ook nog wat lammetjes en hun moeder zie is mijn dag compleet, ik vond de lente in de Betuwe maar ook nog een beetje meer waar ik nog op terugkom.