Al heel lang houd ik trouw een lijstje bij met dingen die ik nog graag eens zou bezoeken. Kasteel Geijsteren was ook zo’n plek en dus toen we er in de buurt kwamen sloegen we af naar wat ooit Heerlijkheid Kasteel Geijsteren was en nu vooral een herinneren met mist en hoogwater.

Een echt kasteel
De eerste vermelding van het kasteel dateert uit 1251, zie die vermelding dan vooral als iets in het oud Nederlandsch met een zachte Limburgse G. Er was toen overigens vermelding van enen ridder maar voor het te sprookjesachtig wordt het kasteel werd verwoest in 1585 en fikte in 1919 ook nog af. Je zou denken dat ze nogal wat vijanden hadden maar het heeft vast ook met oorlogen te maken of hun geweldige ligging praktisch aan de Maas. Overigens zijn er sporen van een uit mergel bestaande ronde toren gevonden en was er ook nog een ringmuur. Klinkt al als een kasteel he?

Wederopbouw en meer verwoesting
In de eeuw erna werd er lekker geklust burchtje hier, torentje daar waren overigens meerdere eigenaren maar de verwoesting deed de burchtloze eigenaar besluiten zijn deel maar eens te verkopen. Ze hielden er toentertijd best overtuigende onderhandelingswijzes op na.
In 1919 fikt het hoofdgebouw af, zo gezellig die kaarsen maar de rookmelder was nog geen gemeengoed toen. Het kasteel wordt in enigszins afgeslankte vorm herbouwd. Iets minder vleugels en verdieping en hoppa er was ruimte voor een terras.

Kasteel Geijsteren in de Tweede Wereldoorlog
We leven november 1944 Operatie Market Garden ligt ver achter onze geallieerden want ze zijn hard bezig alle kanten op meer moffenvrije ruimte te creëren. Deden ze ook richting het groot Duitse rijk in Noord-Limburg met Operatie Nutcracker. In de omgeving van Venray tot Blerick, de laatste werd op 3 december bevrijd. Tijdens die operatie was Kasteel Geijsteren één van de obstakels. Zaten namelijk al vanaf eind september Duitsers in.

De baron van het kasteel was een man met natuurlijk gezag en de Duitse kolonel had overduidelijk respect voor hem. De baron zat namelijk met zijn gezin, wat vluchtelingen en onderduikers in de kelder. De Moffen hadden zich de fraaie vertrekken toegeëigend. Ondanks dat was de verstandhouding dermate redelijk dat de 60 Duitse parachutisten hielpen om de onderduikers te verstoppen tegen die Grune Polizei. Dat is weer eens iets anders ja! De familie en hun gasten kregen zelfs eten uit de veldkeuken.

Pas toen de Britten de rust kwamen verstoren veranderde de sfeer. De Moffen kregen namelijk de opdracht Kasteel Geijsteren te verdedigen tot de laatste man en de laatste kogel. Het zou het einde van het kasteel betekenen wist de Baron hij stopt zijn familiezilver en schilderijen veilig weg en vlucht met zijn vrouw, 12 kinderen en 8 volwassenen om daags erna de Britse linies te bereiken. Hij smeekt de Britten nog om de maar 60 Duitsers uit te hongeren maar het mocht niet baten.
Alleen zijn schilderijen zijn gespaard want bommen hebben het kasteel vernietigd en wat er is opgebouwd geeft maar een beetje een idee van hoe mooi het ooit was.