Waarom ik niet mee doe aan een lees challenge
Ergens in een ver verleden moest ik, zoals iedereen, boeken lezen voor de lijst. Ik las er meer dan genoeg en toen mijn leraar er naar vroeg zei ik hem dat ik op zoek was geweest naar een goed boek. Of ik even buiten kon wachten. Ik kreeg een 9 voor mijn mondeling en kon ophoepelen.
Dat mijn leraar Nederlands humor had heeft uiteraard meegespeeld voor dat cijfer maar ik kan niet zeggen dat ik erg blij was met die leeslijst. Op die lijst staan namelijk meer dan genoeg boeken om mensen voor de rest van hun leven een hekel aan lezen te geven. En dat vind ik zonde.
In mijn tijd, en mijn god wat klinkt dat oud, moest je een aantal boeken lezen. Er werd niet gekeken naar makkelijk, moeilijk of aantal punten. Ik weet niet meer hoeveel boeken je moest lezen wel herinner ik me dat de leraar het aantal zei en de hele klas een collectieve diepe zucht sloeg en ik dacht oo dat valt mee. Tot ik die lijst zag.
Stiekem had ik gehoopt dat er boeken op stonden die ik al kende of toch minimaal een aantal die me wel wat leken om te lezen. Ik ging in twintig minuten van goede hoop naar dikke drama maar las uiteindelijk meer dan genoeg boeken. Ik hield er een apathie voor de leeslijst aan over en zal dan ook nooit mee doen aan een lees challenge. Ik vind het namelijk geen uitdaging om boeken te lezen, zolang het maar degene zijn die ik wil lezen in plaats van wat me wordt opgedrongen.
Ooit was in de blogwereld van het begin van het fenomeen van alles en nog wat onderdeel van het wekelijks normaal. Ook lezen, of bepaalde onderwerpen beschrijven. Ik deed nooit mee. Nee, lezen doe ik op mijn manier, en doe dat ook in mijn tempo. Juist vandaag het nieuwe boek over het leven van Rijk de Gooijer gehaald. Lekker dik en vol bijzondere verhalen over dat intussen verdwenen type. Ga ik tussen de bedrijven door lezen. Nu lees ik een boek over de luchtoorlog in NL anno mei 1940, een boek over de laatste Sovjet-airliners die nog vliegen, en dat is er een uit 2021, en natuurlijk de Duitse auto-Katalogus 2022 opdat ik weer weet welke merken en modellen te verwachten zijn in dit nog jonge jaar. En er liggen nog stapels op me te wachten. Waaronder dat van Rijk…Heerlijk! En alles onder opdrachten…
Hier geef ik je helemaal gelijk. Had ook een hekel aan die opdracht en om dezelfde reden als jij 😃
Ik doe ook nooit mee aan lees challenges. Ik denk omdat ik de vrijheid wil houden om zelf te kiezen wat en hoeveel ik lees. En uit mezelf lees ik toch al veel.
Het was niet erg om te lezen maar niet altijd mijn smaak. De Duitse vond ik flauw, Drei Männer im Schnee.
Welke titels tegenwoordig verplicht zijn weet ik niet.
Wij moesten ook wel verplichte boeken lezen.
Kan me er niet veel van herinneren, dus dan zal het in elk geval niet verkeerd geweest zijn.
Ik deed havo Nederlands en Engels in het volwassen onderwijs. Ook daar nog wel lezen voor “een” lijst maar die mocht je wel zelf bepalen. Soms vond men een gekozen boek “te dun” maar dat was op te lossen door er twee van dezelfde schrijver te lezen, bijv. van Yvonne Keuls. Maar dat vond ik geen straf, liever daar 2 van dan een een ander een dikke , niet doorheen te komen, pil.
Met het aantal had ik ook geen enkel probleem, maar verder is het heel herkenbaar. Ik ga binnenkort nog wel een ‘challenge’ aan door een boek te lezen dat mijn zusje geweldig vindt en dat mij niks lijkt. Zij doet dat andersom met een boek dat ik mooi vind en zij niet. Kijken of we elkaars boekensmaak snappen.
Ik heb nog steeds goede herinneringen aan een aantal boeken wat ik voor mijn leeslijst mocht lezen…
Aart van Leeuwen – Ik en mijn speelman / Bordewijk – karakter / Roland Holst – Winter aan Zee / Paul Gallico – Scruffy / Gerard Walschap – Houtekiet….
Van die verplichte lijsten werd ik op de HAVO en de PA ook niet echt blij. Dat was vooral een kwestie van ‘de kantjes er vanaf lezen. Later heb ik wel een jaar of twintig met veel meer plezier gelezen.
Heel herkenbaar. Ik werd er op de middelbare school ook erg chagrijnig van toen ik zelf een boek aan wilde dragen, waarvan vervolgens werd besloten dat het ‘boven mijn niveau lag’. Ten eerste heb ik t heel eigenwijs alsnog gelezen in mijn eigen tijd en ten tweede wordt ik van zo’n lijst op zich al chagrijnig. Ik lees omdat ik het leuk vind, als ik de tijd er voor heb. Niet een boek van een of ander eeuwenoud lijst met boeken die ik anders ook niet lezen zou.
begrijpelijk dat je er niet enthousiast van werd Liesbeth
boekbesprekingen kregen we wel als opdracht
maar die mocht je wel zelf uitkiezen
prettige dag
Oh ja! De boekenlijst! Die speelde ook mee bij de beslissing om met school te stoppen. Ik had er zo geen zin in! Ik lees mijn hele leven al stápels boeken maar ik maak liever zelf uit welke dat zijn.
Gelukkig heb ik dat op school niet hoeven doen, ander had ik vast een dikke onvoldoende gekregen!
Dat is belachelijk. Ik vraag m’n vent wel even te wachten met de tv aan te zetten zodat ik mijn boek uit kan lezen maar dat is dan een paar bladzijdes.
Ik las heel graag, maar de verplichting om 30 Nederlandstalige-, 10 Duitstalige- en 10 Engelstalige vond ik verschrikkelijk
De kans dat je een hekel krijgt is niet zo vreemd.
Ook als iemand altijd zit te lezen en geen 5 minuten voor je vrij wil maken, krijg je er echt een hekel aan. Hans
Hier kan ik me volledig bij aansluiten.
Die leeslijst herinner ik me ook nog goed. Ik denk dat iedereen in de klas wel Jan Wolkers gelezen heeft. In de klas lazen we Max Havelaar van Multatuli en Camera Obscura van Nicolaas Beets.
Met die lijsten bereik je vaak het omgekeerde effect, weet ik uit ervaring. Ik gaf 30 jaar les moderne talen en werkte ofwel met de hele klas rond 1 boek dat ik zelf echt goed vond, of ik werkte met projecties rond b.v. detectives en thrillers of romantische literatuur. Zo had ik dankzij mijn eigen enthousiasme of het kort opzitten toch wat meer leerlingen mee. 😊
Ik moest ook nog echt een lijst lezen. En had Nederlands, Engels, Duits en Frans in mijn eindexamen ;-)
Ben niet echt van de literatuur denk ik. Of nou ja, wie beslist er wat literatuur is. Heb nu de boeken van Irma Joubert ontdekt. Prachtig. Denk dat jij die ook wel interessant zult vinden.
dat kan ik mij van mijn scholen niet herinneren ?
Ik had de gruwel van lezen, staarde liever uit het raam waarop mijn moeder dan zei: “Pak ’n boek!”
Ik heb een uitreksel naast me liggen uit 1974 van 2 boeken van Hugo Raes, vereist om het HAVO-diploma te behalen. Kleine moeite het op te sporen. Ik weet nog dat er pagina-lange zinnen in de boeken voorkwamen wat lastig was te bevatten. Veel tijd kostte het wel. Het merendeel voor de info van mijn boekenlijst haalde ik uit het toen populaire samenvattingenboek Literama waarin vele uitreksels van toen gangbare boeken. Nee, lezen is niet mijn sterke kant, liep zogezegd de kantjes ervan af.
Ik herinner mij dat wij ook zulke vreselijke boeken moesten lezen. Geen wonder dat de meesten er een hekel aan kregen. Het vreselijkste boek ooit was Xanthippe van Paul Lebau. Zo afgrijselijk dat ik de titel nooit vergat maar de inhoud gelukkig wel.