Met deze eerste koude dagen duik ik regelmatig onder mijn bed en trek fleecedekens uit een hoes. Eén specifiek soort dekentjes heeft hier de bijnaam het 5 seconde dekentje en aan die dekentjes zit een verhaal vast.
Het was in de Cranenbroek een winkel waar ik inmiddels niet meer vrijwillig binnen ga maar fleecedekens verkoopt die twee meter lang zijn. Fleecedekens zijn er in alle maten en meestal zijn ze te klein. Want wat heb je aan een fleece van anderhalf bij anderhalf? Daar zag ik een grijze deken met fleece aan de ene- en nepschapenpluis aan de andere kant. En met een maat van 2 bij 1,5 meter voor toen 15 euro, ik twijfelde geen seconde.
Eenmaal thuis pakte ik de deken uit, legde die op bed en terwijl ik me omdraaide om de verpakking weg te leggen sprong Marion in de deken. Ik keek haar aan en ze begon luid spinnend de deken te trappelen. Zo tevreden als ze lag kon ik haar de deken niet meer afnemen. Vijf seconde, de deken was 5 hele secondes van mij en hoewel Marion en ik nog heel wat hebben zitten bakkeleien over dat dekentje en ze heel goed lelijk naar me kon kijken won zij meestal.
Inmiddels leeft Marion al een jaren niet meer, maar met regelmaat denk ik aan haar als ik voor het eerst weer een 5 seconde dekentje pak. Ik kocht er heel rap een zootje bij en heb er inmiddels een stuk of 6, technisch gezien moet er met 4 katten dus één voor mij overblijven.
Rianne says
Dat zou je wel verwachten.. Maar ik ken dat beestenspul van jou ondertussen…
Matroos Beek says
Ha ha ha, dat herken ik! Gisteren legde ik drie nieuwe kussens voor ons in huis. En wie denk je dat er vandaag al op de kussentjes liggen?
Naomi says
Helemaal met je eens dat die fleecedekens meestal te klein zijn. En ik snap je katten wel. Heerlijk, zo’n dekentje! Levert ook nog eens prachtige foto’s op.
Sjoerd says
Zo hadden wij ook een dekentje in een transportmandje toen we onze laatste katten gingen halen. na een korte rit hadden ze het kattenmandje als kattenbak gebruikt… dat krijg je er nooit meer uit en konden we later gewoon weggooien.