Even buiten het Belgische Lommel ligt middenin het bos een militaire begraafplaats. Er liggen 39.099 gesneuvelden en ze zijn allemaal Duits of vochten aan Duitse zijde in de Eerste of Tweede Wereldoorlog. Het is de grootste Duitse militaire begraafplaats buiten Duitsland van West-Europa. De gesneuvelden zijn na de Tweede Wereldoorlog vanuit verzamelbegraafplaatsen hier naartoe gebracht, in 2008 werd nog een vliegtuigwrak geborgen en is het aantal nog licht gestegen.
De begraafplaats is prachtig gelegen en wordt betreden via een crypte. Bovenop dit gebouw heeft een kruisbeeld een prominente plaats. Van hier kon tot voor kort over de begraafplaats gekeken worden. Helaas waren er deze keer hekken geplaatst. Niet erg, het winterse licht en de koude zorgde dat ik vooral in beweging wilde blijven. De oneindigheid van kruizen, van namen en te jonge leeftijden maakt nederig alleen daarom al moet iedereen even naar de Duitsers.
Wat een mooie serie zeg ………… de rust straalt ervan af.
Prachtige foto’s maar zo triest.
Van welke nationaliteit ook, in oorlogen vallen er altijd doden die niet anders konden en er niet echt voor gekozen hadden. Indrukwekkend zoveel kruizen.
Die jongens deden ook maar wat ze opgedragen werd hè.. en moet je eens kijken hóéveel moeders hun zoon, hóéveel vrouwen hun man, en hoeveel kinderen hun vader verloren.. te triest voor woorden.
Het is inderdaad zo indrukwekkend dat je er stil van wordt.
Mooie foto’s van een intriest onderwerp. Zoveel kruizen maakt nederig en laat je des te meer beseffen hoeveel jonge mannen (vooral) er gesneuveld zijn.
Heel mooi vastgelegd. Tijdens de middelbare schooltijd wilde ik graag meer onderzoek doen naar de Duitse bevolking tijdens WOII (hoe dat daar bij hun zat en hoe zij het beleefden, misschien ook om mee begrip te krijgen), maar het was bizar hoe slecht ik daar destijds informatie over kon vinden.
Om stil van te worden Liesbeth!
Dit soort beelden blijven indrukwekkend. Je hebt het trouwens wel weer mooi vast weten te leggen.
Die namen het risico dat als ze vertrokken zonder dat bekend te maken dat de vrouw en kind zonder geld achter bleven. Wat zou jij doen als je het leger ik moet en als je het njet doet, je vrouw in de gevangenis gegooid wordt.
Ongeacht welke nationaliteit, het blijft indrukwekkend, maar het maakt ook verdrietig.
Een indrukwekkend beeld… Wat een boel kruizen zeg.. Zoveel overledenen.
Ik wist helemaal niet dat je dit in Lommel had. Lijkt me heel indrukwekkend te zijn.
Heel indrukwekkend.
Ik weet dat zo net niet, de meesten hebben zich láten sturen, denk ik.
Nou leuk is anders, maar wat zou je dan zeggen van verzetsmensen die ondanks het risico op gevolgen voor hunzelf en hun familie hun dappere rol hebben vervuld?! Hadden zij dat ook beter niet kunnen doen?
Ach, und Befehl ist ja Befehl.
Het geeft stof tot nadenken, nooit zo bij stil gestaan dat er ook Duitse militaire begraafplaatsen zijn. En ofschoon het allemaal even erg is aan welke kant een soldaat ook maar omkomt, vind ik het toch een andere beleving of het gevallenen van de bezettende macht danwel van de bevrijdende macht betreft.
Het is de waanzin van de oorlog dat jonge mensen de dood tegemoet gaan. Maar ook al is het waanzin die er niet zou moeten zijn, het ís er wel. We leven niet in een romantische ideale wereld. De bevrijders hebben met recht en toewijding hun taak gedaan, en een hoge prijs voor onze vrijheid betaald. Men deed tegen de achtergrond van de onontkoombare waanzin het enige juiste, namelijk de vijand verslaan en uitschakelen.
Laten we dat ook bij de treurige aanblik van de sombere Duitse soldatengraven vooral niet vergeten.
Het raakt me telkens weer… Ik was in het voorjaar op de Duitse begraafplaats in Vladslo. Ik kon mijn tranen daar niet bedwingen. Zo zo intriest.
Een mooi verslag, doet me denken aan een vakantie in Normandië, ook daar waren Duits begraafplaatsen.
Zijn we ook wezen kijken, ook vaak jonge mensen.
Ooit een Duitse soldaat gesproken die naar het oostfront werd gestuurd, zou hij niet gaan zou zijn familie de gevolgen ondervinden. Hans
Deze Duitse begraafplaats ziet er jog redelijk uit. We zijn in Normandië ooit bij een duitse begraafplaats geweest die om te beginnen nauwelijks te vinden was en er zo troosteloos uitzag.
Ik vond het zo triest om te zien. Daar lagen ook zonen en geliefden die familie achter hebben gelaten.
Mooie foto’s van een triest gebeuren. De meesten werden ook gewoon maar gestuurd…
Mooie serie! Ik ben eens op de Duitse militaire begraafplaats in Normandië geweest, nadat ik de Amerikaanse had bezocht. De verschillen waren overweldigend. Bij de Duitsers die gedrongen, grijze, bijna in de grond wegkruipende kruizen die ze ook Lommel hebben, en overal geloof ik. Die kruizen gaan gebukt onder de loodzware last van de dood (en misschien schuld), waar die van de Amerikanen je fier en wit tegemoet blinken. Het zal ook met overwinning versus nederlaag te maken hebben. De mannen die er begraven liggen hebben niets aan dit soort bespiegelingen. Overal is het herfstblad van goud.
Ze raken je altijd, allemaal, van elke nationaliteit.
Soldatenkerkhoven maken echt nederig want het is alrijd iemands kind , vader of broer.Ik bezocht het kerkhof ook al verschillende keren.Zoveel te vroeg gestorven jong leven.Ik werd er stil van.
Wat een prachtige fotoserie. Het zet je gedachten eventjes stil maar je geniet ook van de herfsttinten in het prachtige licht
Ik word er iedere keer door geraakt. De waanzin van de oorlog …
een prachtige fotoreeks over deze Duitse militaire begraafplaat in Lommel
in Vladso (Diksmuide) 25 683 rusten Duitse militairen , op een wel heel sobere begraafplaats
nogal bekend om een sculptuur “het treurend ouderpaar ” van Käthe Kolwitz
groeten
ja op zo’n begraafplaats lopen maakt nederig , ongeacht van welk land de gesneuvelden zijn