Vroege diensten

De wekker gaat ook altijd te vroeg. Een nacht -lang genoeg- maar steeds wakker. Vroege diensten maken dat ik bang ben me te verslapen. Ik ben geen ochtendmens en eigenlijk moet je sowieso gewoon je waffel houden voor de koffie. Tijdens de koffie en erna ook, als het zo vroeg is. Zelfs de vogels slapen nog. Dit is toch geen tijd voor een normaal mens?
Gelukkig maakt vriendlief mijn ontbijt klaar- geen pindakaas- en mijn gezonde lunch. Goed afgericht zwaait hij me uit en gaat dan terug naar bed, waar ieder normaal mens nu zou moeten zijn maar ja ik had geen zin in school. Ik streep het vakje ongeschikt zeg maar nogal aan.

Zeker in het begin ben ik zo bibberig als wat, de kou en de vroegte dat stoort me nog het meeste. Ik begin graag relaxed ’s morgens maar dat zit er nu niet in. Te laat komen wil ik ook niet. Hoe stom ben je, opgeschreven worden voor 10 minuten, blijf dan gewoon in je nest leggen en kom uren te laat. De gevolgen hetzelfde.
Maar ook dat niet, ik zit al op de fiets, te laat komen is niet mijn stijl. Ik vind het rijkdom dat ik kan fietsen, maar vervloek het ook. Maar het is droog geen files of stoplichten waarop ik ga wachten en ondanks dat het nog pikdonker is zie ik het niet zo heel negatief.
Maar dan moet je niet in gaan halen en te langzaam voor me fietsen of überhaupt niet opletten want dan krijg je het hè. Ik heb koffie op maar dat voorkomt alleen slachtpartijen. Serieus de dood ligt op de loer op het fietspad om deze tijd. Als je de vriendelijke versie zoekt, veel succes probeer het vanmiddag nog eens.
Niemand is voor de lol wakker en onderweg. Om deze tijd zie je dezelfde gezichten en dat schept een band. Een knik, een begrijpende blik als je voorbij komt gapen. Jup als je de wakkere versie van mij nodig hebt hoef je me ook voorlopig niet lastig te vallen.
Een enkele merel komt voorbij mopperen, over een paar weken om deze tijd is het nog steeds donker maar fluiten ze tenminste. Ik vind de stilte wel wat. Hier en daar is de verlichting en zelfs de tv aan. Of is het nog? Moet je toch niet aan denken, de journaallus en de herhalingen van gisteravond die ik toen ook al niet hoefde te zien.
Ik ben het dorp door, de bestrating is beter maar hier is de verlichting weer waardeloos. Brabantsderdewereldland. Zogenaamd idyllisch maar met wegverspringingen en drempels. Niet te genieten.
Als ik dan vroeg op moet, laat het dan mooi weer worden. Deste sneller wordt het licht, maar in deze tijd mag ik blij zijn dat het droog is. Was mijn bed ook – niet aan denken-.

Echt ze moeten blij zijn dat ik er ben, de koffie normaal niet te banken smaakt opeens zo rot niet. Maar toch niet zoals thuis op een fatsoenlijke tijd. En over fatsoenlijk gesproken ik ga maar eens net doen of ik aan het werk ben.