Over bouwstof, verf en ander leed

Iedereen die wel eens verbouwd heeft weet wat een ellende het is. Hier in het huis van Frans hoeft er niet echt verbouwd te worden, maar ik wil graag een ruimte waar ik mijn laptop op een bureau kan zetten die wat groter is dan die in dat kleine hok hiervoor. En omdat het allemaal zo zou vloeken met mijn witte kasten moest er geschilderd worden en een nieuwe vloer zou ook niet misstaan. En toen kwam er nog meer bij. Over bouwstof, verf en ander leed.

Dat ik niet de handigste ben, das bekend, Frans is dat gelukkig wel en dus toen er min of meer werd besloten dat ik de huur op zou gaan zeggen, werd ook meteen duidelijk dat er geklust moest worden aan onze toekomstige werk/slaapkamer. We kochten een enorme emmer verf bij de Action, wat een ellende is dat zeg. Die emmer hoor, niet de verf. Niet te tillen dat kreng. De verf is verdunt prima schilderbaar en het ziet er ook goed uit. Mits je je de goedkoopste kwasten van dezelfde toko gebruikt, die verliezen tenminste geen haren in tegenstelling tot de dure troep van Praxgamfix of hoe die kutbouwmarkt ook heet. De muren werden langzaamaan en zeer secuur wit. Hier en daar moest nog stukje cement komen om de kapotte muur op te vullen en ook de vloer had nog wat aandacht nodig, want bouwstof das pokkenzooi, dat zit overal, dat plakt overal en je ziet het overal vooral waar je het helemaal niet kan zitten. In mijn oren bijvoorbeeld en die had ik nog gewassen oo!.

Groot nadeel aan dat prutsen is toch wel dat het altijd langer duurt dan de planning. Als er al een planning is en iemand zich er aan wenst te houden. Met als gevolg dat er in de avond ook gekloot moet worden en lampen dan niet fel genoeg zijn, of juist te fel en de klusser niks meer ziet. Altijd fijn. Er waren uiteraard wel wat positieve dingen ook. Zo vond ik het door mij gewenste (IKEA) bureau voor 10 euro via Marktplaats, hoewel ik het niet op die roze randen heb besloot ik het voor dat geld wel op te halen. Een hele goede keus want voor die prijs is ‘ie niet meer te vinden. We hadden zeer veel mazzel dat we die avond ook meteen mijn nieuwe stoel op konden halen. Maar eenmaal thuis moest dat wel even in een stoffige kamer staan en stond het het klussen eigenlijk alleen maar in de weg.

Toen de vloer en muren eenmaal klaar waren kwam het feest wat laminaat leggen heet, om de hoek kijken. Mij moet je met dat knieënwerk niet aankijken maar Frans wilde het wel eens proberen. We hadden de vloer goed betaalbaar op de kop getikt maar toen we de planken roken twijfelde we opeens over de kwaliteit. Bleek normaal te zijn, dacht dat dat spul kliklaminaat heette, maar niet klikken hè, kutplank. Hoewel het bureau tijdelijk aan de kant ging stond er ook nog een niet te sjouwen grote kledingkast in de weg. Dat ik die kast eigenlijk niet wilde, daar ben ik wel van terug gekomen. Ik zweer je ik heb meer zooi dan ik denk. Maar goed die kast dat was dikke vette ellende maar die Egyptenaren waren ons al voorgegaan dus ook wij kregen het voor elkaar. Zelfs zonder elkaar te vermoorden. Helaas bleek het wel de laatste dag voor de lamp die met een vakkundige slinger tegen de keien werd geragd. Jaha zelfs Frans kan zijn geduld verliezen mensen en zelfs zo goed dat de lamp nog heel maar zeer goed opgeruimd is.

Maar het kwam goed, want hoewel niet gemakkelijk zat de vloer er uiteindelijk in, stond de kast en mijn bureau op zijn plaats en dus was het tijd om te verhuizen, maar ja verhuizen das weer een heel ander soort leed.