De Maliebaan is een brede straat net buiten de singels van Utrecht. Het wordt omgeven door grote panden en naast de geasfalteerde wegen bevinden zich fiets- en voetpaden en die omgeven worden door grote bomen.
In de 17e eeuw vroegen de bewoners van het in hun ogen ingeslapen Utrecht aan of zij een maliebaan mochten aanleggen. Hier werd mee ingestemd. Malie is een oud spel waarbij een bal met zo min mogelijk slagen tussen twee palen door moeten komen. Het spel werd veelvuldig gespeeld en het werd al snel het gezelligste deel van de stad. Het spel verloor zijn populariteit en al snel werd de Maliebaan voor andere doeleinden gebruikt.

Eén van die doeleinden was het gebruikt van de velocipede een fiets met groot en klein wiel. Het hebben van een fiets was in die tijd heel bijzonder. Dat het hoofdkwartier van de wielrijdersbond de voorloper van de ANWB, aan de Maliebaan gevestigd was zorgde ervoor dat in 1885 het voetpad aan de Maliebaan op zondagmiddagen gebruikt mocht worden door fietsers.

Hiermee had Utrecht het eerste fietspad van Nederland, zo lijkt het. De fietsers hadden zelf aangevraagd bij de gemeente of het niet mogelijk was daar te mogen fietsen. De straten waren voorzien van kinderkopjes waarop niet gefietst kon worden. Dat de fietsers voorrang hadden, op de met gravel bedekte Maliebaan, leek niet elke voetganger zich te realiseren. Pas na 1890 nam de fiets een hoge vlucht, er kwamen betere fietsen met gelijke wielen en de fiets werd ook betaalbaarder.

Dat er in 1896 in Nuenen bij het nieuw aangelegde station Nuenen-Tongelre een pad werd aangelegd die specifiek en alleen voor fietsers was doet mij twijfelen of de Maliebaan wel het eerste fietspad was. Het was allicht het eerste pad waar fietsers op mochten rijden en das toch iets anders.