Het was de herfst van 2002, een enorme herfststorm had Nederland de dag ervoor geteisterd maar nu het weer beter was wilde ik toch naar het strand. Voor me liep een jongen, toen de trein naar Rotterdam eraan kwam begon hij te rennen. De slagboom sloot zich al en hij dook eronderdoor. Hij was er van overtuigd dat die trein wel zou remmen en hoewel de machinist waarschijnlijk alles gaf gleed de trein met aanzienlijke snelheid over de jongen heen.
Zodra de eerste blaadjes vallen hebben treinen last van vierkante wielen. In jargon heet het vlakke plaat, want dat is wat het is. Een vlakke plaat ontstaat doordat het treinwiel blokkeert bij het remmen op het gladde spoor. Het wiel draait niet (goed) meer rond en slijt op die plaats veel harder af. Je kan dit tijdens het rijden merken doordat het wiel hobbelt.
Hoewel de meeste problemen door vallende blaadjes ontstaan wordt er het hele jaar gewerkt om deze problemen te voorkomen. Er wordt zachter gereden, eerder geremd en er rijden minder treinen. Ook rijden er speciale treinen die middelen over de sporen gieten die de gladde filmlaag weer oplost. Sommige treinen hebben dit middel zelf aan boord. Samen met speciale reminstructies, op tijd snoeien en vanghekken voor het blad moeten problemen voorkomen worden.
Doodsoorzaak 14-jarige jongen Station Vlaardingen bekend, kopte de plaatselijke krant daags na het ongeluk. Het stukje vertelde niet veel meer dan ik al wist. Kort na het ongeluk werden de slagbomen bij het station voorzien van een hekwerk die moet voorkomen dat mensen onder de bomen doorkruipen. Hun gerinkel herinnerde me steeds weer aan wat ik die dag had gezien. Een jongen, een verslagen machinist en vierkante wielen.
Naar de dood rennen
enkel gedreven door jeugdig ongeduld
zien velen veiligheid
vaak als verloren tijd
menig leeg graf wordt hierdoor gevuld
Als het jouw vlees en bloed is….
Lenjef
Vreselijk lijkt mij dat zoiets te zien gebeuren.
Ik schijn als klein meisje op de kleuterschool een kindje dood hebben zien gaan.
Ik weet er (gelukkig) niets van.
Iets dat men nooit vergeet !! Heel erg Grts
Afschuwelijke ervaringen blijven altijd ergens sluimeren om op gezette tijden wakker te worden. Je raakt ze nooit helemaal kwijt.
Als mensen zelf onverantwoordelijk bezig zijn kun je nooit alle ongelukken voorkomen. Heel beroerd voor de machinist en natuurlijk de nabestaanden van de jongen.
Verschrikkelijk. Voor alle betrokkenen.
Dat is een gebeurtenis die op je netvlies blijft zitten.
Maar het is nooit verstandig onder de spoorbomen door te kruipen, een trien komt hardt aan. Hans
Wat een nare herinnering. En die associatie zul je nog heel lang, zo niet altijd, houden. Vreselijk om dat zo te zien gebeuren ?
vreselijk om zoiets mee te maken Liesbeth
zoiets vergeet je nooit meer
Zoiets lijkt mij verschrikkelijk om mee te maken Liesbeth, zo’n beeld staat voor altijd op je netvlies gebrand.
dat blijft de rest van je leven bij je
ik zat in meerdere treinen waar de mededeling kwam we kunnen niet verder , er staat een trein met aanrijding met persoon
en op SPL zag ik eens een groep zoeken naar de restanten , vreselijk
zeer zeker voor de machinist en de nabestaanden van de persoon die het niet kan na vertellen :(
Ja dat snap ik heb helaas ookal een springer gezien en in een springerstrein gezeten. En dat blijft terugkomen als ik er iets over hoor. Dit met die knul ook.
Wat vreselijk,mijn man is machinist als hij zoiets heeft meegemaakt is hij dagen kapot ervan.
Nee moet ook niet op crusiale plaatsen is het al kaal genoeg. Er is wel een middel wat schijnt te helpen maar helemaal oplossen lukt niet.
ja, een vorm van zelfmoord! En alle bomen kappen langs het spoor zal wel niet mogen.
Wat een drama en er ook nog getuige van zijn. Vreselijk.
Pfff wat afschuwelijk lijkt me dat.
Zoiets staat in je ogen gegrift, dat vergeet je nooit meer. Zoals ik nooit meer de twee jongens voor het raam in hun brandende huis kan vergeten. Niemand kon wat doen, de hitte was zo enorm dat de brandweer op afstand stond te blussen, maar in hun ogen stond een vreemde blik. Dat ik later mensen heb kunnen redden doordat ik vuur rook, heeft dat beeld nooit kunnen verdrijven.
Afschuwelijk Liesbeth. Zoiets vergeet je nooit meer…
altijd erg als zoiets voorvalt.
Dit zijn dingen die op je netwerk gegrift zijn .Je vergeet ze nooit.Ik was als 9 jarige getuige van een verkeersongeval in Blankenberge.Een motorrijder werd overreden en verloor een been.De man riep me toe om hem een sigaretje te geven dat ik zijn jas zat wat ik ook deed en toen zo hard ik kon op mijn vader begon te roepen ,die snelde toe en heeft de ziekenwagen en politie gebeld.Ik ben het na 62 jaar nog altijd niet vergeten.
Vreselijk!
Jouw herinnering en voor de betrokkenen.
Meelevende groet,
Vreselijk voor de jongen, ook voor de machinist.