Op het plein staat ze niet ver van de koffie tent waar ze een kwartier geleden een afspraak hadden. Hoewel de zon schijnt waait het guur, dicht trekt ze haar shawl over de schouders, kijkt turend om zich heen, snuffelt verlangend de verse koffiegeur op en vraagt zich af waar hij toch blijft. Af en toe kijkt ze op haar horloge alsof de klok zich opeens vergist heeft en ze toch niet al 20 minuten hier staat. Ze drentelt wat op en neer, kijkt naar een naderende auto maar weet dat het die van hem niet is.
Als het toch wel heel lang begint te duren kijkt ze wederom verlangend naar de enorme kop koffie to go die op straat klanten staat te trekken. Zuchtend trekt ze haar tas naar voren, zoekt onderwijl haar haren wegstrijkend naar de telefoon die ook nooit eens bovenop zit. Maar nog voor ze zijn nummer kan bellen komt hij aanlopen.
Loom omhelzen ze elkaar, natuurlijk nadat zij hem even boos aankeek, waarom ben je zo laat…Hij kijkt haar lief verontschuldigend aan. Ze gelooft de smoes op zijn blauwe ogen en verdwijnt in zijn armen. De omhelzing is innig, voor hun verdwijnt even de rest van de wereld. Niet langer is het plein, de gure wind en het fletse zonnetje aan hun besteed. De auto’s rijden om hen heen weg, mensen fietsen voorbij en ik kijk van achter een kop koffie naar deze mensen die elkaar gevonden lijken te hebben. Letterlijk ook.
Na even laten ze los, maar ook weer niet, zonder twijfel houden ze elkaars hand vast en lopen zonder overleg het plein over, weg van waar de wind speling heeft. Op weg naar misschien wel een toekomst of gewoon een kop koffie.
Romantisch stukje met een open einde. Daar hou ik wel van
Mooi mooi mooi… en nu heb je me zin in koffie doen krijgen ;-)
Mooi … er gaat niets boven mensen kijken op een terrasje.
Als dat niet positief is Mooi !!
Like.
Mooie observatie.
Wat heb je deze observatie mooi neergeschreven in een mini verhaal
Mooie observatie.
Zo zie je maar weer dat liefde verplichtingen schept. ben je een paar minuten te laat en krijg je meteen die overbekende verwijtende blik :)
Misschien… ik denk dat je dat pas weet op lange termijn… maar het kan ook echt voor even zijn natuurlijk.
Heerlijk hé om mensen te observeren!
Ik was gisteren een half uur te laat bij mijn vrouw… Ze zei niets, nu nog niet.
En ze leefden nog lang en gelukkig?
Goed geobserveerd, mooi opgeschreven.
Mooi miniverhaal, mooie laatste zin.
ben toch wel benieuwd naar de smoes :)
Mooi tafereel dat je beschrijft.
Prachtig, in dit geval is het kopje koffie geen troost maar een geluk!
Is dat echt liefde?
Vrolijke groet,