Al een kleine week kijk ik ’s morgens of de Meesjes er nog zijn. En al een kleine week laat ik met gerust hart de katten buiten. Zo ook gister maar ergens vermoedde ik iets en liep met camera en al de tuin in.
Ik had ’s morgens al een nieuwsgierig Meesje gezien. Keek me vanuit het huisje aan, jeetje zijn dat de buren? Tijd om uit te vliegen! Maar er gebeurde niets dan af en toe een snaveltje uit de deur.
Toch wist ik dat het niet lang meer ging duren. De Meesjes mama en papa vlogen af en aan, de kleintjes krijsten zo zachtjes niet meer en na storm en regen leek het mij een mooie Mezendag, maar ja wie ben ik om dat te bepalen. Ik kreeg het al niet voor elkaar om een datum af te spreken, eigenwijs joh die Meesjes. Niet even de agenda trekken, wil best de katten een dag binnen houden, maar moeten we wel even een datum prikken. Had ze geen oren naar en ik kon naar een afspraak fluiten.
De natuur laat zich niet leiden en dus vond ik dat ze dan in ieder geval s’ morgens voor mijn werk uit moesten vliegen. Dan kon ik rustig op de bankje mijn boek lezen en als het dan zo ver was, regelde ik die katten wel. Maar op commando gebeurd er nog minder en dus vond ik dat die Kleine Meesjes dan maar moesten wachten tot de volgende morgen, huisarrest zo te zeggen.
En het was dus een gevoeletje dat ik de was de was liet en met camera de tuin inliep en prompt de eerste Kleine Mees het huisje uit zag komen en veilig in de belendende rij bomen zag duiken. Landen moet nog even geoefend worden maar prima voor een eerste poging. Om de Meesjes niet te storen hield ik zoveel mogelijk afstand maar wilde toch ook graag zien waar de kleintjes zouden landen. Wilde de katten ook, maar die beloofde ik persoonlijk te badderen in de regenton als ze het zouden proberen. Ondertussen moedigde Moeder Mees de jongen aan met een stukje appel en zag ik de eerste Kleine Meesjes alweer overvliegen naar een andere boom.
Genietend heb ik alle Meesjes stuk voor stuk veilig zien vertrekken zes stuks in totaal en allemaal gezond. Rest me nu nog de foto’s, goede kwetter van herinneringen en de hoop voor volgend jaar. Want dan zijn de Meesjes wederom meer dan welkom.
Prachtig vastgelegd!
Een enkel seizoen zagen wij dat hier in de tuin ook gebeuren. Blijft mooi. Vooral hoe pa en moe zich een versuffing vliegen om die kleintjes te voeden…Volgens mij houden ze zelden een familie-reunie daarna…geen gezelschapsdieren…:)
Je hebt kans dat ze volgend jaar weer aanspraak maken op zelfde nestkastje. Bij mijn komen ze al jaren aan stuk Dit jaar had ik 2 bewoonde vogelkastjes
Aaaaah wat superleuk!!! Foto’s zijn ook goed gelukt zeg.
Ik probeer al twee jaar mezen te lokken naar de houten villa die ik voor ze heb opgehangen, maar zonder succes helaas.
Heerlijk dat zo dichtbij in je eigen tuin!!
Wat enig zeg die meesjes! Dat is toch genieten om het van nabij te zien. Hier in onze tuin nu een familie koolmezen, ze hebben hier niet gebroed maar komen lekker badderen en eten. In het kastje worden pimpelmezen grootgebracht, de ouders vliegen af en aan en ik hoor ook al wat piepen.
Wat een plaatjes, altijd zó leuk als het lukt en je de kleintjes uit zie vliegen. Gisteren vloog hier tot twee keer toe een jonge duif tegen het raam, Beau wist niet waar hij kijken moest.
Wat leuk Liesbeth dat je ze uit het huisje zag vliegen.
Dat is dus genieten van de natuur!
Geweldig dat je dit hebt kunnen volgen, en mooi hebt vastgelegd liesbeth.
Geweldig om dat allemaal van zo dichtbij te kunnen zien!
Een mooi gezinnetje! 🦋
Fantastisch!
Wij hebben hier eindelijk weer een merel koppeltje broeden. Na het usutuvirsus zijn er aanzienlijk minder, dus blij mee.
Oooh wat een leuke foto’s! Vanaf mijn balkon hier kon ik laatst zien hoe een jonge ekster vliegles kreeg. Dat ging niet erg goed, leek mij. Uit de hoge boom ging nog wel, maar om er weer in te komen, lukte nog niet. Geen idee hoe het is afgelopen, maar ik ga ervan uit dat de natuur zichzelf wel redt.
Wat een mooie reportage. Ik heb gisteren ook een meesje kunnen fotograferen die nog af en aan naar een nest vloog.
Prachtige foto’s, maar wat moet het los van dat ook een geweldig gezicht geweest zijn. Ik snap wel dat je ze voor volgend jaar weer hebt uitgenodigd.
Mooi dat je dat zo goed kon volgen en fotograferen.
Hier zijn de koolmeesjes uitgevlogen op een dag dat ik er niet was.
Ze begonnen hier pas rond 11 uur de laatste vertrok minuten voor ik naar mijn werk moest vertrekken.
Allemaal gezien maar ze waren hier en daar te snel voor een fatsoenlijke foto. Wilde ze ook niet storen maar het was heel leuk om te zien.
En ja hoor….alweer gelukt; zes jonge mezen die het immense luchtruim ontdekken! Moeder natuur mooi in beeld!
Heb zelf dit jaar geen nest in het vogelhuisje mogen herbergen. Andere jaren wél, en dat mocht ik toen ook eens vastleggen met mijn ‘bridge-camera’. ’s Morgens vroeg na zessen tot ca. negen uur. Een spannende gebeurtenis voor deze mezen-kindertjes, hun eerste vlucht.
Wat een supergave foto’s!
Je bent net zo geduldig als moeder Mees op de eitjes.
Prachtige vogels, het kleine grut is zeker kwetsbaar in de wereld. Hans
whoo… heb jij zoveel geduld en mazzel dat je alles op de foto kreeg. Echt bijzonder.
Love As Always
Dimario
Helemaal top, zowel voor de meesjes als de katten. Iedereen tevreden. En natuurlijk weer prachtige foto’s
En weg zijn ze…’
Fijn dat je ons in dit mezenverhaal meeneemt.
Ik heb ze hier alleen nog maar gehoord, pa en ma zijn er maar druk mee. Leuk in beeld gebracht, de familie mees.
Echt mooi dat je dit allemaal kon vastleggen!
Wat leuk om dat mee te maken … en prachtige foto’s weer. Maar dat is jou wel toevertrouwd.
Oh wat een mooi bericht.
Laat ze lekker vrij vliegen
En volgend jaar weer een thuis 🏠 voor ze
Mooi Liesbeth! Alle meesjes gezond en wel de wijde wereld in. En nog prachtig vastgelegd ook!
Daar heb je mooie foto’s van genomen.
schitterend hoe je dat hebt vastgelegd Liesbeth