Jaren geleden, ik liep over de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats van Margraten en hoorde tijdens één van de toespraken dat alle graven waren geadopteerd en dat veel van de adoptanten ook aanwezig waren. Het was stervensdruk en dat bleef hangen. In de jaren erna bezocht ik met grote regelmaat oorlogsgraven maar ik zag maar zelden zulke drukte en toch verbond ik me nooit aan één van de graven, tot nu want ik adopteerde een oorlogsgraf.
Een oorlogsgraf adopteren
Elk jaar bezoek ik al dan niet met de Willys jeep, de oorlogsbegraafplaats van Mierlo. Dit lieve dorp en de begraafplaats nabij Helmond en Eindhoven lag al ver voor ik Frans kende op mijn route en dus was het niet meer dan normaal om daar een oorlogsgraf te adopteren. Ik kwam in contact met de Oorlogsgravenstichting en hoorde dat op één reeds geadopteerd graf na alle graven aan het Britse Gemenebest toebehoren maar dat ze nog wel andere graven ter adoptie hadden, of ik daar interesse in had.
Ik stuurde beknopt mijn verhaal met als belangrijkste uitgangspunt dat ik de locatie op de fiets wil kunnen bereiken. En toen stuurde Stichting Respect me een lijst met namen en kreeg ik de zware taak er één uit te zoeken.
Dat kostte me meer moeite dan ik toe wil geven maar uiteindelijk koos ik voor George Dry omdat zijn sterfdatum dicht bij de bevrijdingsdatum van Den Bosch ligt en hij waarschijnlijk bij de gevechten rond het verbreden van de Corridor (het bevrijdde deel van Brabant in 1944) betrokken was. Ik koos bewust voor hem zodat ik wat uit te zoeken had. Het mooie van het adopteren is dat je vanzelf verbonden raakt, nieuwsgierig bent naar het verhaal en het kost niets. Het komt wel met verantwoordelijkheden, het uitzoeken van die geschiedenis en het bezoeken van het graf, zeker op gezette dagen, is verplicht.
Een oplettend oog heeft het misschien al gezien maar het is niet voor niets dat ik vandaag het graf van George Dry bezoek, 77 jaar geleden liet hij zijn 30-jarige leven voor onze vrijheid. En omdat we dat nooit mogen vergeten adopteerde ik een oorlogsgraf.
Wat mooi dat dit kan en dat jij dit gedaan hebt.
Net als Judy ben ik uiteraard heel benieuwd naar verhalen over deze man.
Ik word er wat emotioneel van om de een of andere reden. Gewoon zo mooi dat er mensen zijn die zich ervoor inzetten, dat geeft een goed gevoel. Super van je!!
ik wist niet dat dit bestond Liesbeth
veel respect voor wat je doet en hopelijk kan je iets meer over deze man terugvinden
groeten
Wat mooi en bijzonder! Alleen al door jouw adoptie merk ik dat de onbekende George voor mij meer gaat leven als het ware!
Ik vind dit helemaal bij jou passen.
Althans, voor zover ik je ken natuurlijk van de schrijfsels!
Mooi mooi mooi! Maar dat wist je al! ♥
En hopelijk volgen er nu meer adopties!
Dat is een nobel eerbetoon Liesbeth !
Je maakt me wel ergens nieuwsgierig wat je ons nog meer gaat vertellen hierover.
WO2 is in onze familie zeker niet onbekend. Een oom van mijn moeder is gesneuveld in Normandië…
Bewonderenswaardig, en ja, past inderdaad bij jou.
Wat bijzonder! Nu ben ik wel benieuwd naar wat er gebeurd is.
Wat bijzonder! Ik wist eerlijk gezegd niet dat dit kon. De broer van mijn oma is als verzetsstrijder omgekomen tijdens de Tweede Wereldoorlog, dus in onze familie is het nog steeds erg ´levend´.
Mooi initiatief. Hoop dat je een deel van de man zijn leven kan terug vinden.
Wat bijzonder, een mooi eerbetoon Liesbeth.
Veel respect voor wat je hier deed, per slot van rekening danken we ons hedendaags leven aan deze mensen…
Ik zou het zelf niet zo snel doen, maar vindt het wel helemaal jou om het te doen. Je bent er ook zo mee bezig, met WO II, dat het eigenlijk niet anders kon.
Mooi is dat. Bij toeval ontdekten wij het overlijden en nadien het graf van een gesneuvelde grootoom. Manlief en ik bezoeken het nu. Het graf was vermoedelijk nooit bezocht geweest in De Panne. Eigenlijk kunnen we dat ook als een soort adoptie zien. Wij zochten veel op over de gesneuvelde grootoom in het archief in Evere. Hij is op die manier toch een beetje minder vergeten daar ver van huis zo jong gestorven net voor het eind van de oorlog… Een triest verhaal. Eén van de vele.
Mooi! Intussen een beetje wetend wat het oorlogsverleden in die streek voor jou betekent, denk ik dat George Dry het niet beter kunnen treffen met jou als hoeder van zijn graf en nagedachtenis.
Niet boos worden, Liesbeth, maar ik begon met in de lach schieten. Schrijven over een begraafplaats en dan zeggen dat het er stervensdruk was. Neemt niet weg dat ik de adoptie van een oorlogsgraf helemaal bij jou vind passen. We gaan er vast meer van horen.
Ik bewonder jouw fascinatie en toewijding voor de tweede wereldoorlog. Daar hoort de adoptie van zo’n graf zeker bij.
Een goede daad om een graf te adopteren, zo krijgt het toch meer waarde.
Het siert je deze zorg. Hans
Dit past helemaal bij jou, ik weet zeker dat we daar meer van gaan horen want dit ga je helemaal uitzoeken.
Wat prachtig! Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht maar ik vind het echt heel mooi. Hier in het dorp zijn de oorlogsgraven op het kerkhof allemaal geadopteerd door een basisschool. Dat vind ik ook zo geweldig!
Ik ben nu al nieuwsgierig naar de geschiedenis van George.
Warm mensenkind ben je toch.
Ik ben heel benieuwd naar het verhaal rond Serjeant Dry. En ik vind het ontroerend dat George Dry o.a. op deze manier niet in vergetelheid raakt.
Wat mooi dat dit kan én dat je dit gedaan hebt! De mensen die voor onze vrijheid vochten en stierven, verdienen het dat hun graven met respect en liefde worden verzorgd en als iemand dat zal doen, ben jij het wel.
prachtig Liesbeth
ik hoop dat je veel over deze man zal vinden , en jou kennende , denk ik zo , dat wat er te vinden is , ga jij doen
suc6
Bijzonder dat je dit gedaan hebt, dit ligt ook wel in de lijn wat ik bij je verwacht. Hier komt vast nog wel een verhaal over.
Love As Always
Dimario
Ik kom hier nog op terug maar ja ik zoek over hem op en ga daar zeker over vertellen.
Mooi dat je dat gedaan hebt. Ik ben benieuwd wat dat inhoudt: uitzoeken van de geschiedenis. Zoek je ook meer uit over de man himself? Ben daar heel nieuwsgierig naar.