Hoe gaat het nu met Job?
In juli vorig jaar vertelde ik over Job onze Aanloopkater en dan vooral over zijn zielige koppie en zijn nieuwe naam. Maar inmiddels is het een jaar geleden dat ik hem voor het eerst zag. Nou ja zag, ik zag vooral een witte flits want hij was doodsbang maar had wel honger. Hoe gaat het nu met Job? Ik vertel het jullie.
Eten
Van dat magere scharminkel is niets meer over. Job is inmiddels een mollige kater. Twee schaaltjes vlees per dag hebben hem goed gedaan, dat hij er nu nog één krijgt is vooral om te voorkomen dat hij tonnetje rond wordt en zich niet goed meer kan bewegen. Hij slaapt namelijk niet bij ons. Of niet waar we hem kunnen zien. Onder een afdakje staat standaard een bakje brokken. De egels die nu nog in winterslaap zijn genoten er ook van, Job durfde niets met die stekelvarkens te doen. Behalve sip naar zijn eten kijken. Hij eet namelijk wel netjes.
Gedrag
Helaas is Job nog steeds heel erg bang. Hij blaast en mept en hoewel hij prima kan zien hoe de andere katten met ons omgaan, is er de laatste maanden geen verbetering gekomen. Tel daar bij op dat we niet weten wat er precies met Marion gebeurd is en de twijfel slaat toe. Want dat Job niet samen gaat met Doezel dat staat wel vast. Maar zijn kapotte neus is ook duidelijk een teken van een flink gevecht, misschien met Marion dus.
En nu?
Onvermijdelijk lijkt het dichterbij te komen dat we Job in plaats van opnemen in ons gezin, af gaan staan. Hij is te bang, te onrustig. Maar op wat sproeien en blazen na is hij eigenlijk nooit vervelend. We weten tenslotte niet zeker of hij degene was die ruzie maakte met Marion. Helaas is Jobs gedrag het laatste half jaar ook niet verbeterd, daarom zitten we in een lastig parket. Want het gaat prima met Job, ondanks de krassen op zijn neus, we weten alleen niet of we hem de toekomst kunnen bieden die hij verdient.
Jammer dat je geen verbetering ziet…
Moeilijke situatie voor iemand die zoveel van katten, dieren houdt als jij.
Oei lastig! Bij een boerderij lijkt me het beste alternatief inderdaad. Al moeten ze daar dan niet teveel katten hebben.
Nee, ik snap je. Maar zou het beter worden als hij bv op een boerderij zou gaan wonen?
Hij krijgt wél aandacht en hoeft niet te vechten / zoeken voor en naar zijn eten.
Volgens mij is dit diepgeworteld karakter en gedrag moeilijk positief te beïnvloeden.
Maar ik snap dat het heel graag nóg beter / fijner voor hem wilt.
Ja in de hoop dat zij iets weten. Hij is een goede muizenvanger dus misschien een boerderij waar hij wel zijn vrijheid heeft dus.
Hij is niet aanhangig omdat hij het nooit geleerd heeft toen hij kitten was. Veel veranderen zal hij wel niet meer.
Tja, dat is lastig. Zo te lezen is deze Job nergens te plaatsen, behalve dan voor een deel bij jullie.
Hij kan op deze manier heel oud worden. Alleen dat sproeien, gore lucht die je amper kwijtraakt.
Wat overweeg je, het asiel?
Ja uiteraard, maar zijn we dat? Hij slaapt niet binnen zelfs niet in de schuur, zijn neus zit steeds vol krassen en hij blijft doodsbang. Is dat het beste?
Jammer dat hij niet een beetje bijtrekt. Wel fijn dat het goed met hem gaat.
Maar als je hem zo kunt verzorgen is het toch goed?
Ik denk dat Job geboft heeft met jullie. Zo goed heeft hij het misschien wel nooit gehad.
Eén ding begrijp ik niet helemaal uit je verhaal. Moet er een keuze gemaakt worden dan?
Is dit niet de best mogelijke situatie wanneer je goed voor Job wilt zijn?
Hij ziet er goed uit!
Katers willen zich graag laten gelden, maar als hij geen toenadering zoekt naar degene die hem van eten voorzien wordt het een lastig pakket. Dan zou ik eens een paar dagen overslaan. Wellicht dat die zich dan wel meldt.
Wat ingewikkeld zeg, dat het gedrag niet verandert. Hij is prachtig, maar ergens zie je ook zijn wantrouwen in zijn ogen. Lief dat jullie al zo lang voor hem zorgen.
Ja poezen die een tijd aan zichzelf zijn overgelaten kunnen meestal niet meer in groep fungeren.Vermits je er bijna geen contct mee krijgt denk ik dat er geen oplossing mogelijk is.Toch het allerbeste voor de bange kater
Katten zijn eigen wijze beesten en zijn graag de baas over elkaar.
Het vervelende is dat je niet weet waar ze uithangen als ze opstap gaan.
Ik had er een die bij de een buur bij ging eten en andere graag logeerde en thuis de baas over de honden was. Hans
Hij ziet er heel gevaarlijk uit. Maar wat treurig als zo’n beestje zo bang blijft.
Job ziet er op de foto uit alsof-ie met een dronken kop van zijn fiets gevallen is, of anders, en dat is serieuzer, als een oorlogsveteraan met een trauma. Ik weet eigenlijk niet wat een bétere toekomst voor hem zou kunnen zijn.
Als hij niet met Doezel overweg kan, houd het op hè?
Ik ben het met Riet eens.
Ik denk dat Job het zélf prima naar zijn zin heeft zo, een beschutte plek als het nodig is en voldoende eten, wat wil een “wilde”poes nog meer.
een dilemma Liesbeth
hij zit wel goed in zijn vel
groeten
mooie kat zo te zien , jammer dat ie zo bang is
Moeilijk, echt een dilemma
Een moeilijk geval… Dat sproeien is niet echt meer af te leren, dat heb je beter niet in of rond je huis. Flinke kerel die Job.
Misschien is hij te oud om van gedrag te veranderen? Het schijnt nooit helemaal goed te komen met verwaarloosde dieren, of het waar is weet ik niet.
Hij ziet er heel wat beter uit nu, uit zichzelf zal hij niet weggaan zolang hij weet dat jullie hem te eten geven.