Gennep de vergeten vesting
Geschiedenis,  Limburg,  Trippie,  Tweede Wereldoorlog

Gennep de vergeten vesting

12 december 2020

We waren er wel eens doorheen gereden, vaker langsgekomen ook maar van de week reden we speciaal naar dit mooie dorpje. Gewoon om het eens te verkennen, om te genieten van het weer en de herfst maar vooral van de geschiedenis die deze dorps aandoende stad te bieden heeft.

Gennep de vergeten vesting
Gennep ligt bovenin Limburg daar waar de Maas en Niers samenkomen. Het Keltische woord Ganapja verwijst naar deze 2 wateren en is ook waar de naam Gennep vandaan komt. Hier kwamen ook twee doorwaadbare plaatsen samen. Gennep is dan ook een hele oude stad, rond het jaar 750 stond er al op de plaats van de huidige oude kerk een houten kerkje. Helaas heeft een stadsbrand een hoop verwoest maar wordt er in een vodje van een brief gesproken dat er ruim voor 1371 al stadsrechten waren. Gennep had drie stadspoorten die voor 1900 al afgebroken waren, wel zijn op een aantal locaties de stadsmuren nog goed zichtbaar en zijn de contouren van de burcht weer zichtbaar gemaakt.

Onderdrukking, oorlog en bevrijding
De stad heeft in de voorgaande eeuwen steeds onder ander bestuurd gestaan, van Pruisisch, tot Frans, Kleefs en Belgisch. Een kanonschot bepaald uiteindelijk dat Gennep bij Nederland hoort. Het Duitse lijntje zet Gennep als grensstation en hoofdkantoor van de spoorlijn, op de kaart. Helaas heeft het stadje ook in de Tweede Wereldoorlog te lijden gehad. Operatie Market Garden kwam zeer dichtbij maar pas tijdens Operatie Veritable in februari wordt het stadje bevrijd. Op de dag van bevrijding beginnen de geallieerden aan een baileybrug, die door opkomend water, de langste van de Tweede Wereldoorlog was.

Wandeling door Gennep
Het was zo’n typische herfstdag, we zouden eigenlijk de herfst in Groesbeek gaan fotograferen, maar het weer liet me een beetje in de steek. Maar zodra de zon weer door de bewolking stak kriebelde het en sloegen we, net voor die brug, af. We vonden een parkeerplek niet ver van de portaaltoren van de kerk die tijdens de bevrijding zwaar beschadigt werd. Op de begraafplaats achter de toren vormen boompjes het schip van de kerk. De toren, die voor de symbolische waarde van een euro aan de gemeente verkocht is, is te beklimmen. Wat ik overigens voor mijn eigen veiligheid, te krap voor fatsoenlijk afstand houden, achterwege liet. Lees daar vooral ook geen zin in kakhielen en stervens veel hoogtevrees.

Een lelijk gebouw verderop, het nieuwe stadhuis, verbergt op het binnenplein een werkelijk schitterende mozaïek. Het is genoemd naar Ellen Hoffman, een Joodse inwoonster die omkwam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik dwaal verder en zie het oude stadhuis van Gennep, een magnifiek mooi gebouw met daarnaast het Petershuis, waar een museum in gevestigd is. De Markt ademt de sfeer van de stad en we lopen de straat dan ook uit om nog meer van Gennep te zien.

Barmhartige Samaritaan
We zwerven over de de vestingwal, zien stadsmuren, lieve straatjes en een sfeervol en mooi gelegen oorlogsmonument. De Barhartige Samaritiaan is een groot bronzen beeld van een man op een paard met gewonde strijder op schoot. Het is ontworpen door Jac Maris, kunstenaar en verzetsheld.
We rijden naar het water hier zijn de contouren van wat ooit een burcht was te zien. De Heren van Gennep huisde in het Genneperhuis maar daar is helaas niet meer veel van te zien. Het doet me dan ook niet zoveel. Een klein eindje verderop weet ik een stukje geschiedenis wat me meer raakt. Vanaf de oever kijk ik naar de nieuwe brug tussen Gennep en Oeffelt. Ik laat mijn blik dwalen en zie aan de overkant waar we al eens hadden gestaan en probeer me de Baileybrug voor te stellen die hier lag.

De zon laat zich niet meer zien en zo aan het water is het vreselijk guur. Vlot maak ik foto’s van de nieuwe brug en met een laatste rondje door Gennep de vergeten vesting, rijden we over die zo bijzondere brug, waar ik nog op terug kom, naar huis.

 

33 reacties