Winters weer zal me niet snel tegenhouden om foto’s te gaan maken en ook het gure weer met mist laatst niet. Maar op de fiets zal je me zo snel niet meer zien nu ik ook kan kiezen om rondgereden te worden in een heerlijk verwarmde auto. We reden een rondje moesten toch die kant op en een helder moment (in de mist ja) zorgde dat ik Vriendjelief af liet slaan net voor de Gennepse brug. Uitzicht over het water, of het gebrek eraan vind ik fotogeniek en de hier aanwezige natuur is Werelderfgoed dus allicht dat er wat te fotograferen valt.
De langste Baileybrug
Uiteraard was het er, de brug op de achtergrond is nieuw maar ooit lag hier de langste Baileybrug ter wereld. De brug van 1,222 meter lang liep van deze oever tot aan Gennep. Besloeg ook een provinciegrens die hier loopt en verving de spoorbrug die in het najaar van 1944 werd opgeblazen. De bouw aan wat de langste Baileybrug van de Tweede Wereldoorlog begint op 12 februari, de Bevrijdingsdag van Gennep. Daarvoor lag de stad in de frontlinie. Hoewel het water op deze locatie niet specifiek heel breed is, weten de mensen die langs de Maas wonen hoe goed je dit water in de gaten moet houden. Tijdens de bouw van Baileybrug kwam het water op en maakte dat het de langste drijvende baileybrug werd.
Ontzag voor paarden
Er rest niet heel veel meer van de brug, in mijn geval vooral de kennis van waar deze brug lag. Daarom zag ik tot mijn vreugd dat het monument, een brug onderdeel, uit de wei is gehaald en meer vooraan de weg staat. Ondanks dat besloot ik de wei in te gaan, het klaphek en slim afgezet prikkeldraad erboven zorgt dat de mens er bukkend in kan maar de verderop aanwezige paarden er niet uit kunnen. Rustig wandelde ik naar de paarden, de mist de koude het had wel iets de dieren hier te zien. Ik heb ontzag voor paarden, heb ze het liefst achter een stevig hek en in mijn zicht. Prima dieren maar ik blijf op mijn hoede. Ook nu maar de dieren zagen me wel komen, ik praatte ook tegen ze. De ene had vrij weinig interesse anders dan de voerbak en de ander kwam uiteindelijk vrolijk (en best vlug!) op me afgelopen. Ik werd besnuffeld, mijn camera werd besnuffeld en alles was goed. Ik fotografeerde waarna we verder reden.
Winterharde Pieterpatters
Eén van mijn favoriete locaties voor foto’s in Groesbeek is een voormalig landingsterrein, twee jaar geleden stond ik er in kniehoge sneeuw nu genoot ik van het niets, van ijlere lucht en amper uitzicht. Verderop kwamen twee voetgangers aan, die ik fotografeerde en even later wat vertelde over de omgeving en hoe jammer het was dat ze het uitzicht niet zagen. Op hun beurt vertelde ze me dat hier het Pieterpad liep, oké ik kom hier al jaren maar dat is nieuw. We namen hartelijk afscheid, zij hadden nog wat kilometers te gaan serieus winterhard die wandelaars en ik, ik verlangde ernstig naar een warme auto.
Nicky says
Prachtig om te zien! Ik vind je dapper. En die wandelaars ook.
Veendammerman says
Dat zijn hele mooie plaatjes. De mist geeft een hoop sfeer in elk geval. Wat mij betreft mag het wel winter worden, want zo grauw als het de laatste dagen is… daar is toch niks aan.
Aukje says
Zo’n mooie serie weer.
En inderdaad, die laatste foto. echt een plaatje.
Marthy Berends says
Vooral die laatste foto is prachtig. Zo wil ik ook wel gefotografeerd worden als in het Pierpad aan het lopen ben.
Dimario says
Die laatste foto is natuurlijk magisch.
Love As Always
Dimario
MT says
Wat een geweldige foto’s!
rietepietz says
Ohhh, die láátste foto! Ik moet er alleen niet aan dénken om in zulke dichte mist in de auto te stappen.
Matroos Beek says
Hemelse foto’s. De geschiedenis zit altijd een beetje in een waas in de verte. Dat is hier letterlijk en figuurlijk te voelen. Wat een schitterende plaatjes!
petergreyphotography says
Schitterende foto’s heb je gemaakt Liesbeth. Prachtig van licht en kleur ook. De paaltjes met prikkeldraad in de tweede rij! En de wandelaars, opdoemend uit de mist. Als alles verloren is zijn er altijd nog Pieterpatters die onverstoorbaar in zuidelijke dan wel noordelijke richting lopen, zachtjes zingend over paden op en lanen in, vooruit met flinke pas….
Inge says
Prachtige foto’s!!
En helemaal geweldig dat ik mede dankzij jou een mooie blijvende herinnering heb aan een bijzondere dag!
Dank daarvoor!
Groetjes, Inge (de linker pieterpatter op de foto)
Ferrara says
Sfeervol van start.
Edward McDunn says
Mooie opnamen Liesbeth, de laatste foto krijgt van mij de hoofdprijs hoor.
Karel says
mist en mijn longen zijn geen maatjes
maar wel van jou camera :)
ik liep het Pieterpad en trof daar gelukkig mooi weer:)
marylou says
Hou wel mist als ik niet met de auto weg moet.
Schitterende foto’s die de wereld stiller en kleiner maken maar nog meer geheimzinnig.
nicole orriens says
Wat een mooie foto’s Liesbeth! Wat kan mist dan eigenlijk mooi zijn, behalve hinderlijk in het verkeer!
picphilio says
Mistige condities zijn momenten om te koesteren als fotograaf. Bedankt ook voor de uitleg bij de foto’s.
Fijne dag verder en groetjes van een zuiderbuur ;-)
Sjoerd says
Ik ben niet zo voor mist, voor fotografie is het mooi, maar mijn luchtwegen kunnen daar niet zo goed tegen. Ik geniet meer van jouw foto’s dan dat ik de neiging heb om ze ook te maken.
Naomi says
Prachtige serie.
Misschien leuk voor jou om te weten: ik heb een hekel aan mist, maar door dit soort series van jou heb ik echt geleerd om er anders naar te kijken er (ook) de schoonheid van te zien.