Fotoserie

Fotoserie: Dolende ziel in grijs met wit

by Liesbethblogt

Het was een gewoonlijke vroege morgen, ik liet één der katten buiten maar terwijl ik eigenlijk terug naar bed wilde voelde ik iets, rook het misschien. Zodra het gevroren heeft hangt er iets in de lucht je voelt het nog voor je het ziet. Het maakte me wakker en hoewel ik echt nog wel twijfelde begon ik me aan te kleden. Toverde thermo onderkleding uit diep weggestopte mandjes en besloot mijn makkelijk kleren aan te doen. Veel volk zal ik wel niet zien. In tegenstelling tot normaal besloot ik eerst wat te eten, een vlugge boterham geen koffie en op de fiets. Het weerbeeld was onveranderd, ik verwachtte geen zon maar glimlachte naar het dunne laagje wit en de mist.

Zodra ik de hoek om was trok ik mijn muts dieper over mijn oren en was zeer tevreden over mijn warme kleding waar ik ook mijn reserve accu’s in had gestopt. Hoewel doordeweeks en toch niet zo vroeg kwam ik geen levende ziel tegen. Voor veel mensen is deze grijze kou niet uitnodigend, maar die sfeer, dat gevoel het heeft wat. Ik passeerde een bruggetje waar vooral vogels mij verwelkomde. Stopte niet op- maar liep terug. Wel wit niet glad maar toch niet de tijd om iets met mijn zorgverzekering te gaan doen.
Zonder doel dwaalde ik verder, trof rechte velden met onbekende plantjes, huizen die ik toch al eens gepasseerd moet zijn en stieren die een beetje dampte. En net toen twijfel toesloeg zag ik nog een dolende ziel en wist, dit is het nu kan ik naar huis. Fotoserie: Dolende ziel in grijs met wit.
Fotoserie: Dolende ziel in grijs met wit