Niet eens zo ver bij mij vandaan ligt een veld waar Afrikaantjes op staan. Omdat die weg regelmatig op onze route ligt kon ik de Afrikaantjes prima zien groeien maar steeds als ik er langs kwam waren de bloemen nog niet mooi genoeg of het licht niet goed.
Met de voorbije hondsdagen had ik het veld helemaal niet gezien en toen ik er pasgeleden langsreed zag ik opeens dat het licht goed was en qua bloemen nu of nooit. Frans stopte en terwijl hij dat deed zag ik nog een ander het veld in lopen met statief èn ver weg.
Ik trok me er niets van aan liep voorzichtig het gewas beschermend langs de rand en uiteindelijk over de sporen van de waterpomp wat verder het veld in. Al na even hoorde ik Frans, zo ongeduldig ken ik hem niet en dus ging ik vrolijk door. Weer hoorde ik hem, serieus maak je je nou druk om dat naderende onweer kilometers verderop of de ijsjes die in die koeltas zitten?
Ik schoot op hoor, maar maakte toch een gebaar van nog even. En liep voorzichtig nog wat passen, klikte een close up en vond het goed. Onderschat de snelheid van onweer niet en zo’n ijsje klonk best lekker. Daarbij verderop loeide een koe, hoorde ik. Doen ze niet voor niets dus allicht dat het onweer toch dichterbij kwam en Frans me waarschuwde.
Eenmaal in de auto bleek Frans niet ongeduldig en die koe geen koe. De fotograaf 60 meter verderop scheen naar me hebben te staan loeien dat ik weg moest. Helaas heb ik geen ogen in mijn rug of nou ja dikke kont want ik stond natuurlijk ver genoeg voorover gebogen om deze foto’s te maken. Nog even dacht ik zou het de eigenaar van het weiland geweest zijn? Zeer onwaarschijnlijk dat hij zou wachten tot die prachtige Afrikaantjes bijna uitgebloeit zijn. Tevreden over de foto’s reden we naar huis. Het onweer kwam niet dichterbij en de tijd die ik nodig had gehad om deze foto’s te maken lag onder de 4 minuten. Fotoserie: De loeiende lul en zijn Afrikaantjes.
Prachtig licht op je foto’s ej het veld is er voor iedereen om er van te genieten
Het verhaal is mooi. De foto’s prachtig….
Wat een prachtige foto’s! En ja, dat licht is echt perfect.
Ik heb hier in de tuin Afrikaantjes staan bij de tomaten, tegen de aaltjes inderdaad zoals iemand al eerder antwoordde. In Vlaanderen noemen we ze trouwens ‘stinkertjes’ ?
Wat een schitterende foto! De bloemen vind ik mooi, en dan dat licht! Heel mooi!
Prachtig met dat licht zo. En wat bizar van die vent, zeg. Alsof de wereld van hem is.
Mooie plaatjes en goede titel. ;-D
Afrikaantjes worden gezet om de bodem vrij te houden van aaltjs, misschien was het toch de eigenaar?
Tussen haakjes, ik krijg al een poos je logjes niet meer binnen, geen idee hoe het komt. Ik zal de volglijst nog eens keer nakijken.
Oh wauw, wat een prachtige foto’s. En het heeft toch ook wel iets, om elke dag het veld weer veranderd te zien zijn.
Daar is de natuur voor, om lekker naar te kijken en van te genieten, voor iedereen! Rustgevend, de tijd nemen.
Ze zijn echt prachtig op jouw foto’s , en gelukkig ruiken we ze hier niet, want ze stinken vreselijk.
De man had waarschijnlijk heg “alleenrecht” om daar te fotograferen, ( nou ja dat dácht hij)
Mooi zo’n veld vol, veel mooier dan hier en daar in een tuin. Prachtige foto’s heb je gemaakt!
Heel mooi! En lekker laten loeien.
De foto’s zijn prachtig. Maar wat heb ik een hekel aan die afrikaantjes… brrr
Een heel avontuur!
De foto’s zijn erg mooi en het licht is echt prachtig.
Je zou denken dat er genoeg ruimte is op het wad. Een paar stappen en iemand is uit beeld.
schitterende foto’s kan ze zijn ruiken die afrikaantjes, mooi verhaal ook :-)
heb geen voorkeur vind ze allemaal heel mooi
Prachtige fotos!!!
Zalige titel, heerlijk verhaal, prachtige foto’s. Superlatieven te over dus :-)
De titel zal wel wat bezoekers naar je blog trekken denk ik, al doen de foto’s dat vast ook wel.
Een loeiende lul had meteen mijn aandacht! ?
Prachtige bloem
Mooie foto’s
Wat een prachtige foto’s! Wauw!
Dat soort verhaaltjes trekken een heel ander soort volk. Ik hou het bij brave bloemetjes.
Laat voor deze foto’s die lul nog wat wachten. Ze zijn overheerlijk. Wat een toffe kleur en luchtinval.
De foto’s zijn prachtig. Buiten dat mijn fotografie capaciteiten ver onder die van jou liggen en ik deze kwaliteit waarschijnlijk nooit ga halen, ga ik je deze foto’s zeker niet nadoen. Ik ga over mijn nek van de geur van Afrikaantjes. Wat dat betreft begrijp ik de mieren die met een boog om deze planten heen gaan heel goed.
En arme Frans maar de schuld in de schoenen schuiven… Maar de foto’s waren het zeker waard.
Die gozert had dus nog tijd genoeg om er zelf een paar te schieten. De foto’s van jou zijn echt schitterend geworden.
Love as Always
Di mario
fotogeniek zijn die afrikaantjes Liesbeth
en je laatste foto steelt voor mij de show
groeten
Een loeiende oen is het in mijn ogen…
Maar wat een zalig zonlicht in je foto’s, klasse hoor !
Wauw, ik vond Afrikaantjes altijd al prachtige plantjes, maar deze fotoserie overtreft alles. Zo mooi!
Schitterende foto’s Liesbeth.
Mooi laten loeien zo iemand.
Groet,
Hilly
Afrikaantjes kende ik wel, al noemen wij ze “stinkerkes”, maar ik dacht echt dat je het over nog een andere plant had die ik niet kende. Maar na de beschrijving gelezen te hebben, merk ik dat ik de soort wel ken. Zij die denken dat ze met loeien de wereld naar hun pijpen kunnen laten dansen.
Ocharme Frans …dat je hem verdacht. ;-)
Wat een hork.. sommige mensen denken echt dat de wereld van hen alleen is.. ongeduldig zijn over vier minuten tsss!
Prachtige foto’s.. vooral de laatste vind ik echt geweldig!
Bij de titel stelde ik mij iets heel anders voor. Gelukkig waren er de schitterende foto’s en het verhaal van de stier om mijn obscene gedachten weg te vegen.
schitterende opnamen van die Afrikaantjes
mogen we die trouwens nog wel zo noemen
ja keuzes maken :) best moeilijk hoor
de Marmeranolis man doet die keelflap opzwellen als een andere man zijn territorium binnen komt
mooie foto’s van die afrikaantjes.
Oh wauw, wat prachtig. en die onderste foto! FAntastisch!