Hoorde van de week dat een veroverde geruïneerde veroverde Russische tank in Groesbeek staat, een tijdelijk project want de tank is op doorreis, berucht zelfs kortgeleden nog stond hij in Berlijn. We reden de parkeerplaats van het naastgelegen museum op en het eerste wat ik zag was een ambulance, de kapotte voorruit de kogelgaten. Opeens doet de tank me zoveel niet meer.
Een schietschrijf maar dan echt
Op de stoel van de chauffeur ligt een verlepte roos met kaartje, glassplinters schitteren erop ik veeg ze weg. Ik neem wat meer afstand en kijk naar de kogelgaten, een schietschijf maar dan echt.
Die schade, een oud verdrag keurt dit af maar een nieuwe oorlog alweer een jaar oud, kijkt niet om naar oude regels hoewel ze nog steeds gelden. We weten als collectief geheugen wie de slachtoffers zijn. Slachtoffers die niet meer met deze wagen vervoerd worden.
Ik loop naar de achterkant, ook hier is de ruit gesneuveld, plastic beschermt maar de meeste inhoud is uit de wagen verdwenen. De kasten normaal gevuld met verbanden, medicijnen en apparaten ze zijn nu nog steeds hard genoeg nodig of door kogels doorzeefd en onbruikbaar. Misschien te luguber.
Slaapplaats voor dronkenman
Dat de brancard er nog is kwam kort geleden een dronken man goed uit, thuis de deur geweigerd sliep hij zijn roes uit achterin deze wagen. Stiekem denk ik dat een heleboel Oekraïners daar wel om kunnen lachen. De politie, vroeg op pad, vond de dronken man maar sprak het museum aan dat ze die pop achterin toch wel iets te ver vonden gaan. Vergeef me dat ik dit een mooi verhaal vind. Ik draai naar de andere kant van de ambulance, deze kant een stuk minder kogelgaten maar nog genoeg zijn er door de wagen heen gegaan. Nergens veilig. Ik draai me om en kijk over de scheef gezakte tank die overduidelijk uitgebrand is. Resten van de vele bloemen, de Russen in Berlijn ik hoop nog steeds dat ze verkeerd begrepen zijn maar ben niet naïef.
De tank is gevaarlijk
Naast me een lief joch waarschuwt een ander kindje niet op de tank te klimmen, ‘de tank is gevaarlijk’, ja lieverd de tank is gevaarlijk er zijn al genoeg slachtoffers door gevallen. Ik staar een tijdje voor me uit een vrijwilliger verteld dat hij erbij was toen een onverlaat, een ‘Z’ op de tank schilderde. Welkom in Nederland. Deze strijd is nog niet gestreden, in mijn hoofd schallen alle lelijke woorden die ik inmiddels wel geleerd heb, weer verdiep ik in gepeins en herken wederom het laatste woord op de ambulance. ‘Dopomoha’ het betekent helpen. Hoeveel ik ook naar de tank kijk, draai ik me steeds terug. Niet alleen de ambulance is geraakt.
En het gebeurt nog steeds.
Er is altijd wel ergens oorlog.
Bijzonder mooi omschreven.
Wat indrukwekkend. Ik krijg er kippenvel van. Mooi in beeld gebracht; in woord en beeld.
Woordeloos …
Je foto’s en je woorden maken diepe indruk op me. Schokkend! Oorlog is verschrikkelijk en het erge is dat het nooit op zal houden, hoezeer we dat ook hopen,
Dat jongetje met die weerborstel op zijn kruin en die iets afstaande oren, het zou een van mijn kleinzoons kunnen zijn, die heeft dat ook zo. Drie kleinzoons heb ik en oh god, laat ze nooit hoeven te vechten. En nu tranen.
Een toevluchtsoord voor de dronken lor, hij kreeg de bescherming die voor anderen niet geboden kon worden. Oorlog is waanzin en zal helaas nooit helemaal uit te roeien zijn zolang er mensen zijn die geen “hart”hebben.
Foto’s die het onnozele van oorlog duidelijk typeren. Je snapt het niet, een ambulance die beschoten wordt. Onmenselijk gedrag.
Dan denk ik aan al het Nederlandse geweld tegen hulpverleners (niet altijd, niet overal) en weet, dat stukje onmenselijkheid schuilt in velen. Vrede is ver te zoeken.
Oorlog, ik begrijp er helemaal niets van. Kan alleen maar bidden dat het stop!
Jeetje, zo’n met kogels doorzeefde ambulance vind ik echt heel schokkend….
Die dronken man, geweldig. JE hoeft je niet af te vragen hoe hij sliep. Hij was toch dronken.
Zoiets raakt je tot diep in je ziel, dan besef je pas echt hoe oorlog is…
Beklijvend Liesbeth, dat komt binnen…
Die beelden raken me heel diep. Indrukwekkend vastgelegd.
dat komt zeker binnen Liesbeth
Een verhaal dat blijft hangen en heel knappe foto’s
Oorlog is een smerig ding, dat laten die tank en ambulance ten overvloede weer eens zien. Mijn gedachten zijn bij de chaffeur(s) en misschien patienten van die ziekenwagen en ook bij de bemanning van die tank die er waarschijnlijk ook niet om gevraagd heeft. Om het verhaal van de dronkaard en de brancard moest ik lachen.
Wat een mooi verhaal heb je hier geschreven. Het raakt me met elk woord.
Love As always
Dimario
Foto’s die raken. Foto’s die niet anders kunnen dan raken. Harder dan kogels, harder dan raketten.
Hier is gebeurd waar we elke dag van in de krant lezen. Hier is het geweld dat is aangestoken door politici die een bepaalde strategie hebben bedacht om macht te verzamelen. Ooit werden leiders aangesteld door de bevolking om hun wensen uit te voeren. De leiders van toen zijn machthebbers geworden die nietsontziend de bevolking van eigen- en ander land aan de dood opleveren. En waarom?
Omdat ze hun stempel willen drukken op de geschiedenis? Dat hebben ze gedaan. Mensen Zullen nog lang naar je foto’s kijken en zeggen: massamoordenaar, achterlijke zool, klootzak. Dat hebben de machthebbers dan toch maar mooi bereikt.