Er stonden maar een paar auto’s en eerlijk gezegd kan ik me niet meer heugen dat dat zo was. We parkeerden en het was warempel toch echt zo, het was rustig in het bos zeldzaamheidje! Er was geen rund te zien tenzij we de twee mensen die heel snel bij ons vandaan liepen meerekenen. Oftewel, het was doodstil. Helaas liet de laagstaande zon zich ook niet echt zien maar het mocht de pret niet drukken.
Door de praktische ligging bij een parkeerplaats nabij een doorgaande weg is dit bos de complete coronatijd een hotspot geweest. Geen idee wat ze er vonden hoor, als de wind verkeerd staat ruikt het er naar de destructor en als je pech hebt ligt het er vol met hondenstront. Maar niets van dit alles ik had werkelijk niets te klagen en liep warempel nog met een soort van vlotte tred achter Frans aan die altijd harder loopt dan ik. Ik verbaasde me over de bloemen die ik zag. Niet dat er bloemen waren daar, maar vooral omdat ik die planten nooit in bloei heb gezien daar. Ik wandel namelijk niet in juli en augustus in een bos. Ik ga wel gewoon dood. Maar omdat het zo’n hoe zullen we het noemen, bijzondere zomer is, was er alsnog vies warm maar niet stervensbenauwd.
Normaal als ik in de avond in een bos wandel let ik vooral op invallend gouden zonlicht maar nu moest ik dus iets beter mijn best doen voor onderwerpen. Daarom viel een bepaald soort gras me op waar je heerlijk mee kan spelen met scherptediepte. En terwijl ik al focuste op een afgevallen berkenblaadje zag ik opeens een zwerm libellen. Met zonder macrolens maar met mijn simpele zoomlens vond ik alsnog dat ik een poging moest wagen en met het zweet op plaatsen die jullie niet aangaan lukte het me deze prachtige insecten vast te leggen.
Anderen kunnen dit vast stukken beter, hebben ook een beter objectief voor zo’n onderwerp maar ik kan me dus niet heugen dat ik libellen zag. Tja tot een avond en wat later er één achter mijn huis rondhing en die had meer vleugels. We maakten ons rondje af en toen ik eigenlijk mijn camera al weg wilde bergen zag ik wederom een libelle. Ik stelde in en had alle mazzel van de wereld dat ik nog een beetje flets zonnetje kreeg en de libelle neerzeeg op een bloemsteeltje. Ik keek het bijzondere insect aan en terwijl ik voorzichtig overeind kwam realiseerde ik me dat ik toch wat vaker moet gaan wandelen.
Wat fijn dat het niet druk meer was. Waar zou iedereen zijn dan nu? Corona is er immers nog… Allemaal op vakantie?
Wandelen is fijn, vooral als het rustig is. Hans
Vaker gaan wandelen, echt wel een wijze beslissing :-)
Fijn wanneer het zo rustig is hoor.
Mooie foto’s, de libelle kijkt je aan.
vaker wandelen is altijd goed :)
ik kom op wandelingen soms uren lang geen mens tegen , heerlijk vind ik dat
je foto’s zijn zoals altijd prachtig
Vaker wandelen, een goed plan!
Mooie foto’s 1 en 2 super en ook dat juffertje. Begint het recht komen te kraken, geen nood, krakende wagens lopen het verst 🤗
Haha.. goeie laatste zin! ;-)
Er is best veel te zien op het moment in de natuur. Minder mensen zal komen doordat er nu weer meer gewinkeld kan worden en nog wat andere dingen, dan “vluchten”er minder mensen het bos in.
Misschien geen gouden uurtje, maar alsnog prachtige foto’s!
Mooie serie, vooral de eerste twee vind ik erg mooi, maar ook dat juffertje heb je mooi frontaal in beeld kunnen vangen. Misschien moet je toch maar eens vaker een wandeling maken … ;-)
Prachtig, zeg! Die libelle kijkt je inderdaad gewoon aan, zeg! Geweldig! Ik zie overigens ook altijd de meest geweldige dingen gebeuren als ik nét mijn cameratas dicht heb gedaan. Sta ik gewoon twintig minuten voor Piet Snot te wachten met mijn camera en gebeurt er niks. En zodra ik het laatste ritsje dicht doe, begint de show. Vooral bij dieren heb ik dat; die wachter er gewoon op.
Prachtig. Wandelen is ontdekken.
Foto of niet, er waren bijna geen mensen, dat is voor mij een reden om naar het bos te gaan.
Love As always
Dimario
Welke camera heb je dan?
Ja, scherptediepte, dat kan ik niet. Prachtige foto’s!
Mooi dat je dit ontdekte, heb je er een doel bij om op pad te gaan!